ตั้งแต่ปิดเทอมฤดูหนาวที่โรงเรียน เซินเสี่ยวจวินก็นอนแผ่อยู่ที่บ้าน นอกจากกินและนอนแล้ว เธอยังติดโทรศัพท์และอ่านนิยายอีกด้วยบางครั้งเมื่อน้องชายของเธอได้รับโทรศัพท์จากซูหนานชวนเธอไปกินข้าวเย็น เธอก็กลัวว่าน้องชายตัวเองจะขายเธอ เลยจะตามเธอไปกินข้าวด้วยอย่างไร้ยางอาย นั่นเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เธอออกไปข้างนอกเมื่อเธอได้รับข้อความจากเพื่อนว่าไห่ถงกลับมาแล้ว เธอจึงส่งข้อความเสียงไปทันที“คืนนี้พวกเราจะกินหม้อไฟด้วยกันไหม? ครั้งที่แล้วประธานซูเลี้ยงหม้อไฟให้น้องฉัน และที่นั่นก็ดีมากเลยล่ะ ฉันรอเธอกลับมาเพื่อที่พวกเราจะได้สนุกไปกับมันอย่างช้าๆ เธอไม่รู้เรื่องนี้หรอก แต่เมื่อฉันกินข้าวกับน้องชายและเพื่อนๆ ของเขา ฉันก็กินไม่ลงอยู่ดีเพราะฉันกินมากกว่าพวกตัวใหญ่ๆ พวกนั้น”ไห่ถงตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่คืนนี้ คุณจ้านกับฉันเพิ่งกลับมาถึงและต้องพักผ่อน คืนพรุ่งนี้เป็นไง? เดี๋ยวฉันนะชวนพี่สาวกับเสี่ยวเฟยด้วย”“เสี่ยวเฟยกินสุภาพมาก อย่าชวนเธอมาเลย เธอไม่ใช่นักกิน และฉันก็ไม่มีอะไรที่เหมือนกันกับเธอเลยเมื่อเรากินข้าวด้วยกันกับเธอ ตอนนี้พี่สาวของเธอก็กำลังลดน้ำหนักอย่างกระตือรือร้น วิ่ง 3 ครั้งต่อ

หลังจากเปิดประตู จ้านหยินก็กลับมาที่รถ ขับเข้าไปในวิลล่า และจอดรถในบริเวณหน้าบ้านหลักโดยที่ไห่ถงไม่จำเป็นต้องถาม เขาอธิบาย: “พ่อแม่และยายชอบอยู่บ้านหลังเก่ามากกว่า มันเงียบสงบกว่า และพวกเขาก็อยู่ที่นั่นมานานหลายสิบปี พวกเขาคุ้นเคยกับมันและไม่ชอบอยู่กับคนที่อายุน้อยกว่าอย่างพวกเรา ดังนั้นหลังจากอยู่กับพวกเราได้สองสามวันคุณยายของผมก็กลับไป”ไห่ถงพยักหน้า "คนแก่ก็เป็นแบบนี้แหละ"หลังจากลงจากรถแล้ว ไห่ถงก็เดินไปรอบๆ สนามหญ้าวิวในสวนได้รับการจัดวางอย่างดี รวมถึงลานด้านหน้าและด้านหลัง ลานด้านหน้าส่วนใหญ่ประกอบด้วยสระว่ายน้ำและต้นไม้ที่สวยงามบางส่วน และศาลาเล็กๆ ก็ถูกสร้างขึ้นด้วย มีเก้าอี้ชิงช้าวางไว้ใต้ต้นไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากศาลา นั่งเล่นในยามว่างไม่ว่าจะนั่งอ่านหนังสือหรือชมวิวก็เพลินดีสวนหลังบ้านส่วนใหญ่เป็นดอกไม้และต้นไม้ รวมถึงไม้ผลบางชนิดที่พบได้ทั่วไปของชาวกวนเฉิงเช่น ลิ้นจี่ ลำไย และมะม่วงนอกจากนี้ยังมีพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ที่ไห่ถงคิดว่าเหมาะสำหรับการปลูกผักและผลไม้เธอคิดและอยากจะพูดแบบเดียวกันจ้านหยินยิ้มแล้วพูด: "ฉันไม่มีเวลาปลูกผัก ในอนาคตคุณจะเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน

เมื่อเขาเห็นเธอเล่นอินเทอร์เน็ต ใบหน้าของไห่ถงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนมะเขือเทศเธอลุกขึ้นนั่ง รีบคว้าโทรศัพท์คืน ล็อกหน้าจอ และพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส: "ฉันแค่เบื่อ แค่เล่นไปเรื่อย ไวน์อยู่ไหน?"จ้านหยินนำไวน์สองแก้วมาและส่งให้ไห่ถงหนึ่งแก้วแล้วพูดว่า "พวกเรายังไม่ได้กินอะไร อย่าดื่มมากเกินไปล่ะ แค่ครึ่งแก้วก็พอ"“แค่นั้นเองเหรอ? ฉันคงจะดื่มหมดหลังจากจิบไปสองหรือสามครั้ง ไม่ทันได้ลิ้มรสไวน์เลยด้วยซ้ำ”ไห่ถงบ่นและหยิบไวน์ครึ่งแก้วที่จ้านหยินมอบให้เธอ เธอจิบแล้วรสชาติของไวน์ยังไม่เข้มข้นพอ เขากลัวว่าเธออาจจะเมาเธอดื่มไวน์ที่เหลืออย่างรวดเร็วราวกับเป็นน้ำจ้านหยินเพียงจิบแล้วมองดูเธอเขาไม่อายและไม่จำเป็นต้องดื่มเพื่อเพิ่มความกล้าหาญ“คุณไม่ดื่มเหรอ ถ้าไม่ ก็เอามาให้ฉันดื่มหน่อย”ไห่ถงเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ของเขา ซึ่งใหญ่กว่าและมีไวน์มากกว่าของเธอจ้านหยินยื่นแขนของเขาออกไป โดยเก็บแก้วของเขาไว้ให้พ้นมือเธอ เขาผลักมือของเธอออกไป วางแก้วไว้บนโต๊ะข้างเตียง จากนั้นวางมือทั้งสองข้างบนไหล่ของเธอ ค่อยๆ ผลักเธอลงไปบนเตียงขณะที่เขาจูบริมฝีปากสีแดงอันมีเสน่ห์ของเธอ"จ้านหยิน....."“ฉันก

หลังจากที่สองพี่น้องจบการสนทนา ไห่ถงก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก จึงลุกขึ้นและก้าวออกจากอ่างอาบน้ำคุณจ้านสามีที่รักของเธอได้เตรียมเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยนอย่างรอบคอบก่อนที่เธอจะเริ่มอาบน้ำหลังจากนั้นสิบนาทีไห่ถงลงไปชั้นล่างบ้านนั้นเงียบสงบเธออาศัยอยู่ในชุมชนหมิงหยวน เธอรู้สึกเสมอว่าบ้านของพวกเขาเงียบสงบ เมื่อกลับบ้านดึกก็ไม่มีใครคุยแล้ว หลังจากที่เธอกลับมานั่นเป็นเหตุผลที่เธอคิดที่จะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงต่อมาพวกเขาจ้างป้าเหลียงซึ่งทำให้บ้านมีชีวิตชีวาอย่างไรก็ตาม วิลล่าที่เขาซื้อนั้นใหญ่กว่าบ้านในชุมชนหมิงหยวนเสียอีก และมีเพียงสองสามีภรรยาเท่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นั่น มันก็ยิ่งเงียบยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเธอไปถึงชั้น 1 ก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องครัวไห่ถงเดินไปและเห็นจ้านหยินกำลังทำอาหารอย่างขมักเขม้น เธอไม่ได้รบกวนเขา แค่พิงประตูห้องครัวแล้วมองดูเขาเขาดูหล่อมากเมื่อเขาจริงจังกับงาน!แต่เขาก็หล่อเสมอขณะที่เธอดู ไห่ถงก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว คลิกที่ WeChat แล้วเปิดโซเซียลของเธอขึ้นมา จากนั้นคลิกที่วิดีโอ เธอถ่ายวิดีโอสั้นๆ ของจ้านหยินและโพสต์ไปยังโซเชีย

จากคำพูดที่อ่อนโยนของจ้านหยิน ทำให้ไห่ถงรู้สึกสบายใจ จึงยิ้มและพูด: "ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไปเปิดประตูให้แม่คุณเอง ถ้าแม่ของคุณตำหนิว่าฉันไม่ทำงานบ้าน อย่าตำหนิฉันเมื่อฉันทะเลาะกับแม่คุณ"เธอไม่คิดว่าผู้หญิงควรทำงานบ้านทั้งหมดหลังแต่งงานหากแม่สามีเธอตำหนิเหมือนแม่โจวตำหนิพี่สาวเธอล่ะก็ เธอจะต้องเถียงกับแม่สามีอย่างแน่นอนจ้านหยินยิ้มและพูดว่า "โอเค ฉันไม่ตำหนิคุณ ฉันยังเชื่อว่าแม่จะไม่พูดแบบนั้นกับคุณแน่"แม้ว่าแม่ของเขาจะไม่ค่อยชอบไห่ถง แต่เธอก็จะพูดต่อหน้าเขาเท่านั้น เว้นแต่ไห่ถงจะทำอะไรเกินเลย ซึ่งในกรณีนี้แม่อาจจะพูดอะไรบางอย่างกับเธอตรงๆไห่ถงออกไปเปิดประตูให้แม่สามีถังจวินเย่เริ่มหงุดหงิดฃ แต่เธอไม่แสดงออกมาขณะเปิดประตู ไห่ถงขอโทษ “แม่คะ ขอโทษที่ให้รอค่ะ”ถังจวินเย่ถามว่า "เธอกับจ้านหยินยังไม่ได้กินข้าวกันเหรอ?"“ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ ตอนนี้จ้านหยินกำลังผัดผักอยู่ในครัว”ไห่ถงเปิดประตูบ้านและเห็นถังจวินเย่เดินเข้าไปข้างใน เธอถามตามสัญชาตญาณ: “แม่คะ คุณไม่ขับรถเข้าไปเหรอ?”ถังจวินเย่ชะงัก คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด: "ฉันจะมาหาพวกเธอเท่านั้นแหละ อีกสักพักฉันก็กลับแล้ว