Four years later ABALA si Triana sa pag-check ng mga dokumento sa kanyang mesa tungkol sa financial status ng chains of coffee shop na pag-aari niya—the Ravini’s Café. The sales had soared recently. Sa ngayon masasabi niyang stable na ang business niya kumpara noong nagsisimula pa lang. Halos dumaan siya sa butas ng karayom dahil wala siyang masyadong katuwang. Her employees were mostly Filipinos. That way she could help create jobs for them. “Nanay!” tawag ng munting tinig na siyang dahilan para matigil siya sa ginagawa. Ibinaba niya ang hawak na papel at isinarado ang laptop. Kasalukuyan siyang nasa loob ng kanyang mini office sa kanyang bahay sa Manhattan. Tumambad sa kanya ang mangiyak-ngiyak na magandang mukha ni Rini. “What happened, sweetheart?” Tumayo siya. Bago pa makasagot ang batang babae ay pumasok naman si Ravi na pumapalahaw din ng iyak. “Nanay! Charlotte is telling us we don’t have a father.” Halos pumiyok si Ravi na nagsumbong. Huminga nang malalim si Triana.

LUMIPAD si Triana patungong Scotland kasama ang mga anak at imbes na ang mga nanny nito ang isama ay sina Travis at Tristan ang itinalaga niyang magbantay sa dalawang bata. Tutal hindi naman sila magtatagal dahil babalik din sila ng Manhattan pagkatapos ng kasal ni Lara. Isang intimate wedding ang ginanap sa isang hilltop sa Edinburg. The place was refreshing as the grassland was vibrant green. Nagkalat din sa paligid ang mga sari-saring kulay ng tulips kaya para silang nasa paraiso. Napapalibutan sila ng malalaking rock formations at sa malayuan kitang-kita ang bundok na may niyebe. There was a small river stretched near the venue and there were wild elks roaming around. It was late in the afternoon and the wind breeze was not that chilly. Triana counted the guests, they were no more than forty. Lara wore a plain white minimalist wedding dress. Kitang-kita ang saya sa mukha nito habang sinasabi ay wedding vow kay Austin. “Austin, I never doubted my love for you back then. I pledge

WALANG nagawa si Triana kundi sumunod kay Devance kasama ang mga bata pabalik sa hilltop kung saan tuwang-tuwa ang dalawa sa paghahabol sa mga elk. “Kids, be careful!” sigaw ni Devance. Nanatiling nakamasid lang si Triana habang panay ang habol si Devance sa dalawang bata. Sa unang tingin ay para silang masayang pamilya. Biglang nakaramdam ng pangamba si Triana dahil hindi niya alam ang maaaring mangyari ngayong nalaman na ng asawa ang tungkol sa kambal. Their laughter echoed around. Niyakap ni Devance ang dalawa nang maabutan ang mga ito at kiniliti. “I can't believe I'm with you now,” ani Devance na kitang-kita sa kislap ng mata ang matinding saya. Saka lang lumapit si Triana sa mga ito. “That’s enough. We need to go back. It’s almost dusk.” “Will Baba be back in heaven, Nanay?” inosenteng tanong ni Ravi. “Well…” alanganin siyang sumagot kaya si Devance ang nagsalita. “Of course not. I will always be with you from now on.” Ginulo ni Devance ang nakapusod na buhok ni Ravi. “D

TAHIMIK na pinanood ni Devance ang paalis na sasakyan habang kausap si Eshvi sa kabilang linya. Hindi niya napansin ang halos sampung missed calls nito dahil kasalukuyan siyang nasa hospital. “Why are you not answering my calls?” may bahid ng inis na sabi ni Eshvi. “I’m busy.” Tipid na sagot ni Devance. Ayaw niyang mas humaba pa ang kanilang usapan. Tiyak na uulanin siya nito ng mga tanong oras na malaman nitong kasama niya si Triana ngayon at nagkaroon sila ng kambal na anak. Saka na niya ito haharapin kapag nakabalik na siya sa Manila. “I’ve been calling you since you were in Scotland, and you never bother to answer. Is it because Triana is there?” Bakas ang pagseselos sa tinig ni Eshvi. He deeply sighed. “Triana is with me now. I need to bring her home because Dad is in a critical condition,” hayag niya sa mababang boses. Ayaw naman niyang magsinungaling sa babae. “Damn. I knew it! How could you do this to me?” tumaas ang boses nito. Pero ayaw niyang patulan. Kahit paano ay nai

“GOD! What have you done? Why Dexa?” Triana shuddered as she listened to her sister-in-law’s revelation. Nanginginig ang kanyang kalamnan dahil kailanman ay hindi niya ito napaghandaan. Buo ang paniniwala niyang pinili ni Devance si Eshvi dati kaya siya lumayo. “I was so mad. I thought…I was doing it right.” Dexa’s lips were trembling. “Now you see the damage it cost is irreparable.” She shook her head in extreme disappointment. All this time, Dev was telling the truth! Kaya pala halos gulat na gulat ito noon sa mga paratang niya at buo ang loob nitong sabihin na walang namamagitan sa kanila ni Eshvi dahil iyon ang totoo. She could still vividly remember his determination to deny everything, and she thought he was lying. Bakit ba kailangan pa niyang malaman ito pagkatapos ng halos limang taon? She could have saved their blossoming relationship back then if she was not too afraid of an honest confrontation. Pero pinili niyang manahimik dahil iyon ang sa tingin niyang pinakamabuting g