DAMIEN'S P.O.VAfter confirming my desire to act as the defense attorney for the case of Mary Jane Ducutin, I was already determined to waste no time.Kinabukasan lang din matapos ng public announcement sa paghawak ko ng nasabing kaso ay napagdesisyunan ko na agad na pumunta na sa bansang kinaroroonan ng babae. Wala na akong balak patagalin pa ang lahat. I have to take every matter in my very own hands. Dahil kung hindi, hindi lang ang buhay ng OFW na iyon ang mawawala, hindi lang din ang reputasyon ko ang masisira, kundi mawawalan din ako ng pag asa na makasama si Celestine.So, basically, yeah. Ginagawa ko nga ang bagay na ito not purely because I want to help others. It is not solely for putting good deeds to action. Ginagawa ko ang lahat ng ito pangunahin na para kay Celestine."Ahm, maiba ako. Are you... planning to go out for lunch? Gusto mo, sabay na tayo?" anang lalaki.Dali dali kong tiningnan si Tine, naghihintay sa sagot niya.I'm certain, she'll say 'no' to that man. I jus

DAMIEN'S P.O.V Just as I had expected. Hindi man lang kami natagalan ng sampung minuto sa pakikipag usap sa mag asawang Jawong. Everything was arranged and already fine as I had expected things to turn out. "Grabe! Hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon na naayos mo ang gusot na iyon ng ganoon lang kadali! But really, how to be you, Prosecutor Nivera?!" patawang bulalas ni Rico habang nasa daan kami pauwi. I just smirked. "You got to go in a very long way still, Rico. Bago mo maabot ang uri ko." saad ko sa may pagmamayabang na tinig. Napailing na lang siya. "Ibang klase ka talaga!" He kept praising me until we reached the place where we stayed. Hindi ko na lang pinansin iyon. My mind is busy thinking about other things, anyway. This case is already a sure win-win. At siguradong panalo na rin ako kay Celestine. I mean, sa deal na sinabi niya in order for me to be with her? Yeah. I know, nasa mga kamay ko na ang napipinto naming pagkakalapit ulit. "Grabe. Ang galing mo t

CELESTINE'S P.O.V "CJ... 'Di mo sure!" Iyon na lang ang paasik na nasambit ko nang papasok pa lang kami sa venue na pagdarausan ng birthday ng anak ni Attorney Toledo. "What... Ano? 'Di ko sure ang alin?" tanong naman ni CJ na halatang wala ngang ideya sa kung ano'ng sinasabi ko. "Iyong sinabi mo kagabi! Na sure ka na matagal pa babalik dito si Damien. Nagkamali ka, CJ! Maling mali!" mariing asik ko ulit. "Ano'ng...? Bakit?" Kasunod ng tanong niyang iyon ay naglibot na rin ang mga mata niya sa paligid. And only after a few seconds, she gasped. "OMG... Bakit ang bilis lang niyang nakabalik?" pabulong na tanong ni Charie. Mukhang nakita na rin nito ang lalaking tinutukoy ko. Hindi pa nabibigyan ng sagot ang mga katanungan namin ay mukhang madadagdagan na naman iyon. It was when Atty. Toledo came near Prosecutor Nivera. They reached each other's hands for a shake. Nagyakapan pa ang mga ito na animo'y close na close at may patapik pa sa balikat ng mga ito. Damien then handed Atty.

CELESTINE'S P.O.V Gaya ng napagkasunduan ay magkasama nga kaming maglu lunch ngayon ni Damien. Kitang kita naman sa mukha niya ang kasiyahan dahil mula kanina ay pansin ko na na tila hindi na nabura ang pagkakangiti niya. Ilang minuto pa bago ang lunch time kaya naman may pagkakataon pa ako para ayusin ang mga gamit ko bago kami umalis. "Saan mo gustong kumain? Do you have... any cravings in your mind?" rinig kong tanong niya mula sa kabilang mesa. Sinulyapan ko lang siya ng panandalian. Sabay sabing, "Just bring me to wherever you want. Hindi rin naman ako magtatagal dahil may kailangan pa akong i-meet." Pagkatapos noon ay ibinalik ko na ang atensyon ko sa pag aayos ng mga gamit ko. Hindi na rin naman siya nagsalita, which made me feel at ease, somehow. Dumaan pa ang ilang minuto at namalayan ko na lang ang sarili ko na naglalakad na sa hallway kasama si Damien. Wala pa ring nagtatangka sa amin na magsalita nang mga oras na iyon. Everything between is silent. Not until we rea

DAMIEN'S P.O.V After that lunch I had with my wife, I could feel the great significance that brought to our relationship. We became close again. Hindi na rin kami nag aaway— or should I say, hindi niya na ako laging inaaway. We even became a team! Well, not literally dahil dalawa lang naman kami. But anyways, basta. Life is getting better and everything is falling into its right places. Except for one thing— I vowed to her to help with that sabotage she encountered during her time handling some controversial case! "Eh, 'di ba sabi mo wala ka namang kinalaman doon? Might as well help her na lang to find the 'culprit'." said CJ. Magkasama kami ngayon dito ulit sa restobar ni Jeremiah. We're with Jerem, of course. And Jela. Napaisip ako. And a few seconds after, I sighed. "Look, may kailangan akong aminin." sa wakas ay sabi ko. I blurted it out of nothingness. Ni hindi ko sinasadya na masabi ko iyon. "And what is that, Kuya?" pag uusisa ni Jela. Muli akong huminga ng malalim. "