SOPHIE’S POV“MISS Sophie! Gising ka na rin sa wakas!” bulalas ni Venom saka naupo sa may kama.Naupo ako saka tumingin sa kanya. “Venom.”“Nandito tayo sa bahay ni Sir Lance, Miss Sophie.”“Oo, naaalala ko.”Bigla na lamang bumukas ang pinto saka pumasok si Lance. Gulat siyang tumingin sa akin. “Sophie, ayos ka lang ba? Anong pakiramdam mo ngayon?”“Ayos lang ako.”Nilingon naman ni Lance si Venom. “Puwede mo bang tulungan ang mga maid sa pag-prepare ng food sa ibaba?”“Opo, Sir Lance,” tugon ni Venom sakaa naglakad na palabas ng kuwarto.“Panay pa rin ang tawag sa akin ni V,” panimula ni Lance.Marinig ko pa lamang ang pangalan niya kumukulo na ang dugo ko.“Ayaw ko na munang marinig ang pangalan niya.”“Oh, sorry. Naiintindihan ko.”“Lance, puwede ba akong mag-stay na muna rito hanggang sa makaipon ako ng pera para makapag-rent ng sarili kong pad?”Tumingin siya sa akin saka umiling-iling. “Hindi mo na kailangan pang maghanap ng trabaho, Sophie. Puwede kang mag-stay dito hangga’t g

VINCENT’S POVI tossed the gun to the ground as soon as I was able to kill the two men that tried to go inside our base.“Bumalik na po siya, boss. Bumalik na si Lucien.”“Oh, so that man wasn’t dead?” I asked while washing my hands.George shook his head. “Hindi po, boss. Nalaman ng mga tao natin na ang napatay niyo po noon ay hindi siya, at nagawa niya na ring magkaroon ng mga bagong tao. Sabi rin nila ay mas marami pa sila sa atin ngayon. Maraming kakilala ang grupo nila na mga tao sa Asia at Europe. Sobrang lakas na po talaga nila ngayon.”“And why do you sound so scared?” I asked him with my brows raised.“H-Hindi po, boss. Hindi po ako natatakot. Tingin ko lang ay naghahanda na si Lucien sa pagkikita ninyong dalawa. Pakiramdam ko fully equipped na sila ngayon.”“No one dares to go against me, George. Everyone who tries to betray me or fight me will always be put in hell. And Lucien, I was able to defeat him before. That only means I will be able to defeat him again. Do you under

SOPHIE’S POV“SHE is Sophie Laurens,” pagpapakilala sa akin ni Lance sa isang brunette na mukhang nasa 30 na ang edad suot ang isang pink chiffon dress. Ayon kay Lance, ang pangalan niya ay Thea at siya ang nag-a-assess ng mga bagong model na gustong maging part ng team nila.Kaagad akong ngumiti sa kanya saka nag-bow. “Hi, I am Sophie Laurens and I would like to be one of your models here.”Do you have any experience in modeling before?” tanong niya nang walang kaemo-emosyon sa mukha.“W-Wala pa po, first time ko po ito.”Tumangu-tango lamang siya saka ako tinignan mula ulo hanggang paa. “Can you turn around?”“O-Opo.”Umikot ako gaya ng sinabi niya. Hindi ko mapigilan ang manginig dahil pakiramdam ko ay in-a-assess niya kada hibla ko at pati na rin ang kaluluwa ko.“I like your face, your height, and the way you dress. You are in, your training will start tomorrow.”Kaagad na nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Lance. “T-Talaga po? Puwede na akong magtrabaho rito sa kompan

“MAGKITA na lang tayo mamaya, okay?” sabi sa akin ni Lance nang makarating na kami sa company kung saan ako nagti-training bilang isang model.Ngayon na ang huling araw ng assessment at ngayon na rin pipili ang Felestine ng kukunin nilang mga models at mga model na i-de-deploy nila sa ibang agency.Isang buwan na rin ang nakalipas mula nang magsimula ako rito. Isang buwan mula nang huli kong makita si Vincent.“Okay.”“Sophie.”“Hmm?”“I’m so sorry if I won’t make it today. I’m sorry kung hindi kita mapapanood. I swear, I will make it up to you next time.”Umiling-iling naman ako. “Masyado ka nang maraming nagawa, Lance. Ikaw ang dahilan kung bakit nandito ako ngayon. Wala ka nang dapat pang gawin dahil sapat na ang mga nagawa mo para sa akin.”Bigla na lamang niya akong pinitik sa noo. “Sabi ko naman sa ’yo, hindi mo na ako kailangang pasalamatan.”“Hehe. Hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili ko.”“Sophie, ikaw ang may gawa ng lahat ng ito. Deserve mong mapunta rito dahil mayro’n

VINCENT’S POVSOPHIE asked me to meet her. It’s been a month now since the last time that I got to see her and I admit that I missed her so much.Finally, maybe she was no longer mad at me. I would apologize and ask her to live with me again. I would never let her go again. I would definitely explain things to her.“Did Lucien make a move?” I asked George while I was choosing a coat to wear later when I finally got to the tower where Sophie asked me to meet her.“Wala pa po siyang ginagawa, boss. Tingin ko po ay nagpaplano pa lang siya ulit. Kapag tahimik ang gang niya, ibig sabihin may pinaplano sila.”I nodded. “I know, that’s probably the reason. That old man’s really taking his time to plan something against me. As if I would let him succeed.”I stood up and looked at George. “I will just go and meet my wife. I will let you handle things here, George, while I’m not around.”“Opo, boss.”“Good. I’ll get back here tomorrow and let’s continue talking about our plan when I come back.