Alice- Naglalaway ako sa ideyang pagtatalik sa gubat. Matagal-tagal na rin simula noong ginawa namin ito sa kagubatan. Sa katunayan, excited ang lahat na pumunta sa party. At sa totoo lang, ang lahat ay eksayted na magpunta sa party. Nagpunta ako sa packhouse kasama ang mga babaeng tao. Si Lucian ay maaaring parating na o abala sa kanyang Alpha Conference. Sa alinmang kaso, hindi ko siya kasamang naglakad papunta dito. Sumabay sa amin ang papalubog na araw. Ang pack ay umalis sa alon. Nagtungo kami sa kagubatan at tuwang-tuwa itong nilampasan. “May hinanda akong ilang mga lalaking sasamahan kayo. Lahat sila ay mga gentlemen, pero kung hindi kayo kumportable, sabihin niyo sa akin,” sabi ko sa kanila. Napagpasyahan kong magsuot ng itim na shift dress na madaling tanggalin para mamaya. Tumingala ako sa kalangitan ng gabi at ngumiti sa madilim na buwan. Ito ay magiging isang

Olivia Naglalakad ako patungo sa mga puno bago ko napagtanto ang nangyayari. 'Huwag, bumalik ka,' sabi ko sarili ko at pagkatapos ay napagtanto kong hindi ako ang may kontrol sa sarili ko kundi ang aking wolf.Lumabas na ang aking wolf. Nararamdaman ko siya habang tumatakbo ako. Lumalabo ang mga puno sa tabi ko, at nilanghap ko ang sariwang hangin. Nakaramdam ako ng lakas. Ang parte ng sarili ko bilang isang tao ay nababahala pa rin at sinusubukang makalusot sa aking wolf. Tumakbo ako ng milya-milya upang tingnan ang aking teritoryo.Bumaba ang tingin ko sa aking mga paa at ang mga ito ay paa pa rin ng isang tao, na may maliit na mga puting balahibo ng isang wolf. Humaba ang mga kuko ko sa aking mga kamay, ngunit mukha pa rin itong kamay ng tao. Napagtanto ko na bahagya akong nagpalit ng anyo bilang isang hybrid wolf woman. At napakasarap sa pakiramdam. Hindi na ako makapa

Sinubukan kong panatilihing bukas ang aking mga mata, habang si Stuart ay patuloy lang sa pagkwento patungkol sa mga scientific advancements. Halos hindi ko na matandaan kung ano na ba ang mga pinagsasabi niya, pero tumatango na lamang ako at ngumingiti para magmukhang interesado ako dito. ‘Lucian, asan ka na?’ bulong ko sa kawalan. "Kaya naman, itong mga babaeng mga ito ay hindi nabuntis, hindi dahil nabigo ang eksperimento ko. Mahina lang sila. Mahina at walang silbi. Kahit ang mga lalaking hukbo ko ay hindi rin nagtagumpay sa nga inaasahan ko. Kaya naman, nagsimula akong maghanap ng mga maaring gawin. At ang pinakamahusay na bagay ay ang maging natural. Likhain ang aking mga hybrid na anak." Ipinagpatong niya ang kanyang paa at saka tiniklop ang kanyang mga kamay, at saka ipinatong ang baba niya sa kanyang kamao. “Kung ganun, iyon ang dahilan kung bakit

Alice  ‘Alice, mahal kita, babe. Ngayon makinig kang mabuti. Kapag sinabi kong tumakbo ka, tumakbo ka lang!’ sabi ni Lucian sa aking isipan. ‘Pero si Max…’ ‘Ililigtas din namin siya, huwag kang mag-alala. Hindi nila alam na nandito kami dahil iba ang direksyon ng hangin, Pero malalaman din nila kinalaunan. Kaya gawin mo na lang kung anong sasabihin ko, please!’ ‘Gagawin ko, dear,’ sagot ko. Nanghihinalang tumingin sa akin si Frank; Hindi ko siya pinansin at nanatiling nakayuko. Hindi ako sigurado kung kaya kong magpalit ng anyo, hindi kaya ng mga buntis na wolf. Ngunit sinigurado sa akin ng aking wolf na maaari siyang lumabas anumang oras. ‘Takbo!’ sigaw ni Lucian sa aking isip

Alice Habang naglalakad ako patungo sa isang pabilog na linya upang sumali sa pack, sa aming mga bisita, at sa mga kaibigan ko. Hindi ko maiwasang humanga sa mga palamuti, sa mga ilaw, at sa nakakaakit na amoy ng iniihaw na karne. Lahat ay ginawa ni Katherine. Ang buong paligid ay napuno ng mga maliwanag na mga ilaw at mga makukulay na mga rosas. Isang malambing na musika ang tinutugtog ng isang live band. Luma na ang musika ngunit kaakit-akit ang tunog nito. Lahat ng mga bisita ay nakangiti at nagbibiruan. Agad akong sinamahan ni Lucian at natagpuan ko na lamang ang aking sarili sa kanyang mga bisig. Ngumiti siya sa akin at saka ako hinalikan. Dumaan ang dila niya sa labi ko at ibinuka ko ang bibig niya para halikan siya. Naglaro ang kamay ko sa butones ng damit niya, hiling ko na sana nasa kwarto kami. “Pareho tayo ng hiling dear,” sabi niya at binigyan ako ng magandang ngiti.&n