Honeylette POV Naramdaman ko ang init na tumatagos sa bintana kung kaya't nagising ako. Napabaligwas ako nang makitang mataas na ang araw. Ngunit bigla akong napangiwi nang maramdaman ang hapdi sa aking ibaba. Sandali akong natigilan at prinoseso ang mga pangyayari. Nanlaki ang aking mga mata nang maalala ang kagabi. Nakainom ba ako ng alak, dahilan nang hindi agad naproseso sa utak ko ang mga pangyayari? Sobrang bigat nang kalooban ko kahapon matapos kong makita si Nanay. Bumalik sa akin lahat ang sakit ang pag-iwan niya sa amin nang aking Ama. Ang pagkamatay ni Tatay. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko. At dumagdag pa ang nangyari sa amin ni Alexander. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya nang mga oras na iyon kung bakit niya iyon ginawa. Nagulat ako noong una pero hindi ko napigilan ang sarili ko at nagpaubaya na sa kanya. Nakakahumaling ang bawat halik niya. Tila ako nalalasing. Nanlambot ang aking mga tuhod. Tinanong ko ang aking sarili kung tama ba iyon. Pero hin

Honeylette POV Pagkamulat nang aking mga mata ay naramdaman ko agad ang paang nakadantay sa aking mga hita, at ang braso na nakapulupot nang mahigpit sa aking baywang. Lihim akong napangiti. Animo'y may aagaw sa akin sa tindi nang yakap niya. Dahan dahan kong ini-aangat ang braso niya, ngunit naramdaman niya marahil kaya mas matindi pa niya akong niyakap at inilubog ang mukha sa aking batok. Nakikiliti tuloy ako sa hininga niya. Humarap ako sa kanya para makita ko ang kanyang mukha. Nakita kong nakapikit pa rin siya. Ang gwapo niya talaga kahit tulog siya. Wala pa rin siyang damit pang itaas, pero ramdam kong nakasuot siya nang boxer short at ramdam ko rin ang galit niyang alaga. Tumatama ito sa aking hita. Samantalang ako ay nakasuot lang nang t-shirt niya at naka- underwear, nagawa pa rin niya akong bihisan kagabi, yun nga lang ay hindi iyong bihis na bihis naglaan siya para ngayong umaga. Alam na alam ko na. "Gumising ka na.” malamyos kong sabi.Ngunit imbes na mumulat ay inilu

Honeylette POV "Bhe gising! Hoy gising na!.” Napatakip ako nang unan sa aking tainga nang marinig ang maingay na boses ni Julie.Napilitan akong bumangon dahil sa paulit ulit nitong paggising sa akin."Bakit ba?" Papungat pungat kong tanong."Anong bakit ka dyan? Hindi ka ba sana'y gumising nang maaga tanghali na po!." Hinila niya ang kumot na nakataklob sa aking mga paa. Napilitan akong bumangon sa aking pagkakahiga. "Magbihis ka na may lakad daw tayo nina Sir." Napalingon ako kay Julie."Huh?! Saan daw?” "Hindi ko alam basta magbihis ka na naghihintay na sila."Paglabas namin nang bahay ay nakita ko na si Rose at Tiya na may mga bitbit. Si Alexander naman ay abala sa paglalagay nang kung anong bagay sa likod nang sasakyan niya. "Bakit ang tagal niyo.?" tanong ni Tiya."Kasi po itong si Honeylette sobrang tagal magbihis.""Anong ako.?” Protesta ko."Totoo naman eh." Pang-aasar ni Julie."Hay naku. Tama na nga kayo dyan. Sumakay na kayo." Nauna na sina tiya sumakay. Si Alexander n

Honeylette POV"Honeylette!"Nakakailang tawag na pala si Rose sa pangalan ko ngunit, tila wala akong narinig. Dahil may ibang umuukopa sa aking isipan."Okay ka lang ba Honeylette?. Bakit parang ang lalim nang iniisip mo?" Hindi pa rin ako kumibo."May sakit ka ba?" Umiling ako bilang sagot kay Rose. Kahit hindi niya sabihin alam kong nagtataka siya sa kilos ko. Ngunit hindi na lang siya nagtanong at hinayaan na lang ako. Hindi ko na nakita si tiya pagkagising ko. Nalaman ko na lang din na maagang umalis si Alexander. Hindi na kami nakapag-usap mula nang umuwi kami galing resort. Sa tingin ko ay ginagawa na niya ang sinabi ni tiya na layuan namin ang isa't isa kaya sinisimulan na niya akong iwasan. Nalungkot ako nang sumilid iyon sa aking isipan. Ang isipin pa lang ang salitang layuan ay masakit na para sa akin.*Nagtaka ako nang makitang nag-iimpake sina Julie at Rose."Aalis kayo?” "Oo Honeylette pinababalik na kasi kami ni Sir sa mansyon."Nabigla ako sa sinabi ni Rose. "Si

Alexander POV Minabuti kong umalis nang bahay at balikan ang tirahan nang ina ni Honey. Alam kong galit siya sa ginawa ko. Sino nga ba ako para makialam sa buhay niya. "Kumusta siya?” tinitigan ko muna ang tasa nang kapeng ibinaba niya, bago ako nag-angat ng tingin sa ina ni Honeylette na ngayon ay nakaupo na sa kabilang sofa sa harap ko. Hindi ako nagsalita, bagkus ay dinampot ko ang tasa ng kape at sumimsim ng inom. Napansin ko ang paglungkot ng mga mata nito. "Galit pa rin siya sa akin." malungkot na sabi nito. Inikot ko ang tingin sa buong kabahayan. Katulad sa labas ay may kalumaan na ito. Ngayon ko lang nakita ang loob nito, noong huling punta ko ay hindi ko na silip ito dahil sa labas niya kami kinausap ng mga sandaling iyon, hindi ko maintindihan pero parang tila takot na takot ito na may makakita sa kanya ng mga oras na iyon. "Marahil ay nabigla lang siya sa pangyayari, pasensya na kayo." aniya ko. "Hindi. Ako dapat ang humingi ng pasensya sayo." Nagtahimik ang paligi