CHAPTER 41Fate Hindi ko inasahan ito.Hindi ko nakita... na ganito ang mangyayari.Hindi ko nakita na magbabago ang lahat, at naisabutahe ko ang lahat — dahil lamang sa lubos lubos kong pagtitiwala."Amazed that you're the first one to saw the Vipress, huh?" Amber roared a delicious laughter, making my every nerve rose in so much fear.Ito na 'yon.Wala na akong matatakasanan pa.At ako pa mismo ang nagpapasok sa kalaban, sa sarili kong lungga.Sa sobrang pagkakamangha ko at pagkakatigil sa nasaksihan at nalaman, hindi ko maproseso ang lahat. Hindi ko alam kung saan ba ako magsisimulang mag-isip para iproseso ang lahat at subukan ang sarili na alalahanin... kung saan ba ako nagkamali.Saan ba ako nagkamali?Sa pagtitiwala?Sa hindi ko agad nakita na siya ang totoong kalaban?O sa talagang tanga ako at walang silbi dahil maging ang sarili kong anak

Continuation… I was breathing silently. My eyes were tightly closed… yet I know what they’re trying to do to me.“Itali mo ng mabuti iyan at tayo ang malilintikan kapag nakawala!” isnag baritonong tinig ang narinig ko sa likod ko. Hindi iyon galing sa tauhan na si Rigor o kung sino pa mang nabosesan ko mula pa nang makasama ang mga tauhan ni Amber.It’s another bunches of men. Mga hindi ko kilala, sa isang lugar na hindi rin pamilyar sa akin.“O-Oo! Huwag mo akong sigawan at natataranta na nga ako kanina pa rito!” ani ng kaniyang kasamahan.Pinanatili ko ang pagiging kalmado. Mula pa nang magising ako mula sa pagkakasaksak nila sa akin ng kung ano mang kemikal na pampatulog ay naging maluwag ang dibdib ko at para bang nawala ang lahat ng dinaramang mbigat sa loob ko noong nananatili pa akong gising. At nang nakatulog, tila ba nagawa ring hawiin ng gamot na itinurok sa

Continuation… Isa na lang ang natitirang kasama ko sa loob ng kwarto. Should I… move now? “T-teka, at naiihi rin ako,” dinig kong salita nang tanging tauhan na kasama ko lang ngayon. Napalunok ako. Medyo lumaki ang kaba sa akin na maiiwan na mag-isa rito sa kwarto. “Ang tagal naman kasing dumating ni Albert! Dumi ba inilalabas no’n?” tumawa ito. Pagkaraa’y bumukas ang pinto at mabibigat ang hakbang ng pumasok. Lalaki, base sa naamoy konghumalimuyak na pabango. “Rovert! Ang tagal niyo naming bumalik at gusto ko na ring magbanyo!” So, he was speaking to that Rovert guy now. Iyon ang narinig ko na baka… may gusto sa akin? “H-Huh? O, sige. Ako na lang muna ang magbabantay dito.” 

CHAPTER 43Thank You Third Person’s PovWalang nakaimik kaagad matapos marinig ang ipinasang mensahe ni Karhiza sa lahat. Ang lahat ay may iisang emosyon sa kanilang mga mukha – gulat.“We need to move now to the plan,” ani Dwane na siyang bumasag sa pagiging tahimik ng lahat.Gulat na bumaling sa kaniya ang mga tauhan. Tila hindi naproseso ng lahat ang sinabi ni Dwane.“Plan? Tutuloy pa rin tayo?” wika ni Karhiza. “Hindi niyo ba narinig ang sinabi ko? That mad woman wants your position! Iyong pinaghirapan niyo sa tagal ng panahon! Ibibigay niyo lang iyon sa kaniya?”“Karhiza!” si Sky.Kararating lang nito dahil sa dami ng kinailangang asikasuhin sa opisina ni Dwane. At nang nalaman ang nangyayari ay agad na tinapos ang mga gawain para tulungan ang mga kasamahan. She’s tired and all of them knew th

CHAPTER 43Agents Sky’s POVI was trained to be perfect like him.“Eyes on the gun, Sky…”Nilingon ko nang may nangungusap na mga mata ang taong nasa tabi ko – ang dahilan kung bakit ako naririto pa sa mundong ito hanggang ngayon, at sinusubukan na baguhin ang dikta ng tadhana sa buhay ko.“Aim the black circle. Think that it’s the enemy in front of you. Then, breathe… and shoot,” dikta niya sa’kin sa malalim at seryosong boses.Kung ano man ang nalaman ko patungkol sa kaniya sa loob ng ilang buwan na nasa puder niya ako, iyon ay ang magkakahalong version niya ng kaniyang sarili sa bawat araw na makakausap ko siya at makikita. He’s a mix of a raven, eyes like a hawk, voice like a roar of a lion, and move like a wild beast. Punong puno ng galit at pait ang kaniyang mga titig sa t’wing nasa harapan