Dahil ganoon ang sitwasyon, gagawin niya ang lahat ng gusto niya ngayon. Wala na siyang pagkakataon pa sa susunod na panahon.Pinunasan niya ang dugo sa gilid ng kaniyang bibig at nahiga sa pwesto niya sa kama.Sinubukang tumayo ni Quincy, pero niyakap niya ito nang mahigpit mula sa likuran. Pinatong niya ang baba sa leeg ni Quincy. Bahagyang namamaos ang kaniyang boses nang sabihin, “Huwag kang umalis.”Sandaling nawala sa pokus si Quincy. Gayunpaman, kaagad siyang bumalik sa sarili. Tinabig niya ang kamay ni Dayton at sinabing, “Umalis ka na.”Niyakap siya lalo nang mahigpit ni Dayton. “Sasamahan mo lang akong matulog ngayong gabi.” Kaagad niyang hiling.“Dayton Night, kahit kailan ay napaka walang hiya mo!” Galit na galit na sigaw ni Quincy.“Oo, walang hiya at masama akong tao. Pwede mo akong sigawan sa anumang paraan na gusto mo. Kailangan mo lang akong samahan ngayon rito.”“...” Walang masabi si Quincy.Si Dayton ang pinaka walang hiyang tao sa mundo, ano?“Paano kung i

Hindi rin umalis si Dayton. Tumayo siya sa pinto at pinagmasdan si Quincy.Narinig niya noong nakaraan mula sa anak niya na natikman na nito ang mga luto ni Quincy. Sobra siyang nagseselos sa anak niya. Kaya sinadya niyang hindi magsama ng chef. Niluto niya ang mga walang lasang pagkain na iyon para pilitin si Quincy na magluto para sa kaniya.Sa wakas ay pumasok na ito ngayon sa kusina. Kahit na hindi ito naghahanda ng masarap na pagkain, mayroon pa rin itong niluluto. Kahit na wala itong intensyon na ipatikim sa kaniya ang pagkaing niluto nito, magiging matigas ang ulo niya at titikman ang niluto nito.Naghanda si Quincy ng isang simpleng pagkain. Nagbate siya ng itlog at hinalo rito ang dinurog na mga halaman. Saka siya ito prinito para gumawa ng pancakes.Hindi masarap tingnan ang hinalo niyang halaman. Mahina ang binibigay nitong amoy pagkatapos niya itong ihalo sa itlog.Marami siyang dinalang halaman. Kaya naman, marami rin siyang nalutong pancakes.Pagkatapos itong makita

Pinagmasdan ni Quincy ang mabangis na ekspresyon sa mukha ni Dayton. Para bang gusto siya nitong punitin ngayon. Ito ang Dayton Night na pamilyar sa kaniya. Marahas, walang-awa, at hindi tao.Kaya naman, bakit niya sasamahan ang lalaking katulad nito?“Wala akong rason para patuloy kang samahan.” Ilang araw pa lang pero hindi na siya makatiis pa. Paano niya ito matitiis ng isang buwan?Siguradong mababaliw siya.“Kung ganoon, hindi kita hahayaang gawin ang gusto mo.” Hindi siya pakakawalan ni Dayton. Kinaway niya ang kamay at sinenyasan ang mga tauhan niya na hawakan si Quincy.Nanigas ang katawan ni Quincy. Isang bagay lang ang pumasok sa isip niya. Hindi niya pwedeng hayaan na mahuli siya ulit ni Dayton|!“Dayton Night, huwag mong isipin na gawin ulit akong bihag!” Sa sitwasyon niya ngayon, wala siyang ibang nagawa kung hindi ang tumalikod, umakyat sa railing ng cruise at tumalon sa dagat!“Quincy Lane!” Kaagad na nanlaki ang mga mata ni Dayton kasabay nang pagsigaw niya. Naki

Mas lalong nagiging walang hiya si Dayton!Tumalikod si Quincy at nagtungo kung saan nakadaong ang lahat ng mga speed boats. Alam ng mga tauhan ni Dayton ang intensyon niya. Kaagad nilang hinarang ang daan niya. "Young Madam, mas mabuting bumalik na kayo. Babalik din anh Young Master pagkatapos ng dalawang araw..”“Tumabi kayo!” Sigaw ni Quincy.Natural na hindi tumabi ang mga tauhan ni Dayton. Kung papakawalan nila ang Young Madam, siguradong sa oras na magising ang Young Master ay papatayin sila nito!“HIndi ba’t tinatawag niyo akong Young Madam? Umalis na kayo ngayon!” Muling sumigaw si Quincy.“Pasensiya na, Young Madam. HIndi namin kayo pwedeng pakawalan. Inutusan kami ng Young Master na bantayan kayo.”Kinuyom ni Quincy ang mga kamao. Gusto niyang pagpira-pirasuhin ang mga taong ito at itapon sila sa dagat para ipakain sa mga isda.Gayunpaman, pinagmasdan niya ang sitwasyon sa ibang perspektibo. Dahil wala rito si Dayton, makakapag-isip siya ng paraan para ibaling sa iba

Napansin ni Lennon ang panghahamak sa tono ng boses ni Quincy. Hindi talaga ito nag-aalala kung pagod ba sila o hindi.Yumuko siya at tinuon ang atensyon sa pagbabalat ng mansanas. Hindi na niya pinagpatuloy ang pakikipag-usap.“Ako na ang magbabalat. Hindi malinis ang kamay mo.” Inabot ni Quincy ang kutsilyo.Hindi ito masiyadong pinag-isipan ni Lennon. Bahagya lang siyang natakot. Inabot niya kaagad ang kutsilyo at mansanas.Kinuha ni Quincy ang fruit knife. Hindi niya kinuha ang mansanas mula kay Lennon.Habang iniisip ni Lennon kung marumi ba ang mga kamay niya, hawak na ni Quincy ang kutsilyo at nilapitan siya. Kaagad na tinapat ni Quincy ang kutsilyo sa leeg ni Lennon.“Young Madam…” Napagtanto ni Lennon ang nangyayari. Ito ang totoong intensyon ni Quincy.Malamig siyang tinitigan ni Quincy at malamig na sumigaw, “Lakad!”Walang nagawa si Lennon kung hindi sumunod at maglakad palabas.Nagulat ang mga tauhan na nagbabantay sa pinto nang makita nila si Quincy na tinututuka