"Kenny! Iho, kumusta na ang kompanya?" tanong ni Tito Albert sa akin.Nandito ako ngayon sa loob ng silid ni Tito Albert sa DJMMH o ang Don Julius Menandro Memorial Hospital.Nakaupo na ito sa kan'yang kama at ako naman ay nagbabalat ng orange para ibigay dito."Okay naman po Tito, naibalik na po ang pera sa atin, sa kompanya at dumadami na rin po ang mga delivery natin sa ibang bansa," sabi ko."Hon, 'wag mo munang isipin ang kompanya, and'yan naman si Kenny, s'ya na ang bahala. Ang isipin mo ay kung papaano ka gumaling at lumakas agad," sabi ni Tita Ellen na kanina pa nakikinig sa pinag-uusapan namin."Oo nga po Tito Abert, ako na po ang bahala, hindi ko po pababayaan ang kompanya. Magpagaling po muna kayo," sabi ko."Okay, sa iyo ko pinagkakatiwala ang kompanya, Kenny. Sana this time maging maingat at maalam ka na sa paggawa nang mga disesyon mo," sabi nito at tinanggap nito at oranges na ibinigay ko."Opo! Tito, pangako! Ay... hin

Ellen Viera POV Hindi ako makapaniwala sa mga sinabi ni Doktora Isabel sa amin pero totoo nabuksan nito ang k'wentas ni Alexes na hawak na n'ya ngayon. Tama kay Alexes ang k'wentas na hawak ni Doktora Isabel. Hiningi ito ni Albert sa akin nang araw bago siya ipinasok sa operating room at hawak-hawak n'ya ito kahit anong pilit na kunin ko ito ay hindi n'ya ito binibitawan. "Makinig ka Doc Isabel, sasabihin ko sa'yo ang lahat," sabi ko at isinalaysay ang lahat simula nang makuha namin si Alexes sa babaeng iyon na sinasabi nito na si Yaya Mercy hanggang sa umalis ito sa mansion ni Kenny at hanggang sa paghahanap namin ngayon. "Nakita n'yo na ba s'ya? May lead na ba kayo kung nasaan ang anak ko?" tanong ni Doc Isabel. Napatingin ako rito at napailing. Nangungusap na sana 'wag n'ya nawang angkinin nang solo si Alexes. "Doc. Isabel, nakikiusap kami sa'yo na kapag nakita na natin siya ay sana 'wag mong ipagkait sa amin ang pagiging ma

Kenny POV Nandito na ako ngayon sa labas ng isang silid na sinabi ng Nurse kung saan ang silid ni Alexes. Halos hindi ko maiangat ang aking mga kamay upang kumatok sa pinto ng room 101. Ang lakas nang kabog ng dibdib ko. Ano ang gagawin ko? 'Di ko alam kung ano ang magiging reactions ko kapag nakaharap ko na si Alexes.  Siguro... A. iiyak B. magmamakaawa na ako nalang ulit kahit sila na ni Zion. C. luluhod at hihingi ng tawad dahil sa mga nagawa ko. D. magagalit pero 'di ko alam ang dahilan kung bakit ako magagalit. Kung alin man dito sa mga naisip ko ay bahala na. "Tok! Tok! Tok!" katok ko sa pintuan at bumukas naman ito. Nagulantang ako nang may nag-iiyakan at may nakita akong isang babae na nakahiga sa isang strecher bed na parang wala ng buhay at may nakapalibot na kapwa umiiyak. "Yes po, sino po kayo?" tanong sa akin ng isang binatilyo. "Oppss! I'm sorry, wrong d

Alexes POV "Oo nga pala Iha, bakit naging instant mommy ka? Sino ba ang ama ng mga apo kong ito?" tanong naman ni Daddy na ngayon ay nakahawak sa magkabilang kamay nito ang mga maliliit na daliri ng kambal.  "Alam ko na hindi kayo makapaniwala na anak ko talaga sila. At ang kanilang ama ay si—" Tiningnan ko muna si Zion. Nakita ko ang kalungkutan nito sa mga mata n'ya ngunit nakangiti ito sa akin. "Zion," sabi ko at lumipat ang tingin ko kay Kenny. Nakita kong nalukot ang mukha ni Kenny nang sambitin ko ang pangalan ni Zion.  Akala siguro nito si Zion na ang ama ng mga kambal dahil Zion ang sinambit kong pangalan. "Teka lang hindi pa ako tapos magsalita." sabi ko saka lumapit nang bahagya kay Zion. "Zion, I'm sorry. Alam ko na gusto mong maging ama sa kanila pero hindi natin mababago ang katotohanan na si Kenny ang kanilang ama," sabi ko. "Ako! Talaga, yes! Totoo ba ang narinig ko, ako ang kanilang ama

Alexes POV Walang tigil sa pag-agos ang mga luha ko habang nagpapaliwanag si Kenny hanggang sa matapos nitong sabihin ang lahat-lahat sa akin. Hindi ko inakala na gano'n pala ang nangyari. Kung sana hindi ako nagpadala sa aking emosyon at hindi ako umalis ng mansion. Hindi na sana ako nahiwalay sa mga magulang ko. "I'm so sorry Kenny, nagkamali ako ng inisip at inakala. Hindi na sana umabot sa ganito ang lahat kung noong una palang ay nakinig na ako sa'yo. Noong gusto mong magpaliwanag sa akin sa loob ng kotse bago mo ako dalhin sa mansion n'yo sa Isla. Wala na sanang nasaktan at nadamay na mga tao," sabi ko habang nakayakap ako dito. "Honey, makinig ka. Wala kang kasalanan. Maraming magagandang dahilan kung bakit itinulot ito ng Dios na mangyari ang lahat ng ito at isa sa magandang dahilan na iyon ay ang tungkol sa iyong totoong mga magulang," sabi ni Kenny sa akin. "Huh! Totoo kong magulang?" nagtatakang tanong ko. "Yes! Gusto mong m