She roamed her eyes all over the place and bit her lower lip. Malawak ang buong silid at malaki ang kama. There’s a study table near the window at kitang-kita ang malawak na karagatan. This is such a good place to do her work. Walang maingay, walang distorbo. But then she feels empty. Wala ang dalawang chikiting niyang laging naglalaro sa lapag at nakakakwentuhan niya. Bigla siyang nakaramdam ng pagka-miss. As much as she wanted to bring her babies with her here, she can’t. She doesn’t want to stir up any troubles. And besides, six months lang naman siyang mananatili rito, e. Pagkatapos ng six months, uuwi na siya ng Greece. Hindi na niya kailangang mag-alala pa. Ria let out a very deep breath and put down her luggage. Laking pasalamat na lang niya at siya lang mag-isa sa silid na ito. Marahil ay siya lang ang naiiba ng kompanyang pinanggalingan. While the rest shared same room unlike her. Binuksan na ni Ria ang kanyang dalang maleta at nilabas ang laman nito. Isapisa niya itong ina

CHANDRIA CAN’T EVEN swallow her food. Hindi niya alam na ganito na intimidating makasama sa isang silid ang isang Pantaleon Farris. Habang ang binata naman ay nakatingin lang sa kanyang kumain. Ni hindi nito ginagalaw ang pagkain sa kanyang plato dahil nakatingin lang ito sa kanya. Hindi tuloy maiwasan ni Ria ang palihim na pagkapa sa kanyang mukha dahil baka may dumi siya o ‘di kaya ay may muta pa. “We met before, am I right?” Wala sa sarili siyang napatingin sa binata nang magsalita ito. Nakaramdam siya ng panlalamig sa kanyang katawan nang marinig ang sinabi nito. Samo’t saring ideya ang pumasok sa isip niya at lahat ‘yon ay negatibo. Tumigil siya sa pagsubo at tumingin sa binata. “H-hindi ko alam,” she said. Tumuwid siya sa kanyang pagkakaupo at diretsong tumingin dito para malaman nitong hindi siya nagsisinungaling. “Bakit niyo naman po naisip ‘yan? Kung nagkita tayo rati, paniguradong maaalala kita.” ‘Shit, alam niya na ba?’ sa isip-isip ni Ria. “I see,” he said. Nabulabog

KABADO. ‘YAN ANG nararamdaman ngayon ni Chandria habang naghihintay sa labas ng conference room ni Leon. Architect Davis is presenting her work and she’s not allowed to listen or to look at. Kaya heto siya, naghihintay sa labas ng silid kama si Kathy at isang arkitekto na panay ang ismid sa kanya.She took a very deep breath and closed her eyes.“Relax.”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa nagsalita at nakita niya si Kathy na nakangiti sa kanya. “I haven’t seen your design but I’m pretty sure it’s a good one. You don’t have to be so nervous as if this is your first time. Just believe in yourself.”Mariing kinagat ni Ria ang kanyang ibabang labi. Biglang sumagi sa isip niya ang mga panahon kung saan sila pa… mga arkitekto ng Melan Firm ang lalapit sa mga malalaking kompanya at nagpe-present ng kanilang gawa para lang magkaroon ng offer sila at magkasahod. And then now, they’ve come this far.Kathy was right. Ngayon pa ba siya kakabahan?‘O baka hindi para sa presentation ang k

NIYAKAP NIYA NANG mahigpit ang kanyang unan habang nakatitig sa kisame. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin. Hindi maalis sa kanyang isipan ang gwapong mukha ng binata. At lalong hindi maalis sa kanyang ilong ang mabangong amoy nito.‘Shit! What the hell exactly is going on right now?’Dahil sa totoo lang ay nahihiwagaan na siya sa mga pinaggagawa at inaakto ng binata. She’s starting to overthink. Baka talagang naalala na siya nito? Maybe he finally remembered her and that’s why he’s been acting weird.Hindi niya alam. Hindi siya sigurado. Sobrang daming haka-haka ang na sa isipan niya ngayon at hindi niya matukoy kung alin doon ang may katotohanan.Mariin niyang pinikit ang kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga. This is not good. Not good at all. Parang gusto na niyang umalis dito. And for pete’s sake, hindi pa nga siya nag-i-isang buwan dito. Pakiramdam niya tuloy ay sinusubok siya ng panahon at tadhana. It’s as if mocking her.At ganoon na lang ang pag-igtad

Kabanata 18“THANK YOU SO MUCH, BLADE,” nakangiting usal niya sa binata at kumaway.Blade just smiled. “I didn’t know you work for Farris.”Agad na nangunot ang kanyang noo sa sinabi nito. “Farris? Kilala niyo ang boss ko?”“Sinong hindi nakakakilala sa boss mo?” nakangiting tanong ni Blade. “He’s my business partner, too.”Chandria was too stunned to speak. She looked at him and her mind can’t process the fact that this man in front of her is a businessman. She tilted her head a bit then realized… oo nga naman. If he’s not a businessman, how will he able to have this expensive and beautiful car if he doesn’t have a job, right?‘Where’s the common sense in that, Chandria’ tanong ng maliit na tinig sa kanyang isipan.“R-really?” wala sa sariling tanong niya. “Pero bakit ang bait mo?”That question made Blade chuckle. “Leon is kind. Masungit lang talaga siya just to keep his authoritative aura.”Napatango siya. Her phone vibrated and that made her realize she’s running late kaya naman a