Kabanata 31"I want to talk to James," Tulala kong sabi kay Rio nang makauwi kami sa bahay namin ni Ròisìn.Pinigilan niya ako na dito umuwi at pilit niya akong kinukumbinsi na sa condo niya ako tumuloy. Hindi ko sinang-ayunan ang gusto niya at ipinilit ko ang pagpapahatid dito.Wala siyang nagawa kundi ang sumunod sa akin na dalhin ako sa bahay namin—hindi pala. Bahay lang ni Ròisìn.Napapikit ako nang mariin. Hinding hindi ko malimutan ang ginawa niyang kasalanan. Pighati at galit ang humaplos sa aking puso."Who's James?" rinig ko sa boses ni Rio ang kalituhan.Napamulat ako at napatingin sa kaniya. Hindi ko pa ba nasasabi sa kaniya ang tungkol kay James?"I don't know. Maybe Ròisìn's brother or relative? Hindi ko alam. Gulong gulo na ako. Can you help me find him? Pulis siya at naka-duty siya sa Quezon City Police district station 9." Pagbibigay ko sa kaniya ng impormasyon.Nakita ko ang pagtataka sa kaniyang mukha. Lumalabas ang linya sa kaniyang noo. "Sabihin mo sa akin kung bak

Kabanata 33"Naging masama ba akong tao para parusahan ako ng ganito?" tanong ko sa sariling repleksyon.Hindi ko na makita ang dating ako. Tanging repleksyon ng isang nagdudusang babae ang nakikita ko."Isa lang naman ang hiling ko sa'yo eh!" Lumuluhang sabi ko.Tumingin ako sa itaas at pinagkatitigan ang kisame. I know that he's listening! Alam niya ang lahat ng nangyayari sa mundo!"Isa lang naman....ngunit bakit hindi mo... maibigay!" Sambit ko sa bawat paghikbi.Tila may bumara sa aking lalamunan dahil sa paghikbi. "Ang daya daya mo! Wala akong ginawa kundi maging isang mabuting tao ngunit wala kang ginawa kundi ang pahirapan ako sa buhay ko!""Pamula noong magkaisip ako, wala akong hiniling kundi ang magkaroon ng masayang pamilya! Iyon lang ang hiling ko pero bakit hindi mo maibigay!" May paninisi na salita ko."Bakit hindi mo ibigay sa akin....bakit?"Tumingin ako sa salamin. Pinagkatitigan ko ang sarili kong punong puno ng luha.I'm a pathetic and lonely woman. Hindi ko ba des

Kabanata 35"You pushed me to the end, and I'm about to lose my mind," I said while looking at the ceiling."Gusto ko lang ng kumpleto at masayang pamilya pero ayaw pa ring ibigay sa akin. Naging masamang tao ba ako?" tanong ko habang hinahaplos ang buhok ng manika.Ngumiti ako at iniharap ko ito sa akin. Nakita ko ang kagandahan nito."Ang anak ko." Masuyo kong hinawakan ang buhok ng manika.Kung nabubuhay lang siguro ang anak ko ay paniguradong maganda din siya katulad ng manikang ito."May nagawa ba akong malaking kasalanan para gawin niya sa akin ito?" muli kong tanong.Katahimikan ang namayani sa buong kwarto ko. Wala naman akong nagawang kasalanan sa Diyos. Hindi naman ako nagnakaw, hindi rin ako pumatay, hindi ako nakiapid sa iba."They said that everything happens for a reason, pero bakit ganito kahirap? I lost my one and only treasure. My lovely daughter." Malalim akong bumuntong hininga at tumigil ako sa pag-aayos ng buhok ng manika."Should I still trust you?" Tumulo ang lu

Kabanata 37Iniwan din ako ni Rio sa Baguio dahil may mahalagang pag-uusapan ang dalawa ni Governor tungkol sa darating na halalan. Ayaw niya akong iwan ngunit ipinagtulakan ko siyang bumalik.Naglakad ako papunta sa isang bench pero biglang may nauna sa aking umupo. Hindi na lang ako tumuloy sa pag-upo doon. Ayokong makipagsiksikan.Ayokong ipilit ang sarili ko! Pag hindi pwede, hindi na pwede.Pinagtitinginan ako ng mga tao dahil sa suot ko ngunit hindi ako nakaramdam ng hiya. Mas pinagtuunan ko ng pansin ang pagkain sa taho.Bumili ako kanina ng strawberry na taho. Hindi pa rin nagbabago ang lasa noon. Masarap pa din hanggang ngayon. May karamihan ang tao sa parke kaya wala ng bakanteng upuan. Habang naglalakad sa Burnham park ay nakita ko si James sa tabi ng isang puno. Nakaupo siya sa damuhan at nakasandal sa puno ng pine tree.Lumapit agad ako sa kaniya. Hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito. Maliit nga naman talaga ang mundo.Pinahanap ko siya kay Rio ngunit hindi nito si

Kabanata 39"Rio, I need your help," bungad kong sabi sa kaniya noong sinagot niya ang tawag."Akala ko ba ay hindi mo kailangan ng tulong ko?" tanong niya sa akin. Alam kong hindi siya galit. Gusto niya lang ipaglandakan na hindi ko kayang panindigan ang sinabi ko."Sinabi ko ba iyon?" Patay malisya kong tugon."Naging malilimutin ka na naman," Sabi niya at sunod noon ay narinig ko ang mahina niyang pagtawa."Okay! Sorry, Hindi ko talaga kaya na mag-isa. Kailangan kita," sambit ko at pagkatapos ay ngumuso ako.Lagi ko naman siyang tinatawagan nitong nagdaang mga araw para hingian ng pabor. Ngunit lagi niya din akong inaasar tungkol sa mga bagay na sinabi ko sa kaniya dati.Kailangan ko lagi ng tulong niya. Iyon talaga ang totoo."Dalawang salita ngunit nakakapagpabilis ng tibok ng puso ko." Napabuntong hininga ako sa kaniyang sinabi."I mean...May gusto akong ipagawa sa'yo," Paglilinaw ko. Ayokong bigyan siya ng false hope.Kailangan kong linawin para hindi siya mag-isip ng kung ano