WALANG NAGAWA SI Solenne kung hindi ang isunod ang kanyang katawan sa paghatak ng lalake na nakapigil sa kanya, upang hindi ganap na mapilipit ang katawan niya. Hanggang sa makarating sila sa sulok ng isang eskinita. Magkahalong tuwa at takot ang naramdaman niya nang sa wakas ay alisin ng lalake ang kamay nito sa kanyang bibig at marahang humarap sa kanya. “Brendon?” “Ako nga, Mama.” Puno ng kaligayahang nagyakap ang mag-ina. “Ano’ng ginagawa mo rito?” Ang magkasabay na tanong ng dalawa sa isa’t isa nang bumitiw sa yakapan nila. Nagkatitigan ang mag-ina. “Ikaw muna,” saad ni Solenne kasabay sa pagturo sa anak, “ano ang ginagawa mo rito,” ang tanong niya. “Hindi ko maipaliwanag,” parang naguguluhan ang isip na sagot ng anak, “parang hinatak lang ako ng paa ko rito. Tapos, nakita kita na parang wala sa sarili at walang tiyak na pupuntahan.” Nagkatitigan ang dalawa. “Ikaw, Ma, ano'ng ginagawa mo rito?” Tanong ni Brendon kasabay sa paglinga sa paligid, Matagal bago nakasagot n

KASUNOD ANG DALAWA NIYANG bodyguard ay nagtutumulin sa pagpunta ng receiving area sa kinaroroonan ng kanyang mansion si Theodore. Hiwalay sa marangyang mansion ang tanggapan ni Theodore ng mga bisitang hindi niya gaanong kilala at bisita na hindi niya gustong ganap na makilala. Iyon ang lugar na inilalaan niya sa mga taong, sa kanyang sapantaha o pakiramdam ay maghahangad lamang ng pakinabang sa kanya o mga taong posibleng magdala ng gulo sa kanya , sa kanyang mga negosyo at sa ano man o sino man na nakaugnay sa kanya. Mga bisitang hindi matanggihan, katulad ng mga reporter na ang hangad ay maabutan sila ng envelope na may cash o mga pulitiko, pulis o sino mang nasa awtoridad na naghahangad na siya ay magatasan o naghahangad ng ano mang mapapakinabangan sa kanya. Iyon ang lugar na inilalaan niya sa pagharap sa mga taong hindi niya ganap na maagkakatiwalaan. At labag sa kanyang kalooban na makausap o makaharap man lang ngunit napipilitan siyang harapin at kausapin sa iba't ibang kad

MALAKAS NA IPINILIG ni Owen ang sariling ulo. Pilit na nag-focus sa mga sinabi ni Shelley.Abot ng kanyang isip ang kawalan ng laban ng babaing minamahal sa yaman, kapangyarihan, mga koneksyon at dami ng abogado mga Rossell oras na ihabla ni Sir Theodore ang babae. Siguradong-sigurado niang hihimas ng rehas ang babae kapag kumilos ang multi-billionaire laban sa kausap sa telepono.“Nasaan kayo?” Tanong niya.“Nagtatakbo ako sa labas ng bahay dahil sa sobrang takot ko,” sagot ng kanyang kausap, “nasa loob ng bahay ko ang lalaking nagpapanggap na ikaw.”“Is he dead?” Pag-aalala niya.“Hindi ko alam!” Ang nanginginig na sagot ni Shelley.”“Ang balisong, nasa iyo ba?”“Wala. Hindi ko alam kung saan ko nabitiwan.”Pakiramdam ni Owen ay biglang namaga at namanhid ang kanyang utak . Hindi niya mahagilap saanmang bahagi ng kanyang isip ang paraan na makapagliligtas kay Shelley sa paghihiganti ni Theodore Rossell.“Magtago ka muna,” ang bigla niyang naisip na sabihin sa babae, “mag-hotel ka!

SHOCKED.Hindi mapaniwalaan niTheodore Rossell ang mga naririnig. Hindi niya matanggap ang mga sinasabi ng kausap niya sa telepono.Na nasa morgue ang bangkay ng kanyang asawang si Solenne Stevens-Rossell!"Bakit? Ano'ng nangyari?" Ang tanong na halos ayaw lumabas sa kanyang bibig."Nag-suicide po si Mrs. Rossell.""Paano...?"Ayon sa mga witness na nakasaksi ay sinalubong niya ang isang sasakyan na matuling tumatakbo sa highway. Tumilampon ang kanyang katawan na bumalandra sa isang bus na matulin rin ang takbo..." Bumagsak sa kalsada ang katawan ng kanyang asawa at hindi na makikilala pa dahil sa pagkadurog ng mukha nito nang masagasaan matapos mabundol.Nakaramdam agad ng guilt si Theodore.Maliwanag na bumabalik sa kanyang alaala ang mga masasakit na salitang binitiwan niya sa asawa. Ang mga pananakot at pagbabanta niya ng pagdedemanda ng attempted murder sa ginawa nitong pakikipagsabwatan kay Domingo Sabado na natuklasan niyang pagpatay sa kanya ang pakay at hindi pagnanakaw na

NABIGLA ANG LALAKING balbon na nakasuot ng sleeveless shirt nang dakmain siya sa batok ng isang pulis at mabilis namang nalagyan ng posas ng isa pang pulis na kapartner nito.“Bakit?” Nanlalaki ang mga matang tanong nito.“Sumama ka na lang nang tahimik sa amin at ng hindi tayo magkagulo rito.” Sagot sa kanya ng isa sa magkapartner na pulis.Sa di kalayuan ay nakatanaw si Gemma sa kanila na hindi naiwasan ang kabang naramdaman.“Buti na lamang at hindi agad ako nakalapit sa kanya,” ang nasa isip nito, “dahil kung hindi ay malamang na dalawa kaming nadampot ng mga pulis na ‘yon!”Nagpalinga-linga. Sinuyod ng tingin ang kapaligiran. At lalong kinabahan nang mapansin na may mga taong patingin-tingin din sa kapaligiran na tila may hinahanap.“Mga mukhang pulis din…” ang naikonklusiyon niya, “baka ako ang hinahanap ng mga iyon.”Maingat niyang inayos ang suot na facemask at sunglass na nagtatago sa kanyang mukha.“Baka natingnan na ng mga awtoridad ang mga passenger’s list at nabasa na nil