NANG ilapag siya ni Piero sa isang bench ay tumabi ito sa kanya, kaya umusod siya palayo dito.Hindi niya parin nakakalimutan ang ginawa nito sa kanya. Galit na galit siya rito—sa tatlo pala. Nawala ang atensyon niya rito ng ilibot niya ang mata sa paligid. Di niya mapigilan ang mamangha.Para siyang nasa isang paraiso!Napapaligiran sila ng iba't ibang kulay ng mga bulaklak. Tumayo siya at maang na nilapitan ang mga 'yon. Bago lang sa paningin niya ang ibang bulaklak. Napatingala siya dahil sa mga paruparo na nagliliparan sa paligid.Nakakatuwa na makakita ng maraming paruparo na sama-sama sa panahon ngayon.Inilahad niya ang palad ng may paruparo na paikot-ikot na lumilipad sa kanya.Ngumiti siya ng dumapo sa kamay niya ang isang puting paruparo. Napakaganda nito.Kumunot ang noo niya ng may dumapo pa na tatlong paruparo sa palad niya. Kulay itim, pula at asul 'yon.Bigla siyang nangilabot ng lapitan ng tatlong bagong dating ang puting paruparo sa kamay niya.Naalala niya ang tatlon

TUWANG-tuwa siya ng may sasakyan agad na dumaan. Hindi 'yon bus o dyip, pero pinara niya 'yon para makaalis siya agad sa lugar na 'to.Nakahinga siya ng maluwag ng huminto ang isang pick up sa harap niya. Agad na sumakay siya ro'n."Salamat ho!" Masayang sambit niya. Hindi tumingin sa kanya ang matandang driver niyon. Nanatili lang na nasa daan ang mga mata nito. Pinagdikit niya ang labi at pinili na wag nalang magsalita. Halata na wala 'tong balak makipag usap sa kanya.Dahil sa tagal ng byahe ay nakatulog pa siya sa sasakyan ng matanda. Nagising lang siya dahil sa malakas na tikhim nito."Salamat po uli, manong." Katulad kanina ay hindi man lang 'to nagsalita o sumulyap sa kanya. Ang sungit naman nito.Dahil sa perang nakuha niya sa bahay ni Piero ay nakabalik siya sa inuupahan niya. Gulat na gulat si Aling Myla ng makita siya. Hinila siya nito sa isang sulok. "Akala ko talagang bata ka ay hindi ka na babalik." Nagpalinga-linga ito sa paligid. "Bakit pala ngayon ka lang? Alam mo b

KUMUNOT ang noo niya ng mapansin na may ilang kalalakihan ang nasa labas ng kinakain niyang Pastry shop. Dahil salamin ang dingding ay kitang kita niya ang mga tao sa labas. Pinilig niya ang ulo.Sigurado na mali lang siya. Dalawang araw na ang lumipas pero tahimik pa naman ang dalawang araw na 'yon sa kanya. Walang Leo, Draken o Piero na nanggugulo sa kanya. Muli niyang ibinalik sa harap ang atensyon niya at kumain.Nang maubos niya ang mga cake na inorder ay tumayo na siya para maglibot na naman. Sa dalawang araw niya na narito sa maynila ay wala siyang ginawa kundi ang kumain.Inalis niya ang suot na itim na sumbrero saka sinuklay ang maikling buhok gamit ang kamay. Lahat ng nakakita ay natigilan ng makita siya. Mga inggit ang nasa mata ng mga babae, samantalang paghanga naman ang sa mga lalaki.Muli niyang sinuot ang sumbrero ng maayos ang maikli niyang buhok. Bumuga siya ng hangin. Nakakasawa ang ganito. Paulit-ulit lang ang ginagawa niya. Wala siyang bahay na maaaring uwian.Tu

KAHIT na katatapos palang labasan ni Draken ay nakasaludo parin ang pagkalalakì nito. Tumayo siya sa pagkakaluhod at lumapit rito. Kumandong siya paharap kay Draken, sinakto niya ang pagkakatapat ng pagkalalakì nito sa basa niyang pagkababae. Pareho silang napaungol sa sarap na dulot ng pagpasok ng pagkalalakì nito sa pagkababaè niya na basang basa na.Marahan niyang tinaas at binababa ang katawan. Napapakagat labi siya dahil sa sarap. Pakiramdam niya ay punong puno ang pagkababae niya sa laki ng k*****a nito.Marahas na pinunit ni Draken ang suot niya na kulay pulang nighties saka isinubo ang dalawang korona ng dibdib niya."Ahh!" Malakas na ungol niya ng hawakan ni Draken ang balakang niya at binilisan ang pagtaas at baba ng katawan niya kasabay ng pagsipsip nito sa dibdib niya.Halatang gigil na gigil ang binata sa paraan ng pagsusò nito sa kanya. Punong-puno ng pagnanasa ang mga mata nito katulad ng sa kanya.Hinihingal siya pakiramdam niya ay may malapit na siyang maabot. Mas lal

PANSAMANTALA na dinala siya ni Draken sa ibang kwarto habang pinapalinis nito ang kwarto nito. Nanginginig parin siya sa takot dahil sa nangyari. Nagpapasalamat siya sa Diyos dahil buhay pa siya. Mabuti at hindi siya nito pinatay. Tuyo na ang mga luha sa mukha niya. Nanatili siyang nakaupo sa kama. Gusto man niyang pumasok ng bathroom para maligo ay hindi niya magawa dahil nanginginig ang katawan niya sa takot. Binuhat lang naman siya ni Draken kaya siya nakarating sa kwarto na kinaroroonan ngayon.Pagnaaalala niya kung paano siya nito tutukan ng baril at lalo siyang nanginginig sa takot. Niyakap niya ang sarili at pinatong ang ulo sa tuhod.Napapitlag siya ng bumukas ang pinto at pumasok si Draken.Walang emosyon ang mukha nito habang naglalakad palapit sa kanya. Huminto ito lumuhod sa harap niya. Hindi niya magawang magreklamo ng hilahin nito ang dalawang binti niya pababa ng kama. Baka magalit na naman ito. Hindi niya gusto na maulit ang nangyari kanina lang.Lumunok siya ng humim