นับตั้งแต่ถังจวินเย่แต่งงานกับสามี เธอได้รับการเอาใจใส่จากเขามานานกว่าสามสิบปี แม้ตอนนี้ในสายตาสามี เธอยังคงเป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ถังจวินเย่ก็พูดกับลูกชายว่า "นี่มันอะไรกัน กลัวว่าแม่ของลูกจะตำหนิภรรยาลูกที่ขี้เกียจและทำให้ลูกทำอาหารเหรอ? แม้ว่าลูกจะเพิ่งกลับมาจากไปทำงานต่างเมือง และยังตรงกลับมาจากบริษัทเลย ลูกเป็นหวัดมาหลายวัน ถึงตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว แต่เธอก็ไม่ควรให้ลูกทำงานในครัวเหมือนกัน"“แม่ไม่ได้หมายความว่าลูกไม่ควรรักภรรยามากเกินไปแต่ก็ไม่ควรตามใจเธอมากเกินไป เพื่อป้องกันไม่ให้เธอมีนิสัยเสียและทำอะไรไม่เกรงใจ ในอนาคตเธอก็จะใช้สถานะกลั่นแกล้งสร้างปัญหา และก่อความเดือดร้อนไปทั่ว”สีหน้าของจ้านหยินหมองลง“โอเคแม่จะไม่พูดอะไรแย่ๆ เกี่ยวกับไห่ถงแล้ว ดูหน้าแกสิ แม่แค่เตือนลูกไม่กี่คำ ไม่ได้บอกว่าตอนนี้เธอกลายเป็นแบบนั้นแล้ว แต่หน้าลูกก็เปลี่ยนไปซะแล้ว”ถังจวินเย่กังวลว่าเมื่อไห่ถงรู้ว่าครอบครัวของพวกเขาเป็นตระกูลจ้านที่ร่ำรวย เธออาจจะระเริงเกินไป ทำตัวไม่เกรงใจใคร และสร้างปัญหาให้ลูกชายของเธอต้องตามเช็ดล้างเธอต้องการเตือนลูกชาย แต่ลูกชายกลับอารมณ์เสี

หลังอาหารเสร็จแล้วจ้านหยินล้างจาน ไห่ถงเช็ดโต๊ะ จากนั้นจัดเก้าอี้ก่อนออกจากห้องครัว เขาเดินข้ามจากแม่สามีแล้วนั่งลงหลังจากดูเวลา เธอก็พูดกับแม่สามีว่า "คุณแม่ ทำไมไม่ขับรถเข้ามาในบ้านก่อนคะ แล้วค้างที่นี่สักคืนล่ะคะ?"“ไม่ ฉันจะกลับบ้านทีหลังน่ะ พ่อเขาไม่คุ้นเคยกับฉันที่ต้องอยู่ไกลบ้าน”หลังจากที่ลูกชายคนโตของเธอเข้ามารับตำแหน่ง สามีของเธอก็เกษียณ และสองสามีภรรยาก็ตัวติดกันไม่ห่างทุกวัน สามีของเธอพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะทำใจกับการที่เธอไม่อยู่บ้านได้ไห่ถงอิจฉาความรู้สึกของแม่สามีสามีภรรยาคู่หนึ่งแต่งงานกันตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นและเป็นเพื่อนกันในวัยชรา เมื่อคนเราแก่ตัวลง คู่ครองก็จะคอยอยู่ข้างๆ“คุณแม่คะ ฉันไม่รู้ว่าจ้านหยินซื้อวิลล่าหลังนี้ เขาไม่เคยบอกฉันเลยและเพิ่งพูดถึงมันเมื่อไม่นานมานี้ วิลล่าหลังนี้ใหญ่กว่าหลังที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นด้วยซ้ำ มันกว้างขวางเกินไปสำหรับพวกเราสองคน ทำไมคุณแม่กับคุณพ่อไม่ย้ายมาอยู่กับพวกเราล่ะคะ?”ถังจวินเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า "เธอยินดีที่จะอยู่ร่วมกับครอบครัวสามีเหรอ?"ลูกสะใภ้จำนวนมากไม่เต็มใจที่จะอยู่กับครอบครัวสามีของตนไม่ใ

ซางหวู่เหิงยังพูดอย่างเย็นชาทางโทรศัพท์: "ถ้าฉันไม่เจอนาย ฉันจะเปิดเผยตัวตนของนายต่อหน้าไห่ถงเอง หากนายปิดบังเรื่องอื่นไว้จากเธออื่น เธออาจจะไม่โกรธสักนิด แต่ถ้านายปิดบังเรื่องนายน้อยจ้านจากเธอไว้ ดังนั้นเธอจะโกรธเพราะเสี่ยวเฟยแน่นอน”ใบหน้าของจ้านหยินดูแย่ลงไปอีก และเขาพูดอย่างเย็นชา "ฉันบอกนายแล้ว ฉันจะไป รออยู่นั่นแหละ"เขากำลังถูกขู่จริงๆ!“ฉันเป็นญาติของนาย นายควรมาถึงก่อนเพื่อรอฉันใช่ไหม?”จ้านหยินสวนกลับอย่างเย็นชา "โรงแรมเจียห่าวเป็นของครอบครัวของนาย นายสามารถอยู่ที่นั่นได้ตลอดเวลา เปลี่ยนสถานที่ เจอกันที่โรงแรมกวนเฉิง ฉันจะรอให้นายในห้องสวีทแล้วกัน"“รู้สึกผิด? กลัว? ตั้งใจให้พี่ชายรออย่างนั้นเหรอ?”“ซางหวู่เหิง หยุดเรียกตัวเองว่าพี่ชายต่อหน้าฉัน”ซางหวู่เหิงหัวเราะ "จริงๆ แล้วฉันก็อายุมากกว่านาย และตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่า ไห่ถงเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย นายต้องเรียกฉันว่าพี่ชาย เว้นแต่นายจะไม่ใช่สามีของเธอ ถ้าไม่เรียกก็ถือว่าไม่มีมารายาท"“ระวังไว้นะ ไม่งั้นฉันจะทำเรื่องยากสำหรับนายต่อหน้าไห่ถง”"นายกล้าเหรอ!"ซางหวู่เหิงหัวเราะอย่างไร้เหตุผลมากขึ้น “ทำไมฉันถึ

"ประธานจ้าน"บอดี้การ์ดพูดอีกครั้งจ้านหยินมองดูเขาเขาพูดว่า "ประธานซางสั่งไว้ว่า ต้อวให้ประธานจ้านซื้อด้วยตัวเองและอย่าให้บอดี้การ์ดไปทำแทน ด้วยวิธีนี้ จะแสดงให้เห็นถึงความจริงใจของประธานจ้านและความเคารพที่ประธานจ้านมีต่อคุณซางมากเพียงใด และยังพิสูจน์ว่าประธานจ้านรักญาติผู้น้องสมากแค่ไหนด้วยครับ"พูดอีกอย่าง ถ้าจ้านหยินไม่ได้ออกไปซื้อของด้วยตัวเอง ก็จะแสดงการไม่เคารพซางหวู่เหิง การไม่เคารพซางหวู่เหิงยังแสดงว่าความรักที่เขามีต่อไห่ถงนั้นยังไม่เพียงพอจ้านหยินรู้สึกโมโหมากกับข้อเรียกร้องของซางหวู่เหิง จนควันออกหู แต่ซางหวู่เหิงก็จี้ใจดำของเขาได้ถูกจุดจริงๆแม้ว่าไห่ถงและคุณนายซางจะไม่ได้รู้จักกันมาเป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดจ้านหยินไม่สามารถประมาทตระกูลซางได้จริงๆจ้านหยินไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังกลับและจากไปไปซื้อของขวัญมาให้กับซางหวู่เหิงซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ปิดไปตั้งนานแล้วจ้านหยินสามารถไปที่ร้านสะดวกซื้อ ซึ่งเปิดตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อซื้อของได้เท่านั้นเขาไม่ใส่ใจที่จะเลือกอย่างพิถีพิถัน เขาเข้าไปในร้านสะดวกซื้อพร้อมกับบอดี้การ์ด และคว้าของที่

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จ้านหยินก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ: "จะหลีกเลี่ยงซางเสี่ยวเฟยอย่างไรนั้น ฉันคิดว่านั้นเป็นเรื่องที่นายควรจะต้องจัดการ"เขาไม่สามารถไปส่งชางเสี่ยวเฟยออกไปได้“ใช่ พวกเราต้องจัดการเอง ก่อนที่นายจะมา ช่วยส่งข้อความถึงฉันล่วงหน้าเพื่อที่ฉันจะได้หันเหความสนใจเสี่ยวเฟยไป และฉันจะอธิบายให้พ่อแม่ของฉันรู้ล่วงหน้า”จ้านหยินไม่คัดค้านเรื่องนี้เขาไม่ต้องการให้ซางเสี่ยวเฟยรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับไห่ถงในตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่หอมหวานที่สุดสำหรับพวกเขา และถ้าซางเสี่ยวเฟยรู้เรื่องนี้ ใครจะรู้ว่าเธอจะทำอะไรบ้าๆ อะไรบ้าง?“ก่อนตรุษจีน ฉันไม่คิดว่าจะมีเวลามา หลังตรุษจีนฉันจะหาเวลาไปเยี่ยมครอบครัวของนายกับไห่ถง”ไห่ถงสูญเสียพ่อแม่ของเธอไปทั้งคู่ และเธอก็ไม่เคยคิดญาติดีกับญาตินิสัยเสียที่บ้านเกิดนอกจากพี่สาวของเธอแล้ว ที่เดียวที่เธอจะไปเยี่ยมคือครอบครัวชางซางหวู่เหิงถามเขา: "ก่อนตรุษจีนนายจะทำอะไรอีก? บริษัทของนายไม่ได้หยุดวันที่ 24 หรอกเหรอ?"ชางซื่อกรุ๊ปก็มีตารางวันหยุดเช่นเดียวกัน เนื่องจากเป็นบริษัทขนาดใหญ่จึงยุ่งมาก พวกเขามักจะไม่เริ่มต้นวันหยุดจนกว่าจะถึ