"U--uuwi na ko excuse me!" paalam ni Serenity dito. Ngunit agad tumayo si Stanley at inilapit sa tainga niya ang mga labi nito saka bumulong. "Mag uusap tayo bukas, matulog ka ng maaga." saka nito bahagyang ginulo ang kianyang buhok at iniwan siyang tulala. Nagmamadali namang umuwi si Serenity at sa buong gabing iyon ay hindi siya dinalaw ng antok dahil sa kabang nararamdaman. Paumaga na ang makatulog siya kaya naman ng tumunog ang alarm clock niya ay sobrang sakit ng ulo niya sa puyat. Agad siyang bumangon at kumuha ng towel nanligo siya at nagbihis ng simpleng dress upang madaling hubarin mamaya pagpapalit niya ng uniporme. "Anak kumain kana bago ka magpa make up sa ate Annah mo." utos ng ina niya na agd siyang hinayinan. "Kumain ka narin po mama tapos maghanda ka narin po ha. Pano nga pala po ang mga kapatid ko walang maiiwan sa kanila?" tanong niya habang kumakain."Sus kala mo naman eh kaliliit pa ng kapatid mo at alalang alala ka na maiwan sila. Huwag kang mag alala at si Ti

"Bakit ganon lahat naman ginagawa ko para sa pamilyang ito. Pero bakit parang wala akong halaga, bakit kahit monsan walang nagtanong ng opinyon ko o nang nararamdaman ko. Tao rin naman ako at nasasaktan bakit kailangang pagdaanan ko ang lahat ng ito." nakatingala sa karimlan at puno ng luha ang mga mata na tanong niya. "Ehem!" malakas na tikhim ni Stanley na dahilan upang maagaw ang pansin ni Serenity. "Bakit mo kasi sinosolo naririto naman kami mero lagi mong ipinagpipilitan na kaya mo ang lahat." at tuluyan siyang lumapit at naupo sa tabi nito."Buti pa yung mga bituin sa langit ang saya nilang tingnan, minsan naiisip ko kaya siguro sila itinaas ng diyos ay para hindi sila masaktan nino man. Sana pagdating ng araw na ako naman yung mawala makita na nila kung ano ang halaga ko. Isinakripisyo ko na ang kabataan ko para matulungan ang aking pamilya na makaahon kahit papaano sa pagkakadapa pero heto nanaman lulusong nanaman si mama sa kumunoy. Paano na ako, paano na kami ng mga kapatid

Matulin dumaan ang mga araw, tahimik at kanya kanyang namumuhay ang mag iina. Pinatunayan naman ni Seren, na kakayanin niyang buhayin ang mga kapatid niya kahit na nga minorde edad siya. Nagdadala siya ng mga paninda sa mga kaklase niya at bilang tulong naman sa pag aaral niya ay pinayagan siya ng teacher niya mag benta. Maging ang trabaho niy kay mama Astrid ay patuloy parin sa tulong ni Savannah. Sumapit muli ang kanyang kaarawan labing tatlong taong gulang na siya at bilang selebrasyon ay ikinain silang magkakapatid sa labas nina tita Gina. Pag uwi nila ay agad natulog ang mga kapatid niya matapos ibigay sa ina ang pasalubong nila. Matutulog na sana siya ng makarinig ng mahihinang katok sa pintuan. Sinilip muna niya ito at nang makitang si Stanley yun ay agad niyang pinagbuksan ng pinto."Gabi na ah, may nalimutan ka ba?" tanong ni Serenity rito."Pwede ka bang makausap, kahit sandali lamang." halos pa bulong nitong tanong sa kanya."S---sige maupo ka muna ipag titimpla kita ng ka

Matuling dumaan ang mga araw, halos isang buwan ng nakaalis si Stanley pero walang araw na lumipas ang hindin ito tumawag ka video call pa nga nila ito buong magdamag kahit tulog sila ang gusto nito ay open ang camera para nakikita sila. Lingid sa kaalaman ni Serenity na may inilagay na dalawang cctv camera si Stanley sa bahay nila bago ito umalis. Isa sa labas upang kita ang mga dadating at aalis, at isa sa sala. Laging tinitingnan ni Stanley kung pumapasok sa paaralan ang magkakapatid at kung kumakain ng tama. Okay naman ang daloy ng lahat patuloy ang sideline ni Serenety kay mama Astrid kasama si Savannah at ang mga kapatid naman niya ay nagdadala ng mga niluto niyang pastillas sa eskwelahan upang makatulong sa pang araw araw nilang gasto. Pag araw ng sabado at linggo ay tumutulong ang dalawa niyang kapatid sa kanilang ina na magbantay ng bunso nila upang makapag laba laba ito at makapag tinda parin ng kakanin. Dahil pumapasok na silang lahat ay hindi na makapag tinda ang kanilang

"Magpalit ka ng nga ng suot mo, babalik ako agad at mag uusap tayo." Utos ni Stanley, hindi maintindihan ni Serenity kung bakit mainit ang ulo nito gayong kay aga aga. Kinuha niya agad ang kanyang cellphone at tinawagan si Savannah.Naalimpungatan naman si Savannah sa malakas na tunog ng ringtone niya. Sinagot niya iyon ng hindi tinitingnan kung sino ang tumatawag. "Hello?""A--ate good morning po.""Ummmh Seren ikaw pala, maaga pa ah may kailangan ka ba?""Ah eh ate itatanong ko lang po sana kung anong oras po dumating si Enemy?" Nahihiya niyang tanong rito."Kagabi pa mga hating gabi na yun. Bakit?""Nagulat po kasi ako eh, ah sige ate Annah salamat po tulog ka nalang po muna ulit.""Matulog ka din, pag gising mo after lunch gisingin mo na rin ako ha. Bye."Muli siyang napaisip kung kagabi pa ito dumating bakit hindi manlamang nag text or chat sa kanya. Bakit pati galit ito gayong wala naman siyang alam na nagawang kasalanan dito. Binaliwala nalamang niya iyon at saka pumasok sa b