All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 91 - Chapter 100
414 Chapters
บทที่ 91
วันรุ่งขึ้นเมื่อหลินตงตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงแล้วหลังจากตื่นนอนและล้างหน้าเสร็จแล้วก็ไปทานอาหารที่โรงแรมโกลเด้นลิฟ ถือโอกาสบรรจุอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงให้กับเซียวพ่อจวินและแม่ของเขา แล้วไปที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งเมื่อหลินตงกำลังรีบไปโรงพยาบาล ชายสองคนอายุประมาณสามสิบปีอยู่ในวอร์ดของเซียวพ่อจวินและกำลังคุยกับเขา"หัวหน้า เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ใครกันที่ทำร้ายคุณแบบนี้?""นั่นน่ะสิ! เมื่อก่อนไม่เคยได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้เลยมั้ง! ด้วยความแข็งแรงของร่างกายคุณต้องรักษาอย่างน้อยหนึ่งเดือน""ทำไม? นายต้องการแก้แค้นให้ฉันเหรอ?" เซียวพ่อจวิน ถาม"อย่า คุณยังสู้ไม่ได้ ผมไปก็เสียเปล่า!""ใครบอกว่าฉันสู้ไม่ได้? เราบาดเจ็บกันทั้งคู่ เข้าใจไหม? เขาก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน! คาดว่าตอนนี้คงนอนอยู่บนเตียงเหมือนฉัน!""บาดเจ็บสาหัส? แล้วคุณคิดว่าเขาเป็นใคร? เขาอยู่ที่ไหน? เราสองคนไปจัดการเขา!""ออกไป!!!""ใช่แล้ว ช่วงนี้พวกนายเป็นยังไงบ้าง?" เซียวพ่อจวิน ถาม"อย่าพูดเลย! ผมไม่มีการศึกษามากนัก ผมแค่มีแรงมาก ที่นั่นไม่มีประโยชน์อะไรเลย ได้แต่ทำงานก่อสร้างหากินไปวัน ๆ แต่อย่างน้อยก็ได้นอนหลับสบ
Read more
บทที่ 92
"นายสองคนไปกับนายน้อยหลินเถอะ!" เซียวพ่อจวิน ก็พูดเช่นกันหลินตงขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์บิ๊กจีพาทั้งสองคนไปที่ฟู่ลี่จินซาจากนั้นให้พวกเขาขับบิ๊กจี และหลินตงก็ขับบูกาตินำหน้าเมื่อคืนเซียวพ่อจวินได้รับบาดเจ็บและขับรถไม่ได้ เขาจึงทิ้งบูกาติไว้ที่นี่ในรถเบนซ์ เว่ยโหย่งขับรถและตามหลินตงอย่างมั่นคงสำหรับทหารรับจ้างเหล่านี้ซึ่งทำงานในต่างประเทศมาหลายปี การขับรถถือเป็นพื้นฐานที่สุด ไม่ต้องพูดถึงรถยนต์ แม้แต่รถถังก็สามารถขับได้"กั๋วปิง ดูเหมือนว่าครั้งนี้หัวหน้าตามถูกคนแล้ว นายน้อยหลินเป็นนายของที่ร่ำรวยแน่นอน เขาขับรถคันนั้นประมาณหลายสิบล้าน แถมยังดีต่อคนด้วย ยังส่งของกินให้หัวหน้าเองด้วย" เว่ยโหย่งที่กําลังขับรถอยู่กล่าว"อืม! เราต้องประพฤติตัวให้ดีและไม่ทำให้หัวหน้าขายหน้า" หยูกั๋วปิงตอบ"แน่นอน!"หลินตงพาทั้งสองคนไปที่โรงแรมโกลเด้นลิฟหยูกั๋วปิงและเว่ยโหย่งตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นโรงแรมที่ตกแต่งอย่างหรูหราเช่นนี้แม้ว่าทั้งสองคนจะอยู่ต่างประเทศมาหลายปีแล้ว แต่ทั้งคู่อยู่ในประเทศที่เสียหายจากสงคราม และไม่มีทางที่พวกเขาจะพบสถานที่ดี ๆ เช่นนี้ได้"เอ่อ! นายน้อยหลิน เราหาที่กินก็ได้ ไ
Read more
บทที่ 93
วันหยุดวันแรงงานก็สิ้นสุดลงเช่นนี้เปิดเรียนวันแรกหลินตงเดินในมหาวิทยาลัยเจียงต้า"ว้าว! นั่นหลินตงไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาร้องเพลง ผู้ชาย ให้ฉันฟังคนเดียวสักครั้ง ฉันจะเป็นแฟนของเขา!""ฝันไปเถอะ! เทพบุตรอย่างหลินตงชอบเธอคงแปลก!""ถ้าเขาชอบฉันแบบนี้ล่ะ!""เขาต้องชอบแบบฉันนี่!"หลินตงเหลือบมองคนสองคนที่เพิ่งพูดและตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวคนหนึ่งหนักเก้าสิบโลคนหนึ่งหน้าเต็มไปด้วยสิวหลินตงรีบเดินไปที่ห้องเรียน มีหลายคนพูดถึงเขาตลอดทาง แต่ส่วนใหญ่อยู่ในระดับเดียวกับคนเมื่อกี้ผู้หญิงในมหาลัยนี้ไม่สามารถเทียบได้กับมหาวิทยาลัยการสื่อสารจริง ๆ ด้อยกว่าไม่รู้กี่ระดับกลับมาที่ชั้นเรียน นักศึกษาส่วนใหญ่นั่งอยู่ในชั้นเรียนแล้วเพื่อนร่วมชั้นทุกคนมองหลินตงแปลก ๆ เมื่อเห็นเขาเป็นงานเลี้ยงวันแรงงานการแสดงของหลินตงน่าทึ่งมากจริง ๆเขาไม่เพียงแต่เขียนเนื้อเพลงและดนตรีเท่านั้น แต่ยังเล่นและร้องเพลงอีกด้วยแถมเพลงยังเพราะอีกด้วยหลินตงเหลือบมองเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียน และรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นซูยิงเสวี่ยในที่สุดก็เห็นคนที่ไม่น่ากลัวนั่งที่ของตัวเองตลอดเช้าผ่านไปเช่นนี้ในช่วงบ่
Read more
บทที่ 94
เจียงซานและจูแย่นจากไปแต่ที่เกิดเหตุยังคงหยิ่งผยองและครอบงำอยู่ฝั่งหลินตงมีสี่คนฝั่งหวงจุนหลางมีห้าคน หนึ่งในนั้นคือศูนย์กลางของทีมบาสเกตบอลของมหาลัยเขาเป็นผู้ชายที่สูงมากกว่าร้อยเก้าสิบ และมีน้ำหนักอย่างน้อยร้อยยีสิบห้าโลมองผิวเผินแล้ว ฝั่งหลินตงจะเสียเปรียบโดยธรรมชาติผู้คนที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ก็ยุยงทั้งสองคนอย่างต่อเนื่อง ปรากฎว่าคนที่ยืนดูไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แต่การตีกันเป็นกลุ่มเป็นเรื่องใหญ่ในมหาวิทยาลัยและได้ละเมิดบรรทัดฐานของมหาวิทยาลัยเจียงหนานแล้ว นอกจากหลินตงไม่สนใจแล้ว คนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าแตะต้องเส้นสีแดงนี้แม้แต่ลูกคนรวยอย่างหวงจุนหลางก็ไม่กล้า หากเขาถูกไล่ออกจากมหาลัย พ่อของเขาไม่เพียงแต่จะตัดทรัพยากรทางการเงินของเขาออกเท่านั้น แต่ยังอาจหักขาของเขาด้วยทั้งสองฝ่ายก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเช่นนี้ในเวลานี้มีการเสนอให้ทั้งสองฝ่ายเล่นเกมสู้วัวกระทิงของบาสเกตบอล 3V3 ซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหาความขัดแย้งในสนามบาสเกตบอลหวงจุนหลางเห็นด้วยทันที ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาต้องการจริง ๆหลินตงมีเพียงหลิวเผิงคนเดียวที่โอเค เป็นตัวสำรองของทีมมหาลัย ส่วนอีกสองคนก็ธ
Read more
บทที่ 95
"นายไม่รู้เรื่องอะไร! ฉันได้ยินมาว่าหานชือหยุนกำลังมีความสัมพันธ์กับหลินตง!""เป็นไปไม่ได้!""จะเป็นไปไม่ได้ได้ยังไง ฉันเห็นพวกเขาเดินออกจากมหาลัยด้วยกันกับตาฉันเอง""หวงจุนหลางไม่ได้จีบหานชือหยุนเหรอ? ฉันไม่คิดว่าหลินตงจะชิงไปก่อน ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาทั้งสองเป็นเหมือนประกายไฟที่กระทบพื้นโลกเมื่อพวกเขาพบกัน""ฉันได้ยินมาว่าหวงจุนหลางแย่งเจียงซานแฟนสาวของหลินตงก่อน จากนั้นหลินตงจีบเทพธิดาที่หวงจุนหลางจีบอย่างหนัก""ให้ตายเถอะ นี่มันสุดยอดไปเลย!""ดูนั่นสิ นั่นซูยิงเสวี่ยไม่ใช่เหรอ?" อีกคนตะโกน"เชี่ย ใช่จริง ๆ ด้วย!""ตอนนี้เทพธิดาทั้งสามของมหาวิทยาลัยเจียงหนานก็ขาดแค่ซ่างกวนหมิงเยว่แล้ว พวกเธอว่า เธอจะมาไหม?""อาจจะไม่! ซ่างกวนหมิงเยว่ไม่ใช่คนที่ชอบความตื่นเต้น"ทั้งสองฝ่ายบนสนามพร้อมแล้วฝั่งหลินตงได้แก่ หลิวเผิง ฟ่านเปียว และโจวเหวินหัวหลินตงไม่ได้ลง เขาอยากรู้ว่าพวกเขาจะสู้กันยังไงก่อน!ฝั่งหวงจุนหลาง คือหวงจุนหลาง กอริลลาหยางชู่และลูกน้องของหวงจุนหลางกรรมการก็เป็นผู้เล่นตัวแทนอีกคนขณะที่ผู้ตัดสินเป่านกหวีดเริ่มเกมหลิวเผิงเป็นคนแรกที่ส่งบอลหลิวเผิงเลี้ยงบ
Read more
บทที่ 96
ต่อมากอริลลาหยางชู่ได้เรียนรู้บทเรียนตั้งแต่ครั้งแรก และไม่หวั่นไหวต่อหลิวเผิงอีกต่อไปโดยพื้นฐานแล้วเขาอยู่ในเขตโทษและจะไม่หลุดออกไปง่าย ๆตอนนี้หลิวเผิงและคนอื่น ๆ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาและไม่กล้าเข้าไปในเขตโทษชู้ตได้แค่ภายนอกเท่านั้นเพียงแต่ว่าพวกเขาทั้งสามคนมีการชู้ตภายนอกที่ไม่ดีในวันนี้ชู้ตไปหลายครั้งก็ไม่เข้าเลยด้วยกอริลลาที่เฝ้าเขตโทษ หวงจุนหลางสามารถยิงได้ไม่จำกัด แม้ว่าอัตราการยิงของเขาจะต่ำมากไม่ว่าจะเป็นการรีบาวด์เชิงรุกหรือการรีบาวด์เชิงรับ โดยพื้นฐานแล้วพวกมันทั้งหมดถูกยึดครองโดยกอริลลาหยางชู่เพียงคนเดียวดังนั้นหวงจุนหลางจึงชู้ตโดยไม่มีแรงกดดันใด ๆไม่นานสกอร์ก็มาอยู่ที่ 2ต่อ8ทีมหลินตงทำได้เพียงสองแต้มเท่านั้น และทีมหวงจุนหลางมีแปดแต้มแล้ว ตราบใดที่เขาทำคะแนนได้อีกสองแต้มเขาจะชนะเวลานี้หลินตงกำลังจะลงเล่นถ้ายังไม่ลงสนามอีก หวงจุนหลางมาแข่งสามแต้มก็จบแล้วหลินตงส่งสัญญาณให้กรรมการขอเวลานอกระหว่างหยุดเวลา หลิวเผิงและคนอื่น ๆ ก็กลับไปที่พื้นที่พักผ่อน"ขอโทษนะ ตงจื่อ! วันนี้ความรู้สึกมือไม่ดีและชู้ตภายนอกได้ไม่มาก!" หลิวเผิงกล่าวขอโทษ"พวกเราก็มื
Read more
บทที่ 97
หวงจุนหลางขอเวลานอกกำลังคุยกันถึงวิธีการสกัดหลินตงพื้นที่พักของทีมหลินตง"ยอดเลย! ตงจื่อ! นายซ่อนมันไว้ลึกเกินไป""นั่นน่ะสิ ตอนเล่นกับเรานายไม่ได้จริงจังเลย ทําไม? ดูถูกพวกเราเหรอ?"หลิวเผิงและคนอื่น ๆ ก็ล้อเลียนหลินตงเช่นกันพวกเขาไม่คิดว่าหลินตงจะทรงพลังขนาดนี้แม้ว่าหลิวเผิงจะรู้ว่าตัวตนหลินตงนั้นค่อนข้างลึกลับ แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะเก่งบาสเก็ตบอลขนาดนี้"ไม่! เพื่อน! ฉันเพิ่งรู้แจ้งช่วงนี้!"หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?บอกว่าฉันมีระบบที่ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษเหรอ?เพียงเพิ่มสิ่งที่คุณต้องการเรียนรู้!พวกเขาจะเชื่อไหม?หานชือหยุนกำลังนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ชม ดูหลินตงพักผ่อน และกำลังจะลงไปยื่นน้ำในมือให้กับหลินตงก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนไหว ก็พบว่ามีผู้หญิงหลายคนไปส่งน้ำให้หลินตงแล้วทำได้เพียงปาดแก้มแล้วนั่งตรงนั้นด้วยความโกรธ"หลินตง นายหล่อมาก! ดื่มน้ำหน่อยเถอะ!"ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งไปที่สนามแล้วยื่นน้ำแร่ในมือให้หลินตง"ดื่มของฉัน! ดื่มของฉัน!"ก่อนที่หลินตงจะทันได้โต้ตอบ ก็มีคนยื่นขวดอีกขวดให้"หลินตง ฉันชอบนายมาก! นายช่วยแต่งเพลงให้ฉันหน่อยได้ไหม? ฉั
Read more
บทที่ 98
หวงจุนหลางรู้สึกราวกับว่าเขากินขี้หยางชู่ตกลงบนพื้นยังยืนตกตะลึง จนถึงตอนนี้เขายังไม่ฟื้นเลยเขาถูกบล็อกจริงเหรอ?แถมยังในมหาวิทยาลัยเจียงหนาน?ไม่ต้องพูดถึงมหาวิทยาลัยเจียงหนานแม้ว่าเขาจะเป็นตัวแทนของมหาลัยและแข่งขันกับมหาวิทยาลัยภายนอก เขาก็ไม่เคยถูกขัดขวางแบบนี้ที่ตะกร้านี่เป็นเพียงความอัปยศสำหรับอาชีพนักบาสเก็ตบอลของเขาหยางชู่มองไปที่หลินตงซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขาและเตี้ยกว่าเขาเกือบหนึ่งหัว และพูดคำแรกเมื่อเขามาถึงสนาม"หลินตง นาย ได้นี่!"แต่เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขาพูดออกมาด้วยความโกรธที่ไม่มีที่สิ้นสุดหลินตงส่ายไหล่แล้วตอบว่า "นายก็ไม่เลย!"จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปนอกเส้นสามแต้มเพื่อรับบอลสีหน้าของหยางชู่เขียวและขาวเมื่อลูกบาสเก็ตบอลถูกตบล่วงใกล้กับฟ่านเปียวหลินตงรับบอลจากฟ่านเปียวหวงจุนหลางเข้ามาทันทีและกดดันหลินตงอย่างใกล้ชิด โดยไม่ให้โอกาสเขาชู้ตหลินตงแกว่งไปมา แต่หวงจุนหลางยังคงติดอยู่ใกล้ ๆในความเป็นจริงหลินตงสามารถชู้ตได้โดยตรง และการป้องกันอย่างใกล้ชิดของหวงจุนหลางไม่ได้ทำให้เขามีอุปสรรคใด ๆอย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าการชนะแบบนี้ไม่น่าตื่นเต้นหรือน่า
Read more
บทที่ 99
ผู้ชมทั้งหมดตกใจ!หยางชู่ถูกหลินตงจิ้มกระเด็น?ทุกคนไม่อยากจะเชื่อหลินตงซึ่งสูงร้อยแปดสิบ และหนักแค่ห้าสิบกว่าโล ล้มหยางชู่ที่สูงเกือบสองเมตร และหนักร้อยสามสิบโลลงไปได้จริง ๆ?สิ่งนี้ล้มล้างจินตนาการของทุกคนหยางชู่นอนอยู่บนพื้นด้วยความงุนงงไม่ต้องพูดถึงการถูกบล็อก ยังถูกจิ้มลอยด้วย!เขาอายเกินกว่าจะลุกขึ้นได้หวงจุนหลางก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาผู้ชมทั้งหมดส่งเสียงเชียร์อย่างหูหนวกหลังจากเจ้าชายเปียโน หลินตงก็มีชื่อใหม่อีกชื่อเจ้าชายแห่งบาสเก็ตบอลลูกต่อไปไม่ต้องสงสัยเลยหลังจากที่หลินตงขโมยบอล เขาก็ขว้างอย่างเจ๋งโดยหันหลังให้ตะกร้าลูกบาสเก็ตบอลพุ่งเข้าไปในตาข่ายทีมหลินตง 11:8 ทีมหวงจุนหลางหลินตงไม่แม้แต่จะมองตะกร้าเมื่อเขาชู้ตเหรอ?นี่มันมากเกินไปแล้วเขายิงสามพอยน์เตอร์ไปทั้งหมดสี่ลูกและดังค์โทมาฮอว์กหนึ่งลูก ซึ่งทั้งหมดนี้เข้าไปทั้งหมดสิ่งที่เข้าใจยากที่สุดคือการยิงสามพอยน์เตอร์สุดท้ายโดยไม่ได้มองตะกร้า?เกมจบลงแล้วชื่อของหลินตงก้องไปทั่วมหาวิทยาลัยเจียงหนานอีกครั้งในตอนเย็นหวงจุนหลางได้จัดโต๊ะอาหารราคาต่ำสุดที่โรงแรมโกลเด้นลิฟตามท
Read more
บทที่ 100
หวงจุนหลางรู้สึกภูมิใจเล็กน้อยครั้งนี้เขาใช้เงินไปมากมาย สองวันนี้เจียงซานไม่สนใจเขา ซื้อของมามากมายก็เกลี้ยกล่อมไม่ได้สุดท้ายหวงจุนหลางก็โกรธเล็กน้อยและโยนเงินสองแสนห้าให้เจียงซาน และขอให้เธอเอาเด็กออกด้วยตัวเอง ทั้งสองคนจึงบ๊ายบายกันไปยังไงเล่นก็เล่นพอแล้ว พอหมดความสดชื่นก็ควรหาเป้าหมายใหม่แล้วนี่ไม่ หันความสนใจไปที่หานชือหยุนอีก ดอกไม้อย่างหานชือหยุนนี้ ใครก็ได้กลิ่นหอม แต่ไม่มีใครเก็บได้ ทําให้เขาจั๊กจี้หัวใจมากยิ่งไปกว่านั้น เขาใช้เงินเป็นล้านเพื่อหานชือหยุน เขาจะไม่ยอมแพ้แบบนี้อย่างแน่นอน ยังก็ต้องเอาหานชือหยุนมาให้ได้เงินหลายล้านไม่ใช่เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลูกคนรวยอย่างเขา ดังนั้นช่วงนี้เขาจึงไม่ค่อยมีเงินและหาข้อแก้ตัวหลายประการกว่าจะขอเงินจากพ่อแม่ในเวลานี้ เจิ้งโหย่งพูดว่า "หวงต้าเซียน ให้สร้อยคอนายเชยไปเปล่า ชือหยุน มาดูของขวัญที่ผมมอบให้คุณสิ"หลังจากที่เจิ้งโหย่งพูดจบ เขาก็มอบกล่องที่สวยงามให้หานชือหยุนหานชือหยุนเปิดกล่องและเห็นกุญแจรถบีเอ็มดับเบิลยูวางอยู่ข้างในนี่?ให้รถเลย?เพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมชั้นของหานชือหยุนแทบคลั่งด้วยความอิจฉาถ้าให้รถพว
Read more
PREV
1
...
89101112
...
42
DMCA.com Protection Status