Nakalimutang huminga ni Fern nang halikan siya ni Eugene. Malakas niya itong tinulak at sinabing, “Sinisira mo ang lipstick ko.”Tinitigan ni Eugene ang mga labi niya. Talaga ngang kumalat ang lipstick sa mga labi niya. Mahina ang boses niyang sinabi, “Tutulungan kitang ire-apply.”Nagdududa siyang tiningnan ni Fern. “Alam mo kung paano gawin iyon?”Umiling si Eugene at tapat na sinabi, “Hindi, pero hindi naman iyon dapat mahirap gawin.”Pagkatapos magsalita, kinuha niya ang lipstick sa vanity table at naghanda ng tulungan si Fern na ayusin ang makeup.Naniwala si Fern sa kaniya at tumayo roon nang hindi gumagalaw upang hayaan si Eugene na i-apply ang lipstick sa kaniya.Mariin na tinitigan ni Eugene ang mga labi ni Fern na para bang pipirma siya ng isang kontrata na nagkakahalaga ng isang daang milyong dolyar. Ginamit niya ang lipstick upang lagyan ng outline ang hugis ng mga labi ni Fern. Saka niya maingat na inapply ang lipstick.“Tapos ka na ba?” Gusto niyang tingnan ang sar

Sa sandaling ito, ang atensyon ng lahat ay nasa old master.Iritable at seryoso pa rin ang ekspresyon sa mukha ng old master. Tila hindi ito masaya.“Tinawag ka ng lolo ni Fern. Kailangan mo siyang pakitaan ng respeto bilang granddaughter-in-law mo sa harap ng maraming tao,” Bumulong si Eugene sa old master habang nakatayo sa tabi nito.Inirapan siya ng old master at suminghal, “Pinayagan ko ba siyang tawagin akong ganoon?”“Narito ka na para dumalo sa kasal namin. Ibig sabihin ay tinanggap niyo na siya. Hindi niya ba dapat kayo tawagain ng ganoon?”Tiningnan ng old master si Eugene na banayad at magalang sa kaniya. Suminghal siya. Alam niyang kinakausap lang siya nang madignidad ng batang ito para hindi siya umalis.Lumapit si Rue at hinawakan ang kamay ng old master. “Lolo, malulungkot ako nang sobra kung hindi kayo mananatili.” Saka siya sumimangot at nagpakita ng malungkot na ekspresyon.Pinagmasdan sila ng old master. Alam niyang babastusin niya si Eugene kung aalis siya ng

Nakita ni Eugene ang old master na nakahiga sa kama matapos pumasok sa emergency room. Mayroong ventilator na nakatakip sa ilong at bibig nito, pero hinihingal pa rin ito. Mukhang kritikal nga ang kondisyon nito.“Lolo!” Lumapit si Eugene at mahigpit na hinawakan ang kamay ng matanda. Bumigat bigla ang kaniyang dibdib.Tinuon ni Old Master Newton ang nanlalabong paningin sa apo. Buong lakas niyang hinawakan ang kamay nito. Nanginginig ang kaniyang mga labi habang nagsasalita, “Eugene…” Kanina niya pa ito hinihintay.“Lolo, ako ito. Ginagamot ka ng mga doktor. Magiging ayos ka rin.”Naiintindihan ng old master ang sariling sitwasyon. “Mas naiintindihan ko ang katawan ko kaysa sa kanila. Makinig ka sa akin…Pagkatapos kong pumanaw, kailangan mong alagaan ang pamilya Newton…” Habang mas lalo siyang nagsasalita, mas lalo siyang hinihingal.Kumikirot ang puso ni Eugene. “Anong sinasabi niyo? Walang mangyayari sa inyo!”“Narinig mo ba ang sinabi ko?” Mahigpit na hinawakan ng old master

Napagtanto ni Quincy na biglang natahimik si Dayton. Tumingala siya para tingnan ito. Nakita niyang nakakunot ang noo nito. Mabigat at malamig din ang ekspresyon sa mukha nito.“Anong problema? Hindi ba talaga ako marunong makipagkaibigan noon? Wala ako masiyadong kaibigan?” Inaalala niya talaga ito.Pinisil ni Dayton ang ilong niya at umiwas ng tingin kay Quincy. Saka siya tumango at sinabi, “Oo, medyo hindi ka marunong makipag-kaibigan.”“Bakit?” Naguguluhan ang itsura ni Quincy. Pangit ba ang ugali niya noon?“Kasi…” Nilaro ni Dayton ang mga hibla ng buhok ni Quincy gamit ang mahahaba niyang daliri, “Bilang isang young miss, medyo maikli ang pasensya mo. Walang gustong gumalit sa iyo, kaya iniwasan ka ng lahat.”Kumunot ang noo ni Quincy. Sinubukan niyang alalahanin ang nakaraan, ngunit walang pumasok sa isipan niya. Mainitin ba talaga ang ulo niya noon?“Sabihin mo sa akin kung gaano kasama ang ugali ko.” Bakit wala siya ni isang kaibigan?Tinuon ni Dayton ang madilim at hug

Pinagmasdan nang malamig ni Eugene ang lahat ng taong nasa libing at sinabing, “Ito na ang huling beses na sasabihin ko ito. Ayaw ko nang marinig ang sinuman na pagsasalitaan ng masama ang asawa ko. Kung hindi, huwag niyo akong sisisihin kung hindi ko na kayo irerespeto. Kung mayroon man gustong umalis sa pamilya Newton, malugod kong tutuparin ang hiling niyo.”Manipis ang paghinga ng lahat ng miyembro ng pamilya Newton matapos marinig ang sinabi ni Eugene. Nagkatinginan silang lahat. Hindi sila naglakas-loob na magsalita kahit na ayaw pa rin nilang tanggapin ang sinabi niya.Pagkatapos magsalita ni Eugene, binalewala niya ang ekspresyon sa mga mukha nila at umalis sa sementeryo kasama ang kaniyang asawa’t anak. Sumakay sila sa kotse at umalis.Tiningnan ni Fern si Eugene na masama pa rin ang ekspresyon sa mukha. Hindi niya mapigilang magtanong, “Hindi ba’t masiyadong marahas ang mga salitang sinabi mo sa kanila?”“Anong mga salita?” Lumingon sa kaniya si Eugene. Tinaas ang kilay a