"I'll be back," I whispered softly, kissing her on the lips.I need to get going; I waited for her to wake up but she's still sleeping; I don't want to wake her up on my own since she needs a lot of rest. I took a deep breath before leaving our room, gazing lovingly at her face.After I shut the door, I noticed the head maid."Magandang Umaga po Sir," she says as she bends her body and then her head."Good morning, I need to do some business outside, please take care of my wife, don't let her do anything tiring, and I'll try to get home quickly," I said as I walked down the long alley to see if the twins have already woken up."Yes Sir, kami na pong bahala kay Madam at sa mga Bata. Nakapaghain na po kami ng agahan sa baba, pagkagosing ni Madam ay agad kong ipapaakyat, sila young sir naman po ay tatanungin pa namin Kung saan nila gusto mag-agahan, kayo Sir? May gusto po kayong kainin para sa almusal, ipapaasikaso ko po sa baba," "No, than

[ Laura ]  Nagising akong wala na si Eugene sa tabi ko, nabanggit niya namang pupunta siya ng Hospital pero, hindi ko inasahan na ganon kaaga ang alis niya. Kaya pagmulat ko palang kanina at marinig kay Nay Backa na umalis siya ay kaagad kong tinawagan, saglit lang rin dahil nakarating kaagad siya sa hospital.  Pinanuod ko lang na ligpitin ni Mylene at Daisy ang mga laruang naiwan ni Thor at Loki kanina habang nag-aalmusal dito sa kwarto. Nakakainip, buong araw nanaman akong matetenga dito sa kama. Naghikab ako, inaantok nanaman ako eh kakagising ko lang. Biglang akong may naalala nang maitikom ko ang bibig ko mula sa paghikab.  "Nga pala, may sinabi si Nay Becka saakin nung nakaraan, yung mga Cajilig

"What's wrong? Are you upset? Did I do something wrong to make you mad, wife?" agad na tanong ni Eugene sa asawa nang makaupo ito. Kaagad na itinago ni Laura ang matinding emosyong pwedeng makita ng asawa, kailangan niyang konrolin ang galit."Wala naman," simpleng sagot niya, nagdadalawang isip dahil baka pagmulan ito ng away sa pagitan nila. "The what makes you frown like that? May nangyari ba dito nung wala ako? Someone did upset you? Wife, tell me, what's wrong, hm?" malambing ang boses niya, nag-aalala sa ekspresiyong ginagawa ni Laura. Pero imbis na sumagot ay yumuko ng tahimik si Laura, nilalabanan ang selos o inis dahil ayaw niyang ipakita kay Eugene ang pangit na bahagi ng pagkatao niya. Ayaw niyang isipin nito na selosa siya at wala sa hulog kung mang-away, baka rin ay magalit ito at isiping pinagdududahan niya ang asawa. Maraming tumatakbo sa isip niya pero wala siyang masabi kahit isa. 

[ Laura ]"You're still awake?" Napatingin ako sa pinto ng bigla iyong bumukas at marinig ang boses ng taong kanina ko pa hinihintay. Nang makita ko siya', wala akong ibang maisip kundi ang pag-aalala ko kanina, kung ano-ano nang naiisip kong maaring nangyari sakaniya habang nangangabayo nang may sama ng loob. "Are you crying?" malambing ang boses niya na may halong taranta. Yumuko ako at pilit tinuyo ang pisngi kong natuyuan na ng luha na ngayon muli nanamang namasa dahil sa walang tigil kong pag-iyak. Narinig ko ang paghskbang niya papalapit saakin, kaagad akong napapikit nang masuyo niyang hawakan ang dalawang kamay kong nakatakip sa mukha ko. "Wife, stop crying... I'm sorry I left you here." bulong niya, sinusubukan ring punasan ang pisngi ko. Bakit ba siya' ganiyan, bakit hindi na siya galit? Pagkatapos kong pagsalitaan siya ng kung ano-ano, nakukuha niya pang mag-alala saakin. Ako lang talaga ang gumagawa

"Hindi ba at bukas pa dapat ang dating niya? May nasabi ba ang asawa ko na ngayon pupunta ang Doctora Nay Becka?" May tensiyon sa boses ko, nanatili akong alerto sa biglaang pagdating ng Doctora na hindi namin inaasahang dadating ng ganito kaaga. Siguro nagiging ganito ako ka-alerto dahil nangyari na to noon, na may nagpanggap na nurse para gawan kami ng masama. "Wala naman pong nasabi si Sir, Madam. Teka at babain ko lang po muna. Daisy, Mylene? Asikasuhin niyo na sila Young Master at ang dumi na ng mga damit at kamay nila, lumipat na kayo sa kabilang kwarto." aligaga naring utos ni Nay Becka habang inililigpit ang pinagkainan naming lahat. Nakagat ko ang labi ko at dali-daling dinampot ang cellphone para sana matawagan o ma-message manlang so Eugene. "Why Mama?" napalingon ako kay Loki na nakatitig saakin, maski si Thor ay tahimik na nagmamasid sa paligid. "Wala anak, nabigla lang si Mama sa biglaang bisita. Sige na,