Krizelle Encarlight"You okay now?" Zenre asked me.I heaved a sigh and said, "yes. Ayoko lang talaga na nagtatago ka pa ng sekreto sa'kin. So please, Zenre, sana huli na 'to."Niyakap ako nito mula sa likuran at saka ipinatong ang baba nito sa balikat ko. "I will. Sorry..."Marahan kong kinurot yung tenga nito. "Tsk! Basta sinasabi ko sa'yo, ah!"Hindi ito sumagot. Nakiliti ako sa ginawa nitong pagkagat sa leeg ko."Tumigil ka nga." Natatawang anas ko."Galit ka na niyan?"Umirap na lang ako sa kan'ya."We can stay here if you want. Wala namang klase ngayong hapon, 'di ba? May announcement si Ms. Sylvia sa Social Hall mamaya."Ah, yeah. Yung pinag-usapan pala namin kanina sa office niya. Ibabalik na pala niya si Leppy sa Student Council. "Hindi mo pa rin ba nakausap si Kirsten o si Zero man lang?

Kirsten Encarlight"Tapos ka na ba sa kadramahan mo? Ako naman." Marahas kong inagaw yung mikropono kay Leppy. Isang matinis na tinig na nanggagaling sa mikropono ang narinig ng lahat ng narito. Sinadya kong tagalan pa iyon hanggang sa ma-satisfy ang pakiramdam ko. Nang makita kong tinakpan na ng karamihan ang mga tenga nila ay pinatay ko muna yung mikropono.Tinignan ko silang lahat isa-isa. At lahat ng mga taong inasahan kong narito, ay narito nga.Nasa sulok si Trixie habang nakatanaw sa'kin. Hinanap ko sa tabi niya si Jacob ngunit wala akong nakita. Hindi rin nakaligtas si Yvankovv sa paningin ko. Nasa gilid lang ito at mayroon itong mga kasamang kalalakihan. Kung hindi ako nagkakamali ay sila yung kasa-kasama ni Leppy kanina no'ng nakaharap niya si Krizelle. Kanina ko pa sila tinitignan mula sa malayo at wala akong balak lumapit.Napansin ko ring magkakasama sila Zenre, Zero at Krizelle. Pans

Kirsten Encarlight I looked at them. Jacob looked so pale. He's thin already not unlike the last time I saw him and even the first time I've met him. It is far now from who he really is before. Madilim man dito sa pwesto namin ngunit kitang-kita ko sa mukha nito na marami itong rashes at mayroon ding maliliit na sugat. "Please..." Lumapit si Trixie sa'kin. Nabigla ako ng lumuhod ito at nagsimulang mag-iiiyak. Ganoon lang ang posisyon namin ng ilang segundo. Pinatatag ko ang sarili kong wag maluha sa sitwasyon. They're begging me to do something for them. And in return, they will help us. Umupo ako at saka ko inalalayan si Trixie sa pagtayo. "Tumahan ka na..." I smiled a bit at her and looked at Jacob after. "Deal. Tutulungan ko kayo sa paraang kaya ko. Pero—" I should make a condition. Hindi naging madali sa'kin na pagkatiwalaan pang muli si Jacob sa kabila

Kirsten EncarlightNaramdaman ko ang bigat ng ulo ko. Nanakit din maging ang ibang parte ng katawan ko. Nang imulat ko ang mga mata ko ay dilim pa rin ang tanging nasilayan ko. Masangsang ang amoy sa paligid at nakakasuka ang amoy.Tumayo ako mula sa kinahihigaan ko. Nang humakbang ako ay may natamaan ang paa kong isang bagay. Dahil nga sa madilim ang paligid rito ay sinubukan kong kapain iyon.Nanlamig ang pakiramdam ko nang mahawakan ko kung ano iyon. Hindi ito bagay kundi tao. Bahagya itong gumalaw."Gising ka na pala." aniya. Isa itong lalaki."Sino ka?" tanong ko rito. Bahagya pa akong napaatras."Hindi mo na ba ako matandaan?"Pamilyar ang boses nito. Parang narinig ko na minsan ang boses nito ngunit hindi ko matandaan kung saan banda."Hindi ako nakapagkilala sa'yo nang araw na makita ka namin dito. Ikaw si Kirsten, tama? I

Kirsten Encarlight"Tenten de sarapen de kutsilyo ni almasen~," Kyle sang my name and laugh after.Umismid ako sa ginawa nito pero patuloy parin ito sa pagtawa."Isa pa. I will tell you to my mom." Nakapamewang kong sabi."Okay, I'm sorry...""Bakit 'yan? Parang nag-aaway kayo." Napalingon ako kay ate Krizelle. She's holding a tray with juice and cookies in it. I ran towards her and get some of my favorite food which is cookies that our Mom made. "Oop! Teka lang. Mamaya matapon." Inilayo ni ate Krizelle sakin yung hawak nitong tray. Sumunod ako sa kanya. Inilapag nito ang tray sa mesa na malapit lang dito sa pool ng bahay."Kyle, halika rito. Kumain muna kayo." Napatingin ako kay Kyle na naglalakad palapit sa'min. He's blind and I can see that he's not familiar with the ground he's walking. Pumunta ako sa kan'ya para tulungan siya."Sorry." He sai