"They're gone." Kaagad akong bumitaw sa kanya at kinurot siya. "Really?! Out of all the excuses, yun pa talaga ang naisip mo?" napapantastikuhan ko siyang tinignan. "It was adrenaline rush. Kesa naman wala akong masabi sa kanila. Why? You're affected?" tila napapaso akong lumayo sa kanya at marahas na umiling. The confidence! "H-Hell no! not even in a million." That's a lie, really. Hindi ko man aminin, but I know that there's already something growing inside me "Na ano... ba? Oh my!" napatakip ako ng bibig nang marealize ang sinabi ko kanina lang. For the second time around, Wayde chuckled. Hindi ko kayang tumingin sa kanya dahil sa kahihiyan na sinabi ko. How much embarrassment could I get?! Ramdam ko ang pag-init ng pisngi ko. My face is red as the tomato right now. I glared at Wayde who's clearly just teasing me the whole time. Siya pa ang masamang tinignan ko gayung ako naman ang gumawa ng sarili kong kahihiyan. “S-Shut up. Anyway, I have something to say.” “Spill.

I nodded. “ Yeah, he’s a busy person.”Ate Alma and Marissa’s shoulders fell. Akala ko rin ay sasama talaga siya, but it turns out that he wouldn’t. He must be so busy with his work that he had no time to attend such an event. I’m actually concerned with his well-being. He has been working day and night consecutively and he forgot to eat his meal most of the time.I can really relate with him also too. My dad’s always so busy with our company that he sometimes forgets to attend my activities in school way back. Nanlulumo rin ako minsan, but whenever I think that he’s doing it for my future, those kinds of thoughts fade away.“Sayang! Pinaghandaan ko pa naman ang pagdating niya. Tignan niyo kung gaano ako kaganda ngayon” umikot pa siya sa harap namin at ipinakita ang bestida niya.It’s a Korean style dress that is popular nowadays. She also has that bandana style in her head that we usually see in the olden days painting about a young woman. Marissa really looks good on that.Her moren

"Marissa, ano ba..." nahihiyang tugon ni Laren pero huli na para tumanggi dahil hinila na siya ng kapatid at dinala sa loob ng palaruan.I witnessed how Clayton's expression shifted. He took a leap into the fences and whispered something to the coordinator. Salubong ang mga kilay nitong nakikipag-usap sa isang kalahok.When the coordinator nodded, Clayton ripped off his shirt in front of everyone. He did that effortlessly! Lumakas ang tilian sa paligid at sa lahat ng mga sigaw ay sa kanya ang may pinakamalakas. Not to mention that Clayton has the same body built with Wayde that can make any girl drool."May last contestant pa tayo na humabol! at dahil apat lang ang biik natin, isa sa kanila ang hindi makakauwi ng biik. Isigaw niyo ang pambato niyo!!""Go Clayton! Bring out your charms, you prick!" I shouted to cheer him up. Kumindat naman si Clayton sa lahat bago tinapunan ng tingin si Laren. The side of my lips rose up when their eyes met. Take that, you jerk."Oh magsisimula na an

I calmed down when I saw who it was. He put his index finger on his mouth as if telling me to be silent.“Wayde? A-Anong ginagawa mo rito? And… Why did you take me here?” luminga ako sa paligid.Sa halip ay sagutin ako ay umupo lang ito sa batuhan kaya sumunod ako. Umupo rin ako sa gilid niya but leaving some distances between both of us. The light from the shining moon was the only thing that gave light to the place.Hindi kalayuan rin sa amin ay makikita ang mga pahapyaw ng liwanag na gawa ng mga apoy na galing sa palapa ng niyog o sa sulo. Natatabunan iyon ng mga puno sa paligid. The river looks sparkling whenever the light hits the water. Payapa ang agos ng tubig sa ilog at kung sinuman ang makikita niyon ay mahaharuyo sa kagandahan nitong taglay. It screams so much peacefulness and solace. From those rustling leaves, and the sound that the river made was just comforting.“How’s the fiesta?” tanong niya.“It’s fun! And you know what, Clayton made a scene earlier. Sayang at hindi

Tinupi ko ang kahuli-hulihang damit ko at isinilid iyon sa maleta ko. Kakarampot nalang na mga gamit ang kailangan kong ayusin. Nilinis ko na rin ang kwarto ko at ibinalik sa dating posisyon ang ilang mga gamit roon. It took me hours to organize everything.Sa paglabas ko ng kwarto ay kaagad akong pumunta sa sala para hanapin si Wayde. Nakita ko siyang may ginagawa at nang makita ako ay kaagad niyang niligpit ang mga gamit niya.“Uhh, I’m done cleaning the room. Naibalik ko na rin ang yung mga bagay na ginamit ko noon sa kwarto mo.” Panimula ko.Umupo ako sa kaharap na sofa niya at kumuha ng isang throw pillow at niyakap iyon. Nanakit ang likod ko dahil sa magdamag na pagliligpit sa kwarto. Tumango si Wayde at pinagsiklop ang mga kamay. Silence invaded between us.“H-hey,” tawag ko kay Wayde nang hindi siya magsalita.He seems to be in a deep thought. His lips is forming into a thin line while frowning. Mukha siyang nakipag-argumento sa sarili niya. I was looking at him in confusion.