Malakas na sinara ang pinto ng kotse, pagsasara sa kanila mula sa labas na mundo.Naramdaman ni Luna na parang sumabog ang ulo niya.Ginamit niya ang lahat ng lakas niya para manlaban kay Joshua. “Bitawan nyo po ako!”“Hindi ba’t sinabi mo na parang may sakit ako?” Naging malupit si Joshua, at pinigilan niya talaga sa pag galaw si Luna. “Kung hindi kita hawain sa sakit ko ngayong araw, paano ako mabubuhay sa mga lihim na paninirang puri na dinikit mo sa likod ko?”Nagawa niyang matuklasan niya ito ngayong gabi, ngunit paano kung hindi niya ito narinig?Susundan pa ba ito ni Luna, gagawa siya ng mga istorya tungkol kay Joshua habang nakikipaglandian sa ibang lalake?Habang iniisip ang mga eksenang ito, naging malamig ang tingin ni Joshua habang hawak niya ang ulo ni Luna.Ginitgit ni Luna ang kanyang ngipin at gusto niya nang manlaban, pero hindi niya na ito ginawa.Kailangan siyang sumunod kay Joshua; dapat siyang makahanap ng gamot para kay Nigel...Habang iniisip ito, nagdes

“Sa wakas, kasama ko na ulit matulog si Mommy.”Habang nakaupo sa kama, yakap ni Neil ang braso ng Mommy niya. “Simula po nung bumalik tayo, hindi ko na po kayo masyadong nakasama. Araw araw niyo pong kasama si Nellie, at mahirap rin po kahit man lang mahawakan ko kayo, Mommy.”Naging guilty si Luna sa mga sinabi ni Neil. Kung sabagay, si Nellie ang kayamanan niya, pero pati na rin sina Neil at Nigel.Lagi siyang nag aalala sa sakit ni Nigel at sa kaligtasan ni Nellie, pero hindi niya binigyan ng pansin ang matalinong si Neil.Habang iniisip ito, ginulo niya ang buhok ni Neil. “Pagkatapos gumaling ng kapatid mo, araw araw ko na kayong kasamang tatlo.”Ngumuso si Neil. “Mommy, apat dapat.”Huminto si Luna, ngumiti lang siya. “Tama, apat.”Dapat niyang ipanganak ulit ang anak ni Joshua para maligtas si Nigel.“Baka nga po gusto mo kaming makasama araw araw, Mommy, pero baka hindi po namin gusto na yun ang gawin mo.” ngumiti si Neil at niyakap ang braso ni Luna. “Pagkatapos po gum

Tinikom ni Nellie ang mga labi niya. “Mommy, matagal na panahon na po simula nung niligtas kayo ni Daddy, hindi po ba? Matagal na pong gumaling ang sugat niya, hindi po ba? Hindi po dapat bubukas ng madali ang sugat niya, na dapat niyang pumunta sa hospital, hindi po ba?”Habang sinasabi niya ang mga salitang ito, sinuri ni Nellie ang ekspresyon ni Luna sa sulok ng mga mata niya. “Sa tingin ko po, sinasabi lang ‘yun ng mga katulong para may dahilan si Daddy na hindi ako samahan sa agahan.”Sumimangot si Luna habang nilagay niya ang plato sa mesa. “Baka nga.”Pagkatapos, nagstretch siya at umupo siya sa sofa para maglaro sa kanyang phone. Mukhang hindi siya naapektuhan sa balita na dinala si Joshua sa hospital.Kumunot ang noo ni Nellie at tahimik niyang kinagat ang kanyang labi.Sa totoo lang, hindi pumunta dito si Nellie dahil hindi siya kumain ng agahan. Iniisip niya na magiging kabado ang Mommy niya kapag nalaman niya na nasa hospital ang Daddy niya. Kung tutuusin, tuwing napup

Pumasok din si Lucas sa elevator.Nung bumukas ang pinto ng elevator, napansin ni Lucas na nakalimutan niyang pindutin ang button sa pupuntahan niya, kaya’t tinaas niya ang daliri niya papunta sa sa button ng ika-18 na palapag.Hindi niya inaasahan na nakailaw na ito.Isang tao lang siguro ang pumindot sa button.Tumawa si Lucas at kinuha niya ang prutas at cake sa kamay ni Luna. “Ako na ang hahawak nito para sayo. Ang bait mo talaga, Luna. Akala ko hindi mo alam kung nasaang palapag si Sir, hindi ko inaasahan na alam mo na pala!”Sumimangot si Luna habang pinipigilan niya na kunin ni Lucas ang mga regalo. “Hindi ito para kay Joshua.”Nalaman niya sa counter na nasa ika-18 na palapag si Natasha. Hindi niya alam kung saan matatagpuan si Joshua, at hindi niya rin ito gustong malaman!“Hindi ka nandito para bisitahin si Sir?” Umikot ang mga mata ni Lucas, iniisip niya na matigas lang ang ulo ni Luna. “Sino pala ang bibisitahin mo ng ganito kaaga? May ibang kaibigan o pamilya ka ba

“Ms. Luna, hindi ko inaasahan na bibisitahin mo ako.” ngumiti ng awkward si Natasha sa direksyon ni Luna. “Alam ko na ang lahat ng nangyari sa birthday party.”Tumingin siya ng seryoso kay Luna. “Dapat kitang pasalamatan. Kahit na iresponsable ang panganay ko, at ayaw niyang bumalik ntong mga nakalipas na taon, masaya ako at matagal mong inalagaan si Nellie.”Tinikom ni Luna ang mga labi niya at ngumiti siya ng mabait. “Dati po akong yaya ni Ms. Nellie, at ito po ang dapat kong gawin.”“Hay.” Gumawa ng dahilan si Natasha para palabasin ng ward ang nurse. Pagkatapos umalis ng nurse, sumenyas siya kay Luna na isara ang pinto. “Bilang isang nanay, responsable rin ako.”“Hindi ko inaasahan na may gawin na masama si Aura kay Nellie… Kasalanan ko ‘to. Nabigo ako sa pagpapalaki sa kanya.”Pagkatapos, tumingala siya at tumingin sa mga mata ni Luna. “Pero may hindi pagkakaunawaan siguro tungkol sa gustong pananakit ni Aura kay Nellie.”Lumubog ang puso ni Luna dahil sa mga sinabi ni Natas