Nakatitig ako sa mukha nito. He's peacefully sleeping while his head is resting on my right arm. After removing the bullet, he asked me to lay on the bed and now we're cuddling. As far as I remember, Cameron doesn't like cuddles.  Anong nabago? Baka sinanay siya ng kaniyang asawa sa ganitong paraan matulog. And that thought itself made my heart tightened. So I'm really and officially the billionaire's concubine.  I know having a child with him doesn't justify being his mistress. Pero anong magagawa ko? Kahit pala apat na taon na ang nagdaan ay tanga pa rin ako sa mga utos ni Cameron.  My hand caressed his face. Hindi ko maipaliwanag ang takot at kabang naramdaman ko kanina. Seeing him vomiting blood and catching the bullet for me is still vivid in my mind. Takot ako. Hindi para sa 'king sarili ngunit para sa aking

Kinabukasan, kagaya ng sinabi ko, inasikaso ko kaagad ang aking pagpapalipat sa ibang branch ng Monte Hospital. Nagtataka ang iba kong mga kasamahan dahil hindi ako nakauniporme nang pumasok.    “Sure na 'yan, Chloe?” tanong sa akin ni Nurse Angel.   Tumambay muna ako saglit dito sa Nurse Station para magpahinga. Sumakit ang aking binti kakalakad-lakad para lang matapos ko ngayong araw ang mga dokumentong ipiprisinta ko sa Monte Hospital sa Manila branch.    Tumango ako. “Oo, e.” I heaved a deep breath. Biglang pumasok sa aking isipan si Dr. Juarez kaya't agad kong nilingon si Nurse Angel. “Nga pala, si Jin Suarez? Maayos na ba mood niya?”    Ngumiwi si Angel at umiling. “Hindi ko alam. Hindi lumalabas ng opisina niya, e. Nagpapautos lang sa mga nurse kung may ipapabili. Puntahan mo kaya?

 Madaling araw na nang umalis si Cameron. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya roon sa dalampasigan. Good thing he decided to come during night time. Baka sakaling mabuko ako nang wala sa oras.  “Ate...”  Natigilan ako at napatingin sa taong nagsalitang bigla. Nilingon ko ang sala at doon natagpuan si Clein na nakaupo sa isang sofa. Sinarado ko muna ang pinto at ni-lock bago siya nilapitan. “Madaling araw na, bakit gising ka pa?” I asked.  Mariin itong nakatitig sa akin bago sumagot, “Pwede ko po ba kayong makausap?”  Tumango ako at umupo sa isang bakanteng sofa. I tilted my head. “Anong gusto mong sabihin?”  “I'll

  “Teka lang!”  Nahihilo ako. Ramdam na ramdam ko ang aking pagkahilo ngunit kung makakaladkad sa 'kin 'tong lalaking 'to parang wala siyang lasing na kasama, e. Baka muli akong masuka. Nang umabot kami sa parking lot ay tumigil siya sa paglalakad at hinarap ako.  “Ano bang iniisip mo't nag-iinom ka?” he asked angrily.  Humawak ako sa aking sintido at mariing pinikit ang aking mga mata. “I'm having a good time, Cameron. Aalis na tayo bukas nang umaga, 'di ba? Hayaan mo naman akong magliwaliw kahit ngayong gabi lang.” “Having a good time while wearing a very short and fitted dress? Really?” parang hindi makapaniwalang lintiya nito. 

  “Hala, Mama! Kamukha niya si Collin!”          Mariin kong kinagat ang aking labi at ramdam kong nasugatan ito. Binuksan ko ang front seat ng sasakyan ni Hector at doon nilagay si Brie. I immediately closed the door and walked towards my sons' direction.          “H-Hali na kayo, Collin…” I said.          Ngunit hindi nakinig sa akin ang bata. Nakatitig lamang ito kay Hector at ganoon din si Cole. They are just looking at him like someone they knew him.          “Who are you?