Two months had passed. I couldn’t believe that managed to live with those period of time. It was hell yet heaven. Maraming mga bagay na dapat na kailangang matutunan.It was a peaceful environment to live.Akala ko ay maghahanap agad ako ng trabaho pero pinili ko munang  magpahinga. I also enjoyed accompanying Wayde doing his paperworks that kept me busy somehow.Ngayon ko lang napag-isipang maghanap na ng trabaho.The more I get to know him, the more I realize how big the differences between the both of us.The more I get to know him, the more I realize how big the differences between the both of us. But those differences also set me an example. He taught me some things that I need to bear in mind. Na hindi kailangan madaliin ang isang bagay.Some things take time, but that doesn’t mean that we should waste those period of time."Thank you po." I slightly bowed my head and handed my payment. Bumalik ako rito sa bayan

I wiped the sweat in my forehead and got my spare keys. Tahimik ang bahay senyales na hindi pa umuuwi si Wayde. It's time for me to have a dinner. I planned to boil some water to cooked noodles. E ano 'bang alam ko sa pagluluto? Wala."hmm..." I opened the cabinet and the food was well organized already. Simula sa mga kasangkapan hanggang sa mga canned goods ay walang palya ang pag o-organize niyon. Wayde must be really a neat person. Sa kwarto palang niya ay wala kanang makikitang alikabok sa mga sulok-sulok. Napaka-masinop at ayaw ng kalat.Kahit ako rin naman ay ayaw ko talaga ang makalat sa lahat.For a week staying here, saulado ko na din ang routine ni Wayde. The first thing he does is work out, and resting in the garden for awhile. After, he would directly go to the kitchen to cooked. Kung nakatira rin siguro ako sa ganitong lugar ay gagawin ko rin ang gagawin niya.Or I’m really not used to with that kind of lifesty

Sinimulan kong kunin ang mga seasoning at binalik ang mga 'yun sa lalagyan. Si Wayde naman ay naglinis ng iba ko pang kalat sa lamesa. Sinulyapan ko ang kalangitan at tuluyan na ngang tinakpan ng kadiliman ang kalangitan.Kasalukuyan kong hinugasan ang mga plato na ginamit ko kanina sa pagluluto."It's not a big a crime to teach a kid like you, yeah?" nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi ni Wayde. Tinampal ko ang braso niya at umirap.Whatever."Wow ah! Sa bagay, madali naman talagang matuto ang mga kagaya ko sa mga matatanda na kagaya mo." Nang lumingon siya sa akin ay nginisihan ko siya. His lips formed into a thin line.I looked at him teasingly and didn’t cast away my eyes. Nakipagtitigan ako sa kanya at napawi ang ngiti ko nang makita ang seryoso niyang mukha.Patay, mukhang napikon siya sa sinabi ko. His face were dead serious that it made me want to stepped back. I’m still grinning to tease him more. . Humak

I stretched out and headed out of my room. I reached out for my hair and fixed it in a bun style. It’s Sunday and I don’t know what to do right now. Wayde is probably up by now. Knowing na napaka-aga gumising ng lalaking ‘yon.Alas kwatro palang siguro ng madaling araw ay gising na ito at nagkakape. Morning person ako pero hindi naman pareha sa kanya na ganun kaaga.Dumeritso ako sa garden at nanatili roon ng ilang minuto. Another day of this breath-taking view in front of me. Pinikit ko ang mga mata ko para madama ang masamyong hangin na humahalik sa pisngi ko. I heard footsteps behind me.Alam ko na kaagad kung sino iyon. Kami lang naman dalawa sa bahay na ‘to syempre.May nakasabit na bimpo sa balikat nito at tagaktak ang pawis galing sa buhok.Didn’t I mention how attractive he is with that? “Wala lang, I have the urge to wake up early so… here I am.” Kibit-balikat kong

"Oh my! Are you serious? This place is freaking beautiful!" I shrieked out loudly when we arrived at the field.Hinehele ng hangin ang mga maliliit na damo at sumasayaw ang mga punong nasa kabilang bahagi. Malaking damuhan ang naroroon at di kalayuan ay ang mga bulubundukin. There were some set ups that was made. May mga banderilya din sa paligid na nilalagay. I can't believe that I would eventually attend this kind of event!"Oh Wayde, andito ka pala!" napalingon kami sa nagsalita."Magandang hapon, Mang Karding! Kumusta na ang pagdedesinyo?" sinulyapan ko si Wayde habang lumalapit siya sa isang matandang ginoo. They looked so close with each other by the looked of the old man's expression. Sikat na sikat siguro si Wayde rito o sadyang pala-kaibigan lang ang mga taong nasa Punto Sierra. Ibinalik ko ang tingin sa paligid at sinuyod ang lugar. Ahh, this place is so good to be true. Hindi rin nawala sa paningin ko ang mga niy