Agad-agad naman na nagmamadaling pumunta sa hospital ang pamilyang Taylor. Habang nagtataka naman sina Deza at Danilo, pati na ang pamilya ni Carina kung bakit mabilis ang lakad nila. “Excuse me, anak!” tawag ng ina ni Carina. “Anong nangyari bakit nagmamadali ka hindi pa naman tapos ang party di ba?”“Mom, kailangan po namin pumunta sa hospital kasi po tumawag si Loid, sabi niya dinala daw niya si Patrick sa hospital dahil naninikip daw ang dibdib at hindi siya makahinga. Hindi niya alam kung ano ang dahilan.” Alalang sabi ni Carina.“Ganoon ba, sige! Ako na ang magbabantay kay Carmela. Punta na kayo doon. Dalhin ko nalang siya sa bahay, tapos daanan niyo nalang siya mamaya.”“Sige mom salamat po. Ah! Iyong mga regalo mom. Ipapahatid ko nalang kay Ricky para wala nang problema.” Sabi ni Carina.“Okay sige anak. Mag ingat kayo. Balitaan mo nalang ako kung ano na ang kalagayan ni Patrick.” Umalis na si Carina kasama ang family ni Loid. “Ano daw nangyari kay Patrick, Cora?”“Naku! H

Patuloy pa rin ang patak nang luha ni Dina. Hindi niya alam kung anong nararamdaman niya, galit siya kay Patrick dahil bago pa lang sila nagkaayos at ayon nagkaproblema na naman. “Dina..Dina..teka lang, ano bang nangyayari sa iyo?” hindi naririnig ni Dina ang tawag ko.Kaya binilisan ko nalang ang paglalakad hanggang sa maabutan si Dina. Hinawakan ko ang braso ni Dina at humarap ako sa kanya. “Dina, ano bang nangyayari sa iyo?”“Please Carina gusto ko munang mapag isa.” Ang sabi niya sa akin.“Bakit? Hindi ba kayo nagkaayos ni Patrick?”“Carina, please! Nasasaktan ako kasi akala ko magiging okay na kami. Pero nung kinausap ko siya tungkol sa pag amin namin sa relasyon namin sa aming pamilya ay nagdadalawang isip siya.” Naiiyak na sabi ni Dina.“Ano?! Parang hindi naman si Patrick ang kausap mo. Hindi ako makapaniwala na kailangan pang itago sa mga magulang niya ang relasyon ninyo. Ano bang rason niya? Ipinaliwanag ba niya sa iyo?” ang tanong ko kay Dina.“Hindi nga maliwanag ang sag

Naiinis si Evelyn sa palaging utos ni Carina sa kanya. Habang tahimik naman silang kumakain. Binasag ko ang katahimikan nang naramdaman ko na wala man lang kumikibo sa aming lahat.“Oh! So, Dina. Kailan pala ang balik mo sa London?”“Ha?!” nagulat si Dina sa tanong ko sa kanya. “Ah! This coming Sunday na.”“Bakit naman ang aga mong umuwi Dina? Nagplano pa naman ako na magbabakasyon muna tayong lahat sa isla bago ka bumalik sa London. Pati na ang mga pinsan ko.” Sabi naman ni Loid sa kanila.“Ah!..pasensiya na kayo Loid, baka next time nalang kasi alam mo naman kunti nalang masasahod ko kasi mga dalawang linggo din ang vacation ko. Kailangan nila mom nang supporta ko.” Sabi ni Dina sa amin.“Ano ka ba anak, puwede mo naman tapusin ang bakasyon mo. Bakit may iniiwasan ka ba?”Nagtinginan sina Dina at Patrick. Tahimik lamang ang lahat ngunit nagsalita naman si Pia.“Oh! I thought, alam ng mom mo ang tungkol sa inyo nang brother ko.” Nagulat ang lahat sa sinabi ni Pia.Nahiya naman si Di

Nais mangisda ni Alfred sa laot dahil sa maganda ang panahon kaya naman ay agad siyang pumunta sa tabing dagat. Si Alfred ay isang residente sa isla na iyon. Nakatira siya sa isla kung saan sagana ang mga pagkaing dagat. Kontento na siya sa buhay, dalawa lang silang magkapatid, ngunit ang kapatid niyang babae ay dinala nang kanyang ama para pag aralin sa kolehiyo pagkatapos mamatay ang kanilang ina. Namuhay na siyang mag isa sa isla nasa gulang na tatlumpu na siya ngunit wala pa siyang asawa dahil sa ayaw pa din niya magkaroon ng obligasyon at masaya na siya sa ganoong buhay.Malapit na siya sa tabing dagat nang biglang may narinig siya iyak ng isang bata, hinanap niya iyon at natagpuan nga niya ang isang batang babae na nakababad sa dagat, umiiyak ito dali-dali niyang nilapitan ang bata at kinarga niya iyon. Aalis na sana siya nang may narinig uli siya na may boses nang babae. Bumalik siya sa pinanggalingan niya hinanap niya ang boses na iyon at nagulat siya nang makita niya ang isan

Kinakabahan na nga si Alfred at bakit hindi sumasagot si Ana. Habang nawalan naman nang gana si Ana na sagutin ang tawag ni Alfred sa kanya dahil sa masyado siyang nag alala sa bata kung ano na ang nangyari dito. Makalipas ang ilang minuto ay lumabas na ang doctor, dali-dali siyang lumapit sa doctor para tanungin ito kung ano ang kalagayan ng bata. Sinabi naman nang doctor na okay na ang bata at a day after ay puwede na itong lumabas sapagkat inoobserbahan pa nila ito.“Salamat naman sa Diyos at okay na si Carmela.” Ang sabi ko sa aking sarili. Hindi talaga ako mapakali na para bang may kakaiba sa aming dalawa na para bang ako ang tunay na ina ni Carmela dahil sa ganoon na lamang ang pag alala ko sa kanya. Ako lamang mag isa nakabantay kay Carmela dahil si Aling Martha ay umuwi na para kumuha nang damit ko at kay Carmela. Dumating na nga si Alfred sa bahay nila, tahimik ang bahay kaya nagtataka siya kung nasaan sina Ana at Carmela. Sakto namang dumating ang tita niya na si Martha.“