Nararamdaman niyang hindi ganoon kasimple ang pagkamatay ng mga magulang niya.Pagkatapos nilang makabalik ni Dayton sa ospital, kaagad tinawag ni Dayton ang doktor para suriin si Quincy.“Pagkatapos kong suriin ang kondisyon niya ngayon, mukhang ayos naman ang bata. Pero mayroong ilang bagay na pwedeng magdulot ng panghihina ng bata. Kaya naman, subukan niyong dalawa na magtulungan sa stabilization process. Kailangang maging magaan ang pakiramdam ng ina.” Paalala sa kanila ng doktor.Gumaan na rin ang seryosong ekspresyon ni Dayton. “Walang problema, naiintindihan namin.”Saka umalis ang doktor.Nagpahinga si Quincy habang nakasandal sa headboard ng kama. Hinaplos niya ang tiyan at tiningnan ang lalaki sa tabi niya. “Tama ako, hindi ba? Walang magiging problema sa pagbisita ko sa mga magulang ko.”“Alam mo ba kung gaano ako nag-aalala habang nasa biyahe?” Nakakunot ang noong tanong ni Dayton.“Alam kong nahihirapan ka.” Hinawakan ni Quincy ang kamay ni Dayton. Binuhat siya nito

“Ang dami mong hinandang pagkain. Mukhang kasama na ang parte ko,” Sabi ni Sharon kay Dayton.Walang emosyon ang tono ni Dayton nang sumagot, “Walang ganang kumain si Quincy nitong nakaraan, kaya nagpahanda ako ng mas maraming pagkain sa chef para sa kaniya. Sa gayon, pwede niyang makain ang gusto niya.”Sumimangot si Sharon. Gusto niyang purihin si Dayton sa pagiging mabuting host, pero mukhang mali siya ng akala.Tiningnan nang masama ni Quincy si Dayton. Mabuti na lamang ay alam niyang madalas na direkta ang prangka si Dayton. Kung hindi, magrereklamo siya sa masungit nitong ugali.“Shar, tingnan mo kung mayroon kang gusto sa mga pagkain na ito. Kung wala, sasabihan ko sila na ipagluto ka ng iba.” Puno ng pag-aalaga na katulad ng isang ina si Quincy simula nang magdalang-tao siya.Tahimik siyang sinuri ni Sharon. Nahilo siya bigla. Napakatapang na tao noon ni Quincy. Hindi ito takot sa sakit o kamatayan at pinipilit na labanan si Dayton hanggang sa huli.Ang totoo, maganda na

Pumasok si Sharon sa kabilang ward at nakita si Dayton na mag-isang naninigarilyo habang nakaupo sa isang single-seater sofa. Ang gwapo nitong mukha na mala-diyablo na sa sobrang banayad ay nababalot ng usok. Para bang labis itong nangangamba.“Nakatulog na si Quincy. Pumunta ka na roon para masamahan siya,” Sabi ni Sharon.Tumalikod si Dayton para tingnan siya. Nanatiling walang emosyon ang gwapo nitong mukha. Sa sumunod na sandali, nilagay nito ang upos ng sigarilyo sa ashtray.“Anong sinabi niya sa iyo?” Matalim ang tingin niya kay Sharon.Hindi natakot si Sharon sa bangis ni Dayton. Lalo na at nasanay na siya sa masama nitong ugali. Ngumiti lang siya at sinabing, “Sikreto namin iyon dalawa. Hindi ko pwedeng sabihin sa iyo.”Tumayo si Dayton at nilagay ang isang kamay sa bulsa ng pantalon. Dahan-dahan siyang lumapit kay Sharon.Hindi nahiya o umatras si Sharon mula sa kaniya. Tumayo siya roon at pinanood si Dayton na unti-unting lumapit sa kaniya. Makikita ang tapang at bangis

Maingat na tinulungan ni Dayton si Quincy na bumaba ng sasakyan. Kaagad na lumapit ang butler para batiin sila.“Welcome back, Young Master at Young Madam,” Sabi ng butler.Dalawang hilera ng mga tagasilbi sa likod ng butler ang bumati sa kanila, “Welcome home, Young Master at Young Madam.”“Ipasok niyo sa bahay ang mga bagahe na nasa likod ng sasakyan,” Sabi ni Dayton sa butler.Kaagad na inutusan ng butler ang mga tagasilbi na gawin ang sinabi ni Dayton. Saka siya sumunod kina Dayton at Quincy.“Young Master…Narito si Miss Tia,” Ulat ng butler.Kaagad na nagbago ang ekspresyon ni Dayton matapos marinig ang sinabi ng butler. Bago pa siya makapagsalita, isang tao ang mabilis na lumabas ng bahay at sumigaw, “Dayton, nakauwi ka na rin!” Boses ito ng isang dalaga.Matapos ang isang sandali, isang babaeng nakasuot ng kulay rosas na bestida ang tumayo sa harapan niya.Hindi pinansin ni Tia Smith ang mga taong nasa tabi ni Dayton at kaagad na hinawakan ang kaniyang kamay. Malambing a

“Ang sabi ko ay hindi lang siya ang pwedeng magbigay sa iyo ng anak. Mayroong napakaraming babae ang pwedeng magsilang ng anak para sa iyo.”“Siya lang ang gusto kong magdala ng anak ko. Wala akong kinalaman sa ibang tao. Wala silang karapatan na ipagdalang-tao ang mga anak ko!” Katakot-takot ang aura ni Dayton.Nararamdaman ni Hayley ang galit ni Dayton. Dinagdag niya, “Paano kung hindi niya mabubuhay ang bata?”“Itikom mo ang masama mong bibig! Isisilang niya nang ligtas ang bata!” Malamig na sigaw ni Dayton.Nakita ni Hayley ang madilim at galit na galit na ekspresyon sa mukha ni Dayton. Mapanghamak siyang tumawa at sinabing, “Sige, ipagdadasal ko na ligtas niyang maisilang ang bata.”Pagkatapos magsalita, tumayo siya at sinabing, “Malalim na ang gabi. Magpapahinga na ako. Bantayan mo siyang mabuti para maiwasan ang anumang kumplikasyon sa pagbubuntis niya.”Hindi siya pinansin ni Dayton. Pagkatapos umalis ni Hayley, patuloy siyang naupo sa sofa at hindi gumalaw.Dapat maisil