"ชือหยุน ผมมอบมันให้กับคุณด้วยความจริงใจ ดังนั้นอย่ารู้สึกเป็นภาระใด ๆ เลย""ชือหยุน ผมก็ด้วย!"ทั้งสองตอบอย่างรวดเร็ว"พวกคุณสองคนฟังฉันนะ วันนี้ฉันไม่ได้เชิญพวกคุณมาเพื่อรับของขวัญ แค่อยากขอบคุณพวกคุณที่ดูแลฉัน ขณะเดียวกันก็อยากเคลียร์กับพวกคุณด้วย จริง ๆ แล้วฉันมีคนชอบอยู่แล้ว ดังนั้นขอให้พวกคุณอย่าส่งของให้ฉันอีกในอนาคต พวกเราเป็นเพื่อนกันธรรมดาดีไหม?" หานชือหยุนรวบรวมความกล้าพูดนี่เป็นผลมาจากการพิจารณาอย่างรอบคอบของเธอในระหว่างการจัดอันดับครั้งล่าสุด หลินตง และหวงจุนหลางมอบของขวัญให้เธอมากกว่าสิบล้านส่วนแบ่งที่เธอได้รับมากกว่าเจ็ดล้าน เธอนำเงินมากกว่าเจ็ดล้านกลับบ้าน ซื้อบ้านใหม่ให้ครอบครัว ซื้อรถยนต์ให้พ่อแม่ และมอบเงินหนึ่งล้านให้กับพ่อแม่ของเธอเธอยังมีเงินเหลืออยู่สามล้าน ความปรารถนาเดิมของเธอคือการทำให้พ่อแม่มีชีวิตที่ดีขึ้น แต่เธอไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงเร็วขนาดนี้ดังนั้นตอนนี้เธอไม่มีความต้องการเงินมากนักอีกต่อไป และเธอไม่ต้องการยุ่งกับหวงจุนหลางและเจิ้งโหย่ง อีกต่อไปเดินไปที่ริมฝั่งแม่น้ําบ่อย ๆ ที่ไหนรองเท้าจะไม่เปียก เธอก็กลัวว่าวันหนึ่งพวกเขาจะกลับมาคิดบัญชี

คนที่อยู่ในเหตุการณ์มองลู่เซียวเซียวน้องสาวที่แต่งตัวแปลก ๆ คนนี้ก็ตกใจเล็กน้อยแค่ชื่อก็สามารถทำให้หวงจุนหลางเป็นแบบนี้ได้ ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน"พี่หลินตง เขาชื่ออะไร?" ลู่เซียวเซียวถามหลินตง"ชื่อของเขาคือหวงจุนหลาง และครอบครัวของเขาดูเหมือนจะมาจากเจียงเฉิง! เขาน่าจะมีพลังมากและเขาเป็นลูกคนรวยอย่างแท้จริง!" หลินตงตอบด้วยรอยยิ้มทำให้ลู่เซียวเซียวขุ่นเคือง เขาก็ไม่จำเป็นต้องดำเนินการใด ๆ หวงจุนหลางจะต้องเสร็จอย่างแน่นอน"ลูกคนรวย?"ลู่เซียวเซียวถามอย่างสงสัยจากนั้นเขาก็หันไปมองพี่สาวที่อยู่ข้างหลังแล้วถามว่า "พวกเธอรู้ไหมว่าในแวดวงเรามีคนแซ่หวงด้วย?""ไม่รู้!""ไม่รู้!""ไม่รู้จัก!""ไม่เคยได้ยินเลย!"เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หลายคนส่ายหัวพร้อมกันแล้วพูดลู่เซียวเซียวมองไปที่หวงจุนหลางและพูดว่า "คุณยังไม่ได้เข้าสู่แวดวงเจียงเฉิง แล้วคุณคิดว่าคุณเป็นลูกคนรวยแบบไหน?"หวงจุนหลางคุกเข่าลงบนพื้นและตอบอย่างรวดเร็ว "ใช่ ใช่ ใช่! คุณหนูรองลู่พูดถูก! ผมไม่ใช่ลูกคนรวย ผมเป็นแค่คนธรรมดา คุณเป็นคนใหญ่โตมีความเมตรตา โปรดปล่อยผมไปด้วย!""อยากให้ฉันปล่อยคุณไปเหรอ? คุณก็รู้! ตั้งแต่เด็ก

ลู่เซียวเซียวจากไปพร้อมกับพวกเหลือเพียงคนที่เพิ่งกินข้าวด้วยกันเท่านั้นที่เหลืออยู่ในห้องส่วนตัวหวงจุนหลางนั่งทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาของเขาหมองคล้ำ!เจิ้งโหย่งแอบดีใจหานชือหยุนมองไปที่หลินตงด้วยดวงตาที่สดใสไม่ใช่แค่หานชือหยุนสาว ๆ ในห้องส่วนตัวมองดูหลินตงด้วยดวงตาที่เปล่งประกายไม่คิดว่าหลินตงจะเป็นเจ้านายใหญ่ขนาดนี้นี่มันซ่อนเร้นมาก!หลินตงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยกับสายตาที่กินคนเหล่านี้"เอ่อ! เพื่อนหาน ผมมีธุระต้องไปก่อน พวกคุณสนุกกันต่อเถอะ!" หลินตงกล่าวเมื่อหานชือหยุนได้ยินว่าหลินตงบอกว่าเขาต้องการออกไป เธอก็ไม่เห็นด้วยโดยธรรมชาติ เธอเข้ามากอดแขนของหลินตงแล้วพูดว่า "หลินตง คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน คุณยังไม่ได้ให้ของขวัญฉันเลย!"หลินตงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อหานชือหยุนกอดแขนของเขา เขาสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของหานชือหยุน และต้องการหลุดพ้น แต่หานชือหยุนจับไว้แน่นและไม่ให้โอกาสเขา"เอ่อ! เพื่อนหาน คราวหน้าจะชดเชยของขวัญให้ได้ไหม ผมไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ!""ไม่! ต้องให้วันนี้!" หานชือหยุนกอดแขนหลินตงไว้แน่นแล้วพูดพูดพลางจงใจกอดแข

หลินตงขับบูกาติพาหานชือหยุนไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลหลินตงจอดรถที่ประตูหันไปมองหานชือหยุนแล้วพูดว่า "เพื่อนหาน คุณเสียใจตอนนี้ยังทัน ผมจะส่งคุณกลับไปที่มหาลัย!""ใคร...ใครเสียใจ!" หานชือหยุนพูดอย่างกล้าหาญเธอไม่เสียใจเลยจริง ๆแต่รู้สึกประหม่า!เนื่องจากสำหรับผู้หญิงนี่คือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตเธอเป็นผู้หญิงที่สะอาดและรักตัวเองมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าเธอจะใช้สติและสติปัญญาหาวิธีการบางอย่างในการเปลี่ยนแปลงสภาพความเป็นอยู่ของครอบครัว แต่เธอยังคงรักร่างกายของเธอมากเธอมักจะใฝ่ฝันที่จะเป็นผู้หญิงโดยหวังว่าจะได้พบกับเจ้าชายผู้มีเสน่ห์และมอบตัวให้กับเขาอย่างเต็มที่ตอนนี้หลินตงคือเจ้าชายผู้มีเสน่ห์ในหัวใจของเธอครั้งแรกที่ฉันรู้ชื่อหลินตงคือตอนที่เจียงซานเลิกกับเขา โกรธมากจนอาเจียนเป็นเลือด และหวงจุนหลางก็โพสต์ไปยังกลุ่มต่างๆ ในมหาวิทยาลัยเจียงหนานและเครือข่ายสังคมออนไลน์จากนั้นเขาก็คว้าอันดับหนึ่งของตัวเองเพื่อขยะแขยงหวงจุนหลาง พวกเขาพบกันที่โรงแรมโกลเด้นลิฟจากนั้นเธอก็ได้ค้นพบว่าแท้จริงแล้วหลินตงนั้นเป็นลูกคนรวยมาก ซึ่งก้าวหน้ากว่าหวงจุนหลางและตระกูลของเขาหลายเท่า

หลินตงรออยู่ที่ประตูเจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลไม่นาน เว่ยโหย่งและหลี่กั๋วปิงก็ขับรถมาหลังจากขึ้นรถหลินตงให้พิกัดเว่ยโหย่งและให้เว่ยโหย่งขับรถตามทางไปที่นั่นโดยตรงครอบครัวของหลินตงก็อยู่ในมณฑลเจียงหนานเช่นกัน แต่เป็นเมืองที่ห่างไกล ห่างจากเจียงหนานประมาณห้าหรือหกร้อยกิโลเมตรถ้าออกไปตอนนี้เราก็ควรจะมาถึงได้ในตอนเช้าหานชือหยุนใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงในห้องน้ำก่อนที่เธอจะออกมา เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะเผชิญคือเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ หานชือหยุนถูกพันด้วยผ้าเช็ดตัว ผมของเธอเปียก และรูปร่างของเธอก็แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ภาพสาวงามอาบน้ำนั้นเย้ายวนมากจนทำให้ร้อนจนผู้ชายเลือดไหลน่าเสียดายที่หลินตงจากไปแล้ว และเขาไม่เห็นภาพสาวงามอาบน้ำอีกต่อไปหานชือหยุนไม่เห็นหลินตงเมื่อเธอออกมา เธอคิดว่า หลินตงขึ้นไปชั้นบนแล้วเธอจึงนั่งบนโซฟาและรอหลินตงหลังจากรอสักพัก หลินตงก็ไม่ออกมา เธอเบื่อมาก เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบข้อความสองข้อความจากหลินตงหลังจากอ่านข้อความของหลินตงแล้ว หานชือหยุนก็ตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะออกมาหลินตงหนีออกจากสนา