"AAAAAAHHHHH!" malakas na sigaw ko nang makapasok na kami ni Michael sa loob ng kanyang opisina. "Tss. You are being too loud again," sabi niya habang hawak ang dalawa niyang tenga at naglalakad papalapit sa kanyang lamesa. Napanguso naman ako bago ako nakangiting naglakad papunta sa gawi niya. Nakaupo na siya ngayon sa swivel chair niya habang mariing nakapikit ang kanyang mga mata. Natutuwa ako sa hindi ko malamang dahilan. Pakiramdam ko kasi kahit papaano ay maganda naman ang naiwan kong impression sa mga board members kanina. "Natutuwa ako kasi parang ang galing ko kanina," sabi ko habang nakangiti. Hindi ko alam kung tama ang mga pinagsasasabi ko kanina, pero pakiramdam ko naman naipakita ko ang gustong ipakita ni Michael sa mga board. Hindi naman kumibo si Michael. Bahagya niya lamang iminulat ang kanyang mga mata. "You did very well," biglang sabi nito sa akin bago niya iminulat ang kanyang mga mata. Napa

"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko kay Michael habang sabay kaming naglalakad. "You will going to know later. For now, shut your mouth, and stop blabbering," sagot naman niya bago ako mabilis na nilingon. Agad namang napakunot ang aking noo matapos nang aking narinig. Hindi ko talaga maintindihan ang lalaking 'to. Minsan sweet siya, pero madalas hindi ko talaga maintindihan ang ugali. "Ewan ko sa iyo," sabi ko na lang bago ako napaismid. "Why are you so fussy?" nakakunot noong tanong naman niya sa akin. "Ayaw mo kasi sabihin kung saan tayo pupunta. Nakakabaliw kaya mag isip ng mag isip," sagot ko naman bago ko siya tinaasan ng kilay. Nakita ko naman ang lihim na pag ngiti niya sa akin. "Do you remember your first night on my house?" biglang tanong nito. Natigilan naman ako bago ko siya nilingon. "Alin doon?" nagtatakhang tanong ko. Natawa naman siya. "Lahat 'yon," biglang sabi naman niya.

Gusto kong malaman kung nasaan na ba si Michael. Halos dalawang araw na rin ang nakakaraan simula nang umalis siya sa bahay ng mga magulang niya nang walang pasabi sa akin. Hindi ko pa alam kung nasaan ako. Nandito ako sa bahay raw ni Michael, si Tyron at inutusan niyang maghatid sa akin dito. Nitong nakaraan, napag isip isip ko ang mga bagay na nagdaan. Napahinga ako ng malalim. Hindi lang talaga mawala sa isip ko ang mag isip ng mag isip. Mabagal akong tumingin sa kalangitan nang isa na namang alaala ang pumasok sa isip ko. Flashback "I want you," tila nabingi naman ako sa narinig ko. Para rin akong napako mula sa kinatatayuan ko. "A-anong pinagsasasabi mo d'yan?" kinakabahang tanong ko. "Hindi 'to oras para magbiro," sabi ko pa bago ako humakbang ng paatras. Nakita ko namang napabuntong hininga siya bago niya ininom ang hawak niyang alak. "What will you do once I force myself to you?" tanong naman nit

Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano. Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko. Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife? Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano. Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa kisame. Kinagat ko rin ang pang ibaba kong labi nang maramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata at ang pang iinit nito. Kung nasaan man si Michael, sana maalala niya man l

Isang linggo na rin ang nakakaraan nang huli kong makita si Michael sa opisina. Pagkatapos no'n ay hindi ko na rin siya nakita pa. Basta isa lang ang sigurado ako, hindi ako basta iniwan lang ni Michael. May dahilan siya. At naniniwala ako roon dahil sa iniwan niyang sulat para sa akin. Napahinga ako ng malalim bago ko tinignan ang kanina ko pang hawak na papel. Nakasulat dito ang gustong iparating sa akin ni Michael noong araw na 'yon. Hindi ko alam kung bakit ayaw niyang magsalita. Kung bakit mas pinili na lang niyang isulat ang sasabihin niya. Nalilito ako, naguguluhan. Ano ba ang nangyayari sa iyo, Michael? At nasaan ka ba? "Mrs. Seth, tulala ka na naman," narinig kong sabi ng isang sobrang pamilyar na boses. Dahil sa loob ng halos dalawang linggo, dalawa lang naman sila ang pumupunta rito para kumustahin ako o 'di kaya ang sunduin ako para ihatid sa Seth Corporation. Tumawa naman ako upang pagbati sa kanya. "Mrs. Seth ka d'yan," pilit ang