“Sir, may mga pulis po naghahanap sa inyo.”Umangat ng mukha si Lorenz, at tiningnan ang sekretarya sa may labas ng pintuan.“Papasukin mo,” sagot din ni Lorenz na tila bang kanina pa nito hinihintay ang mga pulis na pupunta sa kanya. Sa totoo lang isang linggo na niyang hinihintay na puntahan siya ng mga pulis at arestuhin. Naiinip na siya. Tumayo siya mula sa inuupuan na swivel chair at sinalubong ang mga pulis.Mr. Lorenz Dillion, my warrant of arrest—”“I’m guilty.” agaw niya sa sinabi ng pulis at binigay ang dalawang kamay upang lagyan ng posas.Sandali pang natigilan ang pulis ngunit agad din itong nakabawi. First time niyang maka encounter ng hinuhuli na excited hulihin. Nilagyan niya ng posas ang mga kamay ni Lorenz at sinama palabas ng building.“Sandali.. Pwede ko bang makahingi ng isang minuto para makausap ang mga empleyado ko?” pakiusap ni Lorenz sa mga pulis. Pinayagan naman siya ng mga ito.Tamang-tama at nagtipon na ang mga ito sa lobby. Halata ang pagtataka sa mata n

“Sweetheart anong ginagawa mo riyan?” tanong ni Clarence ng makita ang asawa na nagtatago sa likuran ng kanilang mataas na Freezer. Parang gusto niyang pumalatak ng tawa ng makita itong pinandilatan siya ng mga mata. Alam niyang nahihiya ito dahil bakas pa ang parang kamatis sa pula ang mukha nito. Nilapitann niya ito at niyakap ng mahigpit. “I missed you.” Akamang hahalikan niya ito sa labi ng umiwas ito kaya nagtaka siya.“Nanonood ang mga anak mo, may isip na ang mga iyan.” bulong nito sa tainga niya habang yakap siya. Lihim naman siya napangiti. “Okay, pass na muna, pero double kill mamaya.” pabulong niya ring sagot dahilan upang magtaka ito.“Anong double kill?” litong tanong nito sa kanya pero nakayakap pa rin.“I want you to kill me with so much pleasure.” nang-aakit niyang sagot.Ramdam niya ang pang-iinit ng mukha nito dahil sa sinabi niya. Ngunit akala niyang maaasar niya ito, hindi iyon nangyari. Sa halip gumanti rin ito nang pang-aakit sa kanya. “Are you sure? Siguraduhi

Nasa kalagitnaan na sila ng biyahe pauwi ng biglang mag ring ang telepono ni Clarence. Kinuha ni Ciara ang cellphone mula sa likurang upuan at ibinigay iyon kay Clarence.‘Sino ang tumatawag?” tanong nito habang nagmamaneho. Hindi muna nito kinuha ang cellphone sa kanya. Tiningnan niya ang screen. “Hindi ko alam. Numero lang kasi ang lumabas.” sagot niya.“Sagutin mo na muna,” pasuyo nito sa kanya.“Hello?” bungad niya.“Hello, sa kay Clarence Adler Del Castrillo po ba ito?”“Ito nga po.” agad niyang sagot.“Ah, Ma’am from St. Dominic Hospital po ito. Tumawag po kami to inform about sa pasyente namin na si Leticia Del Castrillo. Thirty minutes na po siyang binawian ng buhay. Ilang araw na po kasi siyang hindi kumakain. At kanina lang, natagpuan namin ang bangkay niya sa loob ng banyo. Uminom po siya ng muriatic acid na nandoon sa loob.”Napaawang ang labi ni Ciara habang nakatingin kay Clarence ng marinig ang balita. “Hello Ma’am? Nandiyan pa po ba kayo?”Agad na nakabalik si Ci

“Besh okay ka lang ba?” Narinig niyang tanong ni Mylah habang inaayos ang kanyang mahabang wedding Gown sa likuran. Magkasunod siyang tumango. “Okay lang ako best. Hindi ko lang kasi maiiwasan na hindi mag-alala para kay Clarence.” Naiiyak niyang sagot habang maingat na pinapahid ng tissue ang mga luha niya. Nakita niya ang awa mula sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya. “Nag-alala ka ba sa kanya dahil mas pinili niyang tumayo kaysa umupo sa wheelchair niya?” Hinawi nito ang ilang hibla ng pinakulot niyang buhok sa gilid ng pisngi. “Oo,” Naluluha niyang sagot. “Alam kong pinipilit niya lang tumayo para sa akin. Ayaw kasi niyang bigyan ako ng pasanin sa araw ng aming kasal. Parang sasabog na ang puso ko ngayon, best.” Magkasunod na pumatak ang mga luha niya na yumakap sa kaibigan. Hinimas naman nito ang likod niya upang maibsan ang sakit na kanyang nararamdaman. “Isipin mo na lang na masaya si Clarence sa pinili niya, best. Huwag mong isipin na may sakit siya, baka kapag nak

"Kanina, habang binabaybay natin ang gitna ng Aisle, hindi pa rin ako makapaniwala na sa daming lalaki sa buong mundo ikaw ang lalaking itinakda ng panginoon sa akin upang maging kabiyak ng puso ko. Sa dinami-dami ng kamalasan na nangyari sa buhay ko minsan tinanong ko ang Diyos kung deserve ko ba ang lahat ng iyon ngunit ikaw ang naging sagot niya sa lahat ng mga tanong ko. Simula ng malaman ko na ikaw ang ama ng mga anak ko hindi ko alam kung paano kita tatanggapin sa buhay ko. Until I didn't realize that I was slowly falling in love with you. Walang kapantay ang saya na nararamdaman ko ng sinabi mo na mahal mo rin ako. Sa maikling salita nagsama tayo. Nasanay ako sa bawat araw na lagi akong nagigising habang nakaunan sa bisig mo. Lagi akong natutulog sa mga yakap at halik mo. But as the saying goes, love isn't perfect, so fate has put our love to the test several times. Minsan ng sinubukan ng tadhana na ilayo ka sa akin ngunit nagtiwala ako na babalik ka at hindi ako nabigo. Mas la