“Luv, kailangan kita, kailangan ka namin ng mga anak mo. This is not the end of your fight. I want you to fight for us–”LIMANG ORAS ANG NAKALIPAS, bumalikwas ng bangon si Rhayan dahil sa mga boses na naririnig niya sa kanyang panaginip. “Hera!” Hinanap niya sa loob ng silid ang kanyang asawa. Siya lang ang mag-isa sa loob ng silid. Kung ganun hindi pa siya nakauwi sa asawa niya? Hindi pamilyar sa kanya ang silid na ito ngunit alam niyang nasa loob siya ng pribadong hospital dahil sa mga kagamitan sa loob. Tinanggal niya ang mga apparatu na nakakabit sa kanyang katawan. Nakapagtataka dahil bumalik sa normal ang lakas niya. Mas lalo pa nga siya nagkaroon ng lakas at tapang ngayon. Kinapa niya ang tiyan kung saan nasaksak siya ng espada. May bendahe ito at bahid ng dugo. Ngunit nakapagtataka dahil wala man lang siyang kirot na nararamdaman na nanggaling sa sugat niya. Akala niya katapusan na ng buhay niya. Naalala niyang ang Daddy niya ang huling nasilayan ng kanyang mga mata bago s

Kamusta kayong lahat? Kung isa ka sa musugid kong tagasubaybay at naghihintay na maipagpatuloy ko ang aking mga akda, gusto kong sabihin na sobrang thankful ako dahil nandyan kayo. Hindi madali para sa akin ang pinagdadaanan ko ngayon, ngunit para sa inyong lahat gusto kong ibahagi ang ilang parte ng kwento ng buhay ko sa free chapter na ito. Para na rin maintindihan nyo kung paano at bakit ako dumating sa punto na ito ng buhay ko na kailangan ko munang iwanan pansamantala ang pagsusulat para sa nag-iisang tao sa buhay ko.Taong 2010, nang iniwan ako ng ex-boyfriend ko dahil nabuntis niya ang kanyang ex-girlfriend. Noong time na iyon nag-aagaw buhay ako sa ospital dahil inatake ako ng hika at alergy sa puso. To cut that story, lumabas ako ng ospital na tanging best friend ko ang siyang sumalo at sumama sa pain na nararamdaman ko. That best friend of mine is my now so called husband. Naging kami one year after akong niloko ng ex boyfriend ko. Sya ang knight in shinning armour ko kung ba

“Vincent.” bungad niya nang sinagot na nito ang tawag. “Vincent..” muling tawag niya nang wala siyang narinig sa kabilang linya. “M…M..Mr. President?” “Yes..” Tipid niyang sagot bilang pag kumpirma. “A..akala ko—” “Does the dead speak?” Naiirita niyang tanong. Alam niyang nagulat ito na kausap siya ngayon. Tila nahimasmasan din ito sa kabilang linya kaya agad itong sunod-sunod sa paglunok ng laway at sumagot. “I’m–I’m sorry boss.” “Vincent, where is my wife?” Agad na tanong niya nang mahimasmasan na ito. “Kasalukuyang nasa president’s office Sir. We have an urgent board meeting regarding your termination as President of Albrecht Corporation.” Nanigas ang mga bagang niya dahil sa narinig. “Who wants to sit in my place?” “You’re father and Aunt.” “Father and Aunt, huh?” mahina siyang tumango. “I see..” “Mr. President, mas mainam na nandito kayo–” “No. My wife knows best.” Agad niyang pinatay ang tawag parang lang makita ang pag ngisi ni Scarlet. “Seidon..” “Stop calling my

Ngumiti si Mother Laura dahil sa parehong reaksyon na nakikita niya sa dalawa ngayon sa harapan niya. “Mukhang magkakilala nga kayo. Gusto ka raw niyang makausap anak. Akin na ‘yang hawak mo.” Akmang kukunin na ng madre ang isang balot ng bracelet sa kanyang kamay nang mabilis niyang inagaw agad ito.“No.” sambit niya. Nakita niyang nagtaka ang madre sa biglang pagtaas ng boses niya. Waring nahimasmasan, agad siyang nakabawi. “Ahmmm… sorry Mother Laura..ako na ho ang mamimigay nito sa mga bata.” Dahilan niya at iniwas ang tingin kay Luke.“Eh..pero may bisita ka anak–”“Okay lang ho Mother Laura. Nakahanda naman po akong maghintay kung kailan siya matatapos.” Inagaw ni Luke ang pagsasalita ng matandang madre. Nakita niyang pasimple siyang inirapan ni Dharyne bilang tanda ng pagka disgusto sa sinabi niya. Ngunit wala siyang pakialam kung magagalit man ito. Ang mahalaga makausap niya ito ngayon at maging malinaw ang nangyari sa pagitan nila.Tiningnan siya ni Mother Laura at ngumiti. “