"Sigurado ka bang okay na dalawin siya?" nakatingalang tanong ko kay Eugene. Kasalukuyan kaming naglalakad sa hallway ng hospital para pumunta sa room ni Anica na dito rin sa hospital na to naka-admit. Sakay ako ng wheelchair ba tulak-tulak ni Eugene."She's already gainnher conciousness, naghihintay nalang sila na madischarge." sagot niya habang tinitingnan ang bawat room number sa pinto. Pangalawang araw na namin to sa hospital, nag-insist kasing mag-stay muna kami dito ang doctor dahil sa mga signs ng excessive stress and anxiety saakin na pwede daw mag-cause ng pagka-depeess ko na makakasama sa pagbubuntis. Nang malaman ni Eugene yun kaagad siyang pumayag at nataranta na baka malala daw yun o kung kailangan ko ba ng mga gamot. Hays, he's being too paranoid because of our situation right now, minsan iniisip ko... okay ba talaga si Eugene? Imposibleng sa dami ng nangyari, okay lang siya. Lagi niyang sinasabi na ayos lang siya', pinapat

"Napakalaki naman ng lugar na to Hon, okay lang ba na mag-stay tayo dito?" Palinga-linga parin ako sa paligid. Kahit madilim ay hindi parin maipagkakaila ang ganda at laki ng lugar. Narito kami sa bungad ng gate papasok pero rinig ko parin ang alon ng dagat. Ang malaking bahay na kulay puti at asul ay mas nakapag-pahiwaga sa dagat. "It's our house now, Wife. How is it? Do you like it?" tanong niya habang tulak-tulak ang wheelchair ko. "Anong I like it? I love it!" over acting kong sagot sakaniya. "Kami rin! We love it here Papa!" sigaw ni Loki na nakatayo harap ng malaking double door ng bahay.Binuhat ako ni Uge nang makarating kami sa hagdan paakyat papunta sa main door. Agad namang binuhat ng isang lalaking tumutulong saaming maglipat ang wheelchair. Dahan-dahan akong ibinalik ron. "Pwede naman' siguro ako tumayo kahit saglit? Lagi mo nalang ako kinakarga." naiilang na sabi ko sakaniya nang mailapag na niya a

"I'm getting bored now, aren't you bored Ma?"Tumingala ako animo'y nag-iisip ng isasagot sa tanong niya. Matiyaga lang siyang nag-hintay ng sagot ko habang nakatulis ang mga nguso. Pagkatapos ng lunch time ay nagdesisyong pumunta ng kwadra sila Eugene, past one pm na ngayon."Hindi naman, bakit naiinip na ba ang Loki ko?" ngumiti ako habang sinisiksik siya lalo ng yakap."A little? but Mama can't leave the room kaya sure na bored ka""Kailangan ni Mama ng mahabang-mahabang pahinga, para sa baby diba? Dapat kasi sumama ka na sa Papa at kapatid mo kanina, ayaw mo ba makakita ng horse?" umiling siya sa naging tanong ko."Gusto" nakaiwas ang mga mata niyang sagot saakin."Oh bakit hindi ka sumama?" nangingiti ng tanong ko, inaasahan na ang isasagot niya."I don't wanna leave you alone here." seryosong-seryoso ang tono niya.Imbis na matawa da

"Let's take a picture here!"Bumaba si Eugene sa kabayong kanina pa nila sinasakyan ni Loki. Masyado na silang napalayo dahil sa labis na page-enjoy mangabayo."Son, sit in this horse for a moment while I take a picture of the two of you." tawag niya kay Thor na nakasakay sa kabilang kabayo kasama ni Jeron.Kaagad bumaba si Jeron sa kabayo para alalayang makababa si Thor. Nang makababa na ay si Eugene na ang kumarga rito para maisakay sa kabayo kung nasaan rin si Loki."Here," abot niya ng cellphone kay Jeron."Boys, look at the camera" utos niya sa dalawang nagsisimula nanamang magdakdalan sa ibabaw ng kabayo.Napatingin ang dalawa kay Jeron na hawak na ang cellphone at ready nang kuhaan sila ng litrato. Sa likod nilang tatlo kasama ang kabayo ay ang asul na asul na dagat, bagay' na bagay' na background para sakanilang tatlo kasama ang matatangkad na kabayo.

[ Laura ] "Madam? Naghanda na kami ng hapunan. Pasensiya na po at hindi na ako nakapag-tanong sainyo kung anong gusto niyong pagkain, napaka-himbing po kasi ng tulog niyo sayang kung maistorbo."  Naghikab ako at tinanaw ang orasang nasa gilid ng dingding. Hindi ko masyado naintindihan ang sinabi ni Nanay Becka, bangag pa ako, nakatulog ko na ang pagbabasa. Nag-angat ako ng tingin kay Nanay Becka at pilit inalala ang sinabi niya. Hapunan lang ang naintindihan ko, ayaw ko namang sabihing ulitin niya yung sinabi niya, napakarami non. "Nagluto po kami ng sabaw na isda, maganda po iyon para sa katawan niyo." pagku-kwento niya pa, na-touch naman ako, dahil inaalala pa nila at tinututukan ang mga kakainin ko. "Salamat po, pero yung kambal ayaw po ng isda na may sabaw" kamot-kamot ko ang pisngi nang sabihin yun, baka isipin nila ay lumaking maarte ang kambal. A