SIXTYANG isang kamay nito ay nag - umpisa na ring gumalaw at naglikot sa kanyang katawan. Ang dila nito ay pinasok na ang kanyang bunganga kung saan naglilikot at tila may hinahanap ito doon.Hindi din naman niya napigil ang sarili na sagutin ang bawat halik nito sa kanya, kung paano siya nito halikan ay ganun din ang sagot niya sa bawat halik nito. Sa mga oras na iyon ay ramdam na ramdam na niya ang init na naglalagablab na sa pagitan nilang dalawa. Nag espadahan ang kanilang mga dila ng mga oras na iyon, hindi na rin niya napigil ang sarili na salubungin ang pagkiskis nito ng naninigas nitong ari sa kanyang namamasang pagkababae ng mga oras na iyon.Ramdam na ramdam na niya ang pangangailangan nilang dalawa sa isat isa.

SIXTY TWO    WALA silang imik na dalawa ng mag - umpisa ng maglakad ang kabayong sinasakyan nila. Halos hindi siya makahinga dahil sa pagkakalapit nilang dalawa ng mga oras na iyon dahil halos wala ng espasyo sa pagitan nilang dalawa. Nakatalikod siya rito ngunit naiilang pa rin siya lalo pa at naka dress siya na halos nalilis na dahil sa pagsakay niya sa kabayo nito. Nagulat na lamang siya ng bigla na lamang itong yumakap sa kanya. Napigil niya ang kanyang paghinga dahil rito. Akala niya ay yayakapin siya nito ngunit hinawakan lamang pala nito ang renda ng kabayo. Mabuti na lamang at hindi siya nagsalita ng mga oras na iyon dahil kung hindi ay napahiya lamang sana siya.  Nanatili na lamang siyang ganun at nakahawak ang dalawa niyang kamay sa leeg ng kabayo.  Hindi niya alam kung saan sila pu

SIXTY FOURHABANG humahakbang ang kanyang mga paa ay tumutulo din ang kanyang mga luha. Labag na labag sa kalooban niya ang gagawin niya pero kailangan na.Habang pababa ng hagdan ay walang tigil ang pagbuhos ng kanyang mga luha. Ayaw niyang lumayo at ayaw niyang umalis sa tabi nito kahit pa hindi siya nito mahal at tinuturing lamang na pampalipas oras nito.Napakabigat ng kalooban niya, tila siya sinasaksak sa bawat hakbang niya. Napakasakit. Sobra.Parang may bumikig sa kanyang lalamunan at tila siya sinasakal. Napakagat labi siya at pilit na sinusupil ang kanyang mga hikbi.Sa dahan - dahan niyang paglalakad ay mabuti at nakababa siya ng hagdan.

SIXTY SIX NAKASANDAL siya sa huling upuan ng kotse habang nakatingin sa daan. Dapat ay masaya siya na nakawala na mula sa pagkakakulong niya sa piling nito. Kung noon siguro noong bago pa lamang siya nitong nabihag ay matutuwa sana siya ng sobra, ngunit ngayon ay iba na. Habang papalayo siya mula sa bahay kung saan siya nanatili ng ilang araw kasama ang lalaking alam niyang mahal na mahal niya ay tila unti - unting namamatay ang katawan niya. Tila nawawalan na siya ng pakiramdam ng mga oras na iyon dahil sa sakit na nararamdaman niya. Wala siyang ibang inisip noon kung hindi ang makatakas sa piling nito, pero ngayon na unti unti na siyang naka

SIXTY EIGHT         PATULOY pa rin ang pagbagsak ng kanyang mga luha sa mga oras na iyon. Agad niyang isinara ang pinto pagkatapos niyang makapasok sa loob ng silid.  Sumandal siya sa pinto at patuloy sa pag - iyak. Durog na durog ang kanyang puso sa mga oras na iyon. Wala na siya sa tabi ni Zake at parang wala ng silbi ang buhay niya ng mga oras na iyon.  Naipaikot niya ang kanyang tingin sa loob ng kanyang silid, wala pa ring nagbago doon. Wala siyang gamit na natanggal ang pinagkaiba lang ay ang mga bagong kobre kama ng kanyang kama dahil bago na ito.  Napahawak siya sa kanyang dibdib dahil tila naninikip ito. Parang nahihirapan siyang makahinga  Bakit sa dami ng tao sa mundo ay bakit kailangan pa na siya ang makaranas ng l