Naghahabol ako ng hinnga nang magising na nakatali sa inuupuan. Mariin akong lumunok nang maramdaman ang kumakating leeg.Nararamdaman ko na ang malakas na pag-agos ng mga pawis mula sa mukha ko.Pilit kong kinakalas ang mga kamay sa mahigpit na pagkakatali sa akin. Ilang saglit pa nang makarinig ako ng mga mabibigat na martsa papalapit sa akin dahilan para mas lakasan ko ang pagpiglas.Hindi ko alam kung nasaan ako. Wala akong kaide-ideya. “What do you think you're doing? Stupid!" Matalim na titig ni Mr. Trevino ang bumungad sa akin nang padabog nitong tanggalin ang saklob ko sa ulo at ihinagis sa sahig. Namataan ko ang mga galit nitong ugat sa kamay. Hindi ko ba alam kung dapat ba akong matuwa na hindi ibang tao ang kumuha sa akin o matakot dahil nalaman niya ang ginawa ko.“Are you out of you mind, woman?" saad nito nang dinuro ang sintido ko. Nangunot naman ang noo ko sa sinabi niya. “Anong ginagawa ko? Gumagawa ng paraan para makita ang mahal ko sa buhay! Ano naman sa ‘yo nga

“T–ngina, sana namatay ka na lang!"Humikbi ako ng maibaba ko ang paningin. Nanginginig ang katawan ko sa galit ngunit alam ko na wala akong ibang magagawa kundi ang umiyak na lamang. Pilit kong iwinawaksi sa isipan ang mga nangyayari sa akin ngayon ngunit hindi ako nagtatagumpay. Sa litanyang iyon halos gumuho ang mundo ko.“H-Hindi ko naman ho sinasadya," utal ko. Ngunit imbes na patawarin ako nito'y nagsimula kong marinig ang papalakas na yabag ng mga paa nito dahilan para salubungin ko ito ng tingin.“Huwag ho, Tiyo. Maawa na kayo! Masakit ‘yan!"pagmamakaawa ko nang makitang inambaan ako nito ng hawak na baseball bat at walang awang pinaghahampas ako na mas masahol pa sa hayop.Naimulat ko ang mga mata nang makaramdam ng pagliglig sa aking braso. Awtomatiko akong bumalikwas para makaupo. Nagmistulan akong isang bagay nang isuksok ko ang katawan sa headboard ng kama. Gamit ang kumot ay ipinalupot ko ito sa katawan na animo'y mapipigilan nito ang pagdagundong ng puso.“Ate, anon

Hey there,Readers, I want to apologize for not being able to update chapters everyday due to being busy as a student but hindi ko po kinalilimutan ang aking trabaho bilang manunulat at mapasaya kayo sa aking mga kwento.Maraming salamat sa pagtangkilik sa akin at pagkilala. Napakalaking opurtunidad sa akin ang suportahan ninyo bilang bagong manunulat sa platapormang ito.Bilang pasasalamat ay nais kong ibig ang mga posibleng araw o schedule ng aking pagu-update upang hindi kayo malito if mayroon na akong update o wala.I will release one chapter a day in these following days as the best I could (if walang masyadong ginagawa.)• Monday• Wednesday• FridayBut, I'll release one or MORE chapters in weekends. Sana po ay suportahan pa rin po ninyo ang istorya nina Isabelle at Mr. Trevino. Please, if mayroong kayong concern, comment it in this page. Magbabasa po ako ng mga comments dito to check if mayroon kayong gustong sabihin na concern ninyo.If you like my story, please leave a good

Muli na namang sumilay ang nakaiinis na ngiti nito bago ilapag ang hawak sa lamesa sa gilid ng higaan. “It's not for you, don't worry. Kung ano ang nakalagay sa kontratang ibinigay ko sa ‘yo ay iyon lang.” anito at iniayos ang manggas ng kaniyang damit.Tumalim ang tingin ko sa kaniya nang dahil doon. “Ang ibig sabihin mo ba ay pinagpa-practice-an mo ako?" angil ko at pabagsak na inilapag ang hawak.Blangko lamang itong tumingin sa akin. “Wny not? Nandito ka na rin lang naman para tulungan ako. May reklamo ka ba?" pangi-inis nito nang titigan ako ng patagilid.Panandalian kong kinilatis ang ipinagmamayabng nitong katawan atsaka ngumisi.“Ang ibig sabihin, itong bulaklak ay kasama d'yan sa practicing to be a good husband mo? Alam mo talaga ang kahinaaan naming mga babae, ‘no? Tapos, iiwan mo rin sa huli katulad ng mga ginawa mo sa mga nakaraan?" tanong ko.Kumunot ang noo nito. “I didn't know that red roses is your favorite. It's a gift and, a piece of offering, I guess?" saad niya.Pin

“H-Hindi ko pa kayang lumantad ngayon sa medya pagkatapos ng nangyari kanina. Ayoko, Trevino."Itinukod nito ang mga kamay matapos matamang tuldukin ang natitirang bola papasok sa butas na sinundan naman ng pagdilim ng paningin nito.“You're the one who insisted that we should clear this things up publicly, right?" sarkastikong anito na binigyang diin pa nga ang mga huling salita atsaka ako tinaasan ng kilay.Kasing bilis ng hudyat ng orasan ang pag-iwas ko ng paningin sa kaniya na animo'y may bahong itinatago na ayaw kong mabasa mula sa aking mga mata ngunit ang totoo ay nakaramdam lamang ako ng pagkapahiya.Ibinaling ko ang atensyon sa hawak na baso't hinayaang bumalatay sa lalamunan ang orange juice.Malalim akong humugot ng hininga atsaka mabigat itong inilabas gamit ang ilong ko. “Oo, kasi akala ko ay madali lang ngunit nagkamali ako. Ayokong makita ni Inay ito kaya't mas mabuti muna siguro kung sabihin ko sa kaniya ang lahat ng nangyayari sa akin," sagot ko at hinugot ang natiti