I checked the time upon waking up. It's almost 6 in the evening. Mukhang napahaba ang tulog ko. It feels strange though dahil wala akong naramdaman na pamamahay at kumportableng kumportable pa nga ako habang natutulog.I grab the wheelchair and it took me a lot of effort to transfer myself and sit there. I should be doing it by myself. Hindi pwedeng iasa ko na lang ang lahat sa iba and I'm not sure if Kristine is still in the house. Wala kasi siyang kaingay-ingay.Lumabas ako ng kwarto at sinalubong ako ng nakakabinging katahimikan. I think I'm all alone in the house. Meron pang kaunting liwanag sa labas kaya hindi na ako nag-abala pa na buksan ang mga ilaw at hindi ko rin naman mabubuksan dahil hindi ko maabot ang switch ng ilaw.Dumiretso ako sa sala at nagulat nang maabutan ko si Kristine doon sa may mahabang sofa na natutulog. Sa tabi niya ay ang platong walang laman at gatas na hindi naubos.Napapailing akong lumapit sa kanya at inabot a

Nakahanap kami ng magandang pwesto upang umupo. Maraming mga upuan na nagkalat sa buong kahabaan ng lawa. Sa paligid ng lawa ay mga berdeng damo at mga puno. It's like a park in the middle of the forest.Sa itaas ng mga puno ay may mga nakasabit na mga ilaw na kulay dilaw upang bigyan ng magandang liwanag ang buong paligid."Ang gandaaa!" bulalas ni Kristine na nasa aking tabi. Nakatingin siya sa tubig na nasa harap namin."Ang ganda ate!" wika niya ulit sabay yugyog sa aking kamay na hawak niya.Natawa ako at tumingin din sa may lawa. Malawak ito at merong malaking bridge na nagdudugtong sa magkabilang parte nito, and it's crowded on the bridge dahil nandun halos lahat ng mga tao."Look! It's Nemo!" bulalas ni Kristine sabay turo sa isdang tumalon sa ere.Tumawa ako at sinabayan siya sa trip niya. Si Leon ay nasa aking tabi at tahimik lang. Kanina ko pa napapansin na iba na ang aura niya simula nang dumating kami dito. I thought that we cam

Nagkagulo ang lahat. Habang papalapit kami sa pasukan ay parami nang parami ang mga tao."Tabi!" sigaw ni Sir Isac sa nagmamadaling mga galaw.Mabilis na nagsumiksik si Uncle sa kumpol ng mga tao. Meron na ring pumasok na hindi mga Da Silva upang makiusyoso."Sabi na ngang tumabi kayo!" galit na sigaw ni George.Nang tuluyan ng nahawi ang kumpol ng mga to ay naitulos ako sa aking kinatatayuan. I was stunned on the view in front of me. Leon on his wolf form is covered with his own blood. He is full of wounds and his breathing is low and unstable. Bagsak siya sa lupa at tuluyan ng nawalan ng malay."Leon.."Ang mga kasamahan ko ay napamura nang makita ang kanyang malagim na sinapit."My son!" sigaw ni Uncle at hindi alam kung ano ang gagawin habang nakatingin sa kanyang anak.Madali akong lumapit kay Uncle at kinalma siya. May mga ilan na gumagamot sa mga sugat ni Leon pero nahihirapan sila dahil sa kanyang makapal na balah

Agad na nagsiyukuhan ang mga tagapagsilbi pagpasok ko sa pintuan dito sa palasyo."Sir Jacob.""Magandang araw po sir Jacob."Isa-isa ko silang tinanguan upang tugunan ang kanilang mga mainit na pagbati.Tahimik akong naglakad sa marmol na sahig dito sa palasyo. Inilibot ko ang paningin, tulad pa rin ng dati at wala man lang nabago ni isa. Madilim at malamig, yun ang dalawang bagay na agad mapapansin pag papasok ang sino man sa palasyo. Cold and dark, the two qualities that my brother have.Huminga ako ng malalim nang nasa tapat na ako ng higanteng pintuan. Bahagya kong inayos ang aking damit saka tatlong beses na kumatok.Nang wala akong narinig na tugon mula sa kabilang panig ng pinto ay hinawakan ko na ang doorknob at tuluyang pumasok sa loob.Pagkapasok ko ay sinalubong ako ng malamig na hangin. Kung malamig sa labas ay mas malamig pa dito sa loob ng opisina ng aking kapatid.Iginala ko ang paningin sa loob ng

 Nag-iwas ng tingin sa akin si Sebastian nang magtama ang aming mga paningin. Tumikhim siya at ibinaling ang tingin sa malayo.Sebastian is acting weird too. Dati rati ay nakangisi at lagi siyang nakatawa pero ngayon ay tahimik siya at walang kibo.Jacob's arms on me become tighter but still careful for not hurting me.Ang mga kamay kong humahaplos sa likod niya ay dumako sa kanyang buhok at marahang hinaplos ang kanyang malambot na buhok."Jacob. M-May problema ba?" tanong ko ng marahan.He didn't speak kaya hinayaan ko na lang muna siya na mag-isip at kumalma. Ilang sandali lang ay kumalas na siya sa akin saka tumitig sa aking mukha."May problema ba?" tanong ko ulit dahil nag-aalala at nagtataka na ako sa mga kinikilos niya ngayon.Doon ko napansin ang ilang galos sa kanyang mukha. Kumunot ang mukha ko at wala sa sariling inangat ang aking kamay upang haplusin ang kanyang mga galos."What happened to your face?