“Are you ready?” Nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntong hininga bago tumango kay kuya Felix. “Yes kuya Felix, handa na po ako.” Ang sinabi kong yun ang naging hudyat sa mga tauhan ni kuya Felix para pagbuksan ako ng pintuan kung saan makikilala ko ang lahat ng mga taong kakailanganin ko sa nalalapit na paghaharap namin ni Lia. Taas noo akong pumasok. Nakita ko ang libo-libong mga tao na nasa loob ng hall. Lahat nakatingin sa’kin at tila nakatingin sa bawat paggalaw ko. Inaabangan ang bawat kilos ko at mas lalo akong kinakabahan nang makita ang expression sa mga mata nila. Nakita ko ang pagsunod ng tingin nila sa’kin papunta sa harap. Alam kong alam na nila ang sadya ko dito pero bilang isa sa magiging titingalain nilang leader, tungkulin ko pa rin ang hingkayatin sila na sundin at galangin ako. Na ako ay karapat-dapat na humalili sa ama ko. Nasa harap ko na ang mic. Boses ko nalang ang hinihintay nila. Nakakabilib na kahit libo-libo sila sa

“Papa,” nagmulat ako ng mata dahil sa boses na narinig mula sa anak ko. Nang makita ko ang itsura niya ay nakasimangot ito habang kumakain ng chocolates na ikinataka ko. “You sleep too much today, papa.” Aniya at sumimangot. Sinubukan kong umupo but nakaposas ako sa likuran. “Are you hungry, papa?” Tanong niya. Kumunot ang noo ko sa anak ko dahil kung umasta ito ay para bang hindi siya natatakot. “Come here,” utos ko sa kaniya at lumapit naman siya sa’kin at umupo sa kandungan ko. “Are you okay?” Tanong ko sa kaniya na puno ng pag-aalala. “Yes po papa,” aniya. “No need to worry about me.” Dagdag niya at kumain ulit ng chocolates. Nagtaka ako kung saan niya nakuha ang chocolates.  “Who gave that to you?” Tanong ko sabay turo sa chocolates na kinakain niya. Nang tignan ko ang buong lugar ay maraming pagkain na nagkalat sa sahig. Hindi ko alam kung alam ba ng anak ko na nasa panganib kami ngayon. “Stefanny, anak, alam mo ba kung nasaan tayo

Nakahiga sa hita ko ang anak ko habang nakaabang ako sa labas. Bawat oras na pumapatak ay matinding kaba ang hatid sa'kin. Agad akong napatuwid ng upo na makitang may pumasok. May dala-dala siyang cart. Kasunod nito si Vios na agad kinausap ang ilan sa mga tauhan na nagbabantay sa labas. Nakita ko ang ilan na tumingin muna sa gawi namin bago pumayag na umalis. Nang makapasok yung lalaki na may dalang cart, ay agad  niyang pinulot ang mga basura na nasa gilid na pinagkainan ng anak ko. Nagmamadaling pumasok si Vios. Kinarga ko si Stefanny at agad na lumapit sa kaniya. "What happened?" Nag-aalalang tanong ko sa kaniya. Agad siyang napatingin sa anak ko. "Wala ng oras Steven," aniya. "Papa?" Tanong ni Stefanny na nagising na. Kinusot kusot niya ang mata niya at agad na nagpababa kaya ibinaba ko. Lumingon muna si Vios sa likuran para tignan kung may tao pa ba, nang ma siguro na wala ay agad niyang kinausap ang anak ko.

1 month after, I wake up from my deep slumber for this day is the day that we're waiting for."Ate, when you visit in Philadelphia again, dalhin mo si Hivo at Steff ah. I am excited to tour them there. Maganda ang Philadelphia ate, their culture, the place and the people is nice." Masayang kwento ni Sydney sa'kin.Tumingin ako sa kaniya at ngumiti. "Yeah. Of course, why not?" Nakangiting sagot ko dito. Kahit na may kakaharapin kaming malaking laban, we manage to smile and relax. Maybe because we have the assurance that we need.Tumitig ang kapatid ko pabalik sa’kin. Tumingin siya sa mga mata ko na ikinataka ko. "You look so… Blooming ate." Aniya na ikinangiti ko. Really?“Matagal na akong blooming, Syd.”“Yeah, I know but, you know… You look different.” I chuckled on what she said. "Aren't you scared?" Dagdag nito na tanong sa'kin. Umiling ako at sumandal ulit sa upuan. Hindi ko din alam kung

“Vios, how are they?” Tanong ko kay Vios nang makita ko ito. Agad akong lumapit sa kaniya at niyakap siya. “Hey, you shouldn’t do that!” Natatawang aniya kaya sinamaan ko siya nang tingin. “What? Totoo naman kasi because you’re the heir. Leader namin so walang ganito sa pagitan natin,” mas lalong sumama ang mood ko sa sinabi niya. Agad ko siyang sinapak at sinimangutan. Tumalikod ako sa kaniya kaya lang ay bigla niya kong hinigit at niyakap. “Totoo yung sinabi but bahala na! Ngayon lang naman.” Bulong niya habang yakap ako. “Welcome back,” sabi nito. Nakarinig kami ng click ng camera kaya sabay kaming napalingon dito. “Lagot ka Viosdado, isusumbong kita kay Steven.” Natatawang sabi ni Sydney habang may hawak hawak na camera. “Hoy panget!” Nagpalitan ang tingin ko sa dalawa. “Magkakilala kayo?” Tanong ko at sabay naman silang napakamot sa ulo nila na para bang may bagay na hindi nila kayang sabihin. “Ano kasi ate, it’s a long story.” Sabi ni Sy