“Anong ibig mong sabihin Juancho? You said everything was fine!” nagsimula akong maging hestirical sa sinabi ni Juancho.“Calm down Orelia, I’m doing everything I can and I assure you that they are okay,” hindi na makikita ang ekspresiyon sa kaniyang mukha pagkabigay niya ng balitang nawawala ang mga bata. It is back to its usual.“Nasaan sila? Paano sila nawala sa paningin mo? If anything happened to them…”“My men were in surveillance outside the school when it happened, the teacher said somebody called saying you wanted to see the kids. She was suspicious but she went and see the person anyway, that’s when it happened. The teacher was knocked out and the kids were taken, everything happened inside the school campus, my men noticed the speeding van and it was too late. But they followed it and they’re on their trail now, so don’t worry okay?”His pleading eyes s

 “Nang bumalik siya sa hacienda Louisiana, we were already planning on going back to the city. Ang aking asawa ay may kinahaharap ring problema sa kaniyang negosyo ng mga panahong iyon. Hindi ko nais na iwanan si Ofelia ngunit kinumbinsi niya akong sundan nan ang aking asawa at wag mag alala sa kaniya, since she was in the hacienda I did not worry much. Pero mali ako, nabalitaan ko na lamang dalawang taon ang nakalipas, that Ofelia was gone.”Nanginginig ang aking mga kamay na nakakuyom, kinagat ko ang aking labi at pilit na pinipigilan ang aking mga luha.“She was gone, ano ang ibig niyong sabihin sa linyang iyan?” Mabilis ang tibok ng aking puso, lumaki akong walang kaalam alam sa mga pangyayaring ito sa buhay ko, sa buhay ng aking ina. Gaano kasakit ang kaniyang mga dinanas? Is she alive? Pilit akong kumakapit sa kaisipang ito, but I know…“She died.” Ang mapait na katotohanan ay umatake sa

“Bakit ka umiiyak Lezzie? Anong nangyari kay Sato?”Pabalik balik ang tingin ko mula kay Lezzie at papunta kay Sato. May pagtatanong ko ring tiningnan si Kito na siyang kumakarga kay Sato.“Sato is okay mommy, just a little scratch,” mahinang boses na paliwanag ni Sato.“Mommy, kasalanan ko po!” umiiyak na saad ni Lezzie.“It’s not your fault Letchi, it was the bad kids’ fault.” Turan ni Sato.Lumapit si Juancho sa umiiyak na si Lezzie at kinarga ito papunta sa upuan.“Can you tell me the whole story princess?” puno ng luha ang mga matang tumango si Lezzie.Kinuha ko si Sato kay Kito at umupo sa harap ng dalawa. Pauupuin ko pa sana si Kito ngunt tumanggi siya sa kadahilanang mayroon pa siyang gagawin. Bago siya tuluyang lumabas ay may binulong siya kay Juancho na dahilan ng pagdilim ng mukha nito.Sinimulan ni Lezzie ang kaniyang kwento. Ayon kay Lezzie it

 “Hi Miss Jane.” Hinawakan ko ang door knob upang pumasok na sa loob ng opisina nang muling magsalita si Jane.“I see that you are being kept a secret. Poor you,” aniya. Mabilis akong napatingin sa kaniya, she was wearing a face full of fake sympathy and pity. What’s up with her?“Ano ang ibig mong sabihin Miss Jane?”“Don’t you really know? That’s a pity then.” Nagsimula nan siyang tumalikod ngunit hndi pinalagpas ng aking mata ang munting ngiti sa kaniyang labi.Alam kong ang ibig niyang sabihin sa kaniyang mga salita ay ang pagtatago ni Juancho ng totoong relasyon naming dalawa. Hinawakan ko ang singsing sa aking leeg. Ang singsing na ibinigay ni Juancho sa akin ay ginawa kong kwintas nang mapagdesisyonan naming itago muna pansamantala ang aming relasyon. Wala dapat akong ipag-alala dahil ako ang humingi nito kay Juancho, that woman does not know wh

 Para lamang akong nakalutang sa gitna ng kadiliman, itim ang paligid ngunit ramdam ko ang nag-aapoy na init sa aking likuran.“Please wake up,”“Mommy!”“Gising na Orelia,”“Rel”Mayroong mga boses na paulit- ulit na tumatawag sa akin. Gusto kong sagutin ang mga boses na ito na ayos lang ako, na gising ako at naririnig ko sila. I hope the children would stop crying. Ngunit bakit hindi ko kailanman narinig ang boses niya?Hindi ko alam kung ilang araw na ang nakakalipas simula ng mangyari ang insidente sa flower shop, ayos lamang kaya si ma’am Lony? Ah, oo nga pala Lony nalang dapat ang itatawag ko sa kaniya. Calling her the way she wants me, kahit iyon nalang ay gagawin ko para kahit papano ay maibsan ang aking konsensiya.Unti-unti naring nawawala ang sakit sa aking likod, maybe it was healing? Alam kong nasa state of shock parin ang aking katawan at hin