CHAPTER SIXTY-ONE   Braxien's POV     Halos wala kaming napala ni Matthew sa mga nalaman namin na impormasyon. Isa lang ang nasisiguro namin, ang hindi titigil ang tao na 'yon dahil tila may galit ito sa amin. I quit that day, but Matthew still work on it.   "N-Nakita mo ba ang cellphone ko?" tanong ni Ziah habang nagpapalit ako ng damit.   Sandali akong napatigil at pinakatitigan ito ng mabuti. Bakas sa mga mata nito ang takot at kaba. She don't have a plan na sabihin sa'kin ang tungkol sa natatanggap niyang messages.   Tumingin ako sa safe box cabinet. "Nandyan sa safe box, basag na, dahil naapakan ko noong mahimatay ka," tugon ko.   Pero ang totoo ay dahil sa galit ko ay binato ko ito. Another reason ay ayaw ko ng makita ni Ziah ang mga darating pang text messages sa kaniya mula sa unknown number na 'yon. Alam kong hindi titigil 'yon hanggat h

CHAPTER SIXTY-THREE Braxien’s POV “I have to tell you guys something.” Lahat kami ay napatingin sa nagpakilalang si Sandy. Ang mga mata nito ay tila nahahaluaan ng lungkot at pag-aalala sa hindi ko malamang dahilan. Tiningnan ko naman si Mike na napatingin rin sa’kin at tila interesado sa sasabihin nito. “Tell us,” sambit ko. Nahagip naman ng paningin ko ang kaibigan nitong si Lilian. Parang hindi din nito alam ang sasabihin ng kaibigan niya. So maybe it’s like a secret or what? “Ikaw ba ang babae na ‘yan?” tanong ni Paolo at tinuro ang screen ng CCTV footage. Kaagad naman na umiling ito. “Then what?” tanong muli ni Paolo. “Totoong hindi ako ang babaeng ‘yan, pero…”“Pero?&rdqu

CHAPTER SIXTY-FIVE   Ziah’s POV   “My son is missing! Close the mall now! Close all the exits now!”   Matapos na isigaw ni Braxien ang mga katagang ‘yon, ay mabilis na nag sitakbuhan ang dalawang pulis. Ilang segundo lang ay may nag announce na tungkol sa pagkawala ni Zhen. Halos ang ilang tao pa ay kinabahan ng malaman na isasara ang lahat ng exits.   Sorry for them, I just need to find my son.   Naglakad na kami ni Braxien patungo sa information desk. Ipinakita na rin nito ang litrato ni Zhen. Halata na rin sa mukha ni Braxien na kabado na ito at narinig ko rin na tinawagan na nito si Matthew.   “Br—Braxien… si Zhen, hanapin natin siya,” naluluhang sambit ko.   “Of course, hahanapin natin siya, kumikilos na ang mga guards.”   “Mommy! Daddy!”   Mula sa malayo ay kitang-kita ko s

CHAPTER SIXTY-SEVEN Braxien’s POV “I’m glad you accept my call, Braxien.” “Mo—Mommy...?” “Mabuti naman at kilala mo pa ang boses ko, nalaman ko ang pagtangging ginawa mo sa Daddy mo.” Napangisi ako. Syempre, tungkol nanaman ito sa company, sa reputasyon nila. Kahit kalian talaga ay hindi na dapat ako umasang mag-aalala sila para sa akin. “Hindi na magbabago ang desisyon ko, Mommy. Bumitaw na ako as CEO at hinding-hindi na ako babalik sa buhay na kayo mismo ang nagpagulo.” “Pagsisisihan mo ‘to!” sigaw nito sa kabilang linya. Nairinig ko pa ang isang kalabog bago mawala ang tawag sa kabilang linya. She maybe throw away her phone. Knowing her kapag hindi nakukuha ang gusto ay ibinabato nito ang mga gamit na mas malapit sa kaniya.&

CHAPTER SIXTY-NINE Ziah’s POV Ipinangako ni Braxien na ang araw na ‘yon ay sa amin naka-focus at bonding namin. Natupad naman ‘yon, at hindi na namin pinag-awayan pa ang patungkol kay Celline. After all, hindi ko rin naman kasi maintindihan minsan ang pang-amoy ko and thank God, Braxien’s understand me. But after that day, nagbago na ang lahat. Hindi na kami halos nagkikita ni Braxien dahil kung minsan ay madaling araw na ito umuuwi. Gigising ako ng wala na ito sa higaan, matutulog ako ng hindi pa ito dumarating. Paulit-ulit na routine at hindi ko alam kung dapat ko na bang kausapin ang mga magulang nito. Gusto kong bumalik na kami muli sa dati, dahil hindi ko naman nakakausap kaagad si Braxein sa tuwing kailangan ko ito. Madalas na sumasakit ang balakang ko at kung minsan ay pati ang puson ko. Hindi ko na nga rin ito nakakasama sa pagpapa-check-up ko at kadalasan na rin itong