Ilang oras pa lang akong nakaupo at nagbabasa ay nakakaramdam na ako ng pagkabagot.Ibinaba ko ang aking mga papel na binabasa saka nagbuga ng hangin at sumandal sa aking upuan.I really can't stand this kind of job lalo na at iba ito sa mga itinuro ni Koko noon na mga trabaho sa Capitol. May natutunan naman ako pero iba talaga ito, mas mahirap at mas komplikado. Hindi na ako nagtaka dahil nasa ibang mundo ako, mundo na hindi ko kinasanayan.Bukod pa doon ay hindi sanay ang katawan ko na nakatambak lang at walang ginagawa. Paniguradong magkakasakit ako kapag ganito lagi ang gagawin ko. Mas gusto ko ang gumagalaw at laging nasa aksiyon, hindi yung ganito na nakaupo at nagbabasa na parang politiko o negosyante.Bumaling sa akin si Dean nang makita ang pagtigil ko sa aking ginagawa. "What's wrong?" tanong niya."Wala bang ibang pwedeng gawin dito bukod sa mga ito?" tanong ko sabay turo pa sa mga bunton ng mga papel sa harapan namin.Ewan ko kay

Todo ang ngiti ng babae habang lumalapit siya sa akin.Ngayon ko lang siya nakita dito. Noong una ko kasing punta dito ay wala siya at hindi ko nakita.She doesn't look like a teacher though."Hi there! Lauren right?" aniy nang tuluyan na siyang nakalapit sa akin.Tumango ako."Yeah."Agad kong natunugan ang accent ng kanyang salita. Mukhang hindi nga siya lumaki dito sa bayan ng Magnuth, o kung lumaki man dito ay paniguradong naglagi siya ng matagal sa ibang bansa.I know that it's rude to talk to her while I'm riding on the back of my horse so I decided to get off.Pagkababa ko ay agad niyang inilahad ang kanyang kamay at ipinakilala ang kanyang sarili."My name is Amanda. I am the school's Principal," pakilala niya.Oh. Principal huh? Kaya pala ganun ang suot niya.Inabot ko ang nakalahad niyang kamay. "Lauren. It's nice to meet you," pakilala ko pa rin kahit kilala na niya ako.Siguro ay sinabihan na siy

Sunod-sunod ang mga atake na pinapakawalan ni Brandon. Sobrang bilis at pulido ng bawat galaw niya. I finally understand what Amanda said about Brandon. Malaki siyang tao at sobrang laki pa ng kanyang mga kamao kaya halos doble ang lakas ng pwersa na binibitiwan niya.Hiyawan at sigawan ang naririnig ko habang walang tigil akong inaatake ni Brandon. At dahil hindi pa ako makaporma ay ang tangi ko lang na ginagawa ay iniiwasan at sinasangga ang bawat atakeng pinapakawalan niya.Kahit na umaatake na siya ay kita ko na lagi pa rin siyang nakadepensa kaya nahihirapan akong makakita ng pagkakataon na umatake sa kanya."What's wrong little kitten? Are you just going to avoid and block all my attacks? Come on, show me something interesting," pang-aasar niya.Hindi ko binigyang pansin ang patutsada niya sa akin. He can blab all the way he wants but I won't give him the satisfaction that he wants.Nagpatuloy lang sa ganun ang aming laban hangga

Saktong pagkalabas ko ng clinic ay siya ring pagdating ng mga kawal sa palasyo na susundo sa akin.Habang naglalakad ako papunta sa gate ay may mga estudyante akong nakakasabayan sa paglalakad. Tinitingnan nila ako at ang iba ay ngbubulong-bulongan pa sa isa't-isa. Pero kahit na ganun ay wala man lang nangahas na kumausap sa akin. Wala namang kaso sa akin yun eh. Alam kong naiilang pa sila sa akin dahil iba ako sa kanila.Katulad ng nararamdaman nila ang naramdaman ko din noong unang tapak ko dito sa lugar nila. Puno ako noon ng pag-aalinlangan pero nung nagtagal na ako dito at nakilala sila ng mabuti ay saka na napanatag ang loob ko.Sana nga lang na sa pagdaan ng mga araw na nandito ako sa paaralan nila ay makapalagayan ko rin sila ng loob.Pagkakuha ko ng aking kabayo ay sinimulan ko nang patakbuhin ito pabalik sa palasyo. Nasa magkabilang gilid ko ang dalawang kawal at katulad ng dati ay wala pa rin silang imik.Siguro ay tatanungin ko na lang

Kasalukuyan namin ngayong tinatahak ang daan pabalik sa palasyo. At habang nasa gitna kami ng daan ay okupado ang isipan ko sa mga nangyari kanina lalo na ang narinig ko na katauhan ng babae na kinorner ako kanina. Isa nga siyang mangkukulam. Ngunit hindi basta-bastang mangkukulam dahil ayon sa narinig ko kanina ay siya raw ang pumatay sa asawa ni Auntie Divina. Mabuti na lang at hindi nangibabaw ang pagiging pakialamera ko noon at hindi ko natanong kung asan ang ama ni Kristine. Kung nangyari yun ay paniguradong maalala nila ang masalimuot na pangyayaring iyon at baka hindi nabuo ang magandang samahan namin ni Auntie Divina ngayon. If that Witch manages to kill her wolf husband, a Da Silva by blood, there's no doubt that she is powerful. I kept my mouth shut as we take the road back to the palace. Kasama ko ngayon ang lalaking nagligtas sa akin sa kamay ng mangkukulam na iyon, si Zeke, kasama ang kanang kamay niya na si Dave at dalawa pang ta