เฉียวซุนมีบางอย่างค้างคาอยู่ในใจ และรู้สึกตกใจอยู่ครู่หนึ่งลู่เจ๋อเปิดไฟแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ผมเอง! เป็นอะไรเหรอ? ”ภายใต้แสงสีเหลืองสลัว ๆเฉียวซุนไม่ได้พูดอะไร เธอมองตรงไปที่เขา ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องนั้นกับเขายังไงดียากมากที่สีหน้าของเธอจะดูอ่อนโยนแบบนี้ และลู่เจ๋อก็อดไม่ได้ที่จะกอดเธอ ผลักตัวเธอไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และจูบเธอ......เฉียวซุนพยายามต่อต้านแต่แสงจากโคมไฟสว่างเกินไป เธอกลัวว่าจะทำให้ลูกตื่น เลยทำได้แค่ยื้อยุดฉุดกระชากอยู่อย่างนั้นเธอมักจะเหม่อลอยอยู่เสมอ......ลู่เจ๋อหยุดการกระทำลง กดริมฝีปากของเธอ เปิดปากแล้วถามว่า “เป็นอะไรรึเปล่า? ”เฉียวซุนเอนตัวพิงโต๊ะเครื่องแป้งเบา ๆ ชุดนอนผ้าไหมบนตัวก็ถูกลู่เจ๋อฉีกเป็นชิ้น ๆ ไปแล้ว ในเวลานี้ อารมณ์ของเธอค่อนข้างจะเดือดดาลพอสมควร แต่เธอก็ไม่สนใจเรื่องนี้ เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา แล้วพูดเบา ๆ “ฉันเพิ่งจะเจอกับใครบางคน น่าจะเป็นพ่อของคุณ! ”เกือบจะในทันที สีหน้าของลู่เจ๋อก็หยุดนิ่งลงดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองไปที่เฉียวซุน ราวกับว่าต้องการจะยืนยันในสิ่งที่เธอพูด เฉียวซุนพูดเบา ๆ อีกครั้ง “น่าจะเป็นลู่เหวินหล

เขาหันไปด้านข้าง แล้วมองไปที่ลู่เจ๋อ “ประธานลู่ครับ เป็นคุณผู้ชาย......คุณอยากจะพบเขาไหมครับ?”ใบหน้าของลู่เจ๋อไร้ความรู้สึก “นายหมายถึงลู่เหวินหลี่เหรอ? ”คนขับไม่กล้าพูดอะไรลู่เจ๋อลดหน้าต่างลง แล้วมองไปยังด้านข้างของรถ......จากนั้นเขาก็เห็นลู่เหวินหลี่ชายคนนั้นอายุมากกว่าที่เขาจำได้เล็กน้อย เขาจำได้ว่าตอนที่เขาจากไปในปีนั้น เขายังอายุไม่ถึง 40 ปี ซึ่งเป็นอายุที่ลงตัวที่สุดสำหรับผู้ชายมีแค่กระจกรถที่กั้นระหว่างพ่อลูกเท่านั้น แต่กลับเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันลู่เหวินหลี่มองไปที่ลูกชายของตัวเองเช้าวันนี้ ลู่เจ๋อจะต้องไปประชุมผู้ถือหุ้น เขาสวมชุดสูททำมือสุดหรูสไตล์อังกฤษ มีใบหน้าที่หล่อเหลา บนตัวของเขาได้สลัดทิ้งคราบของเด็กชายเมื่อตอนยังเป็นเด็กไปจนหมด สายตาของเขาเย็นชาอย่างมาก ราวกับกำลังมีคนแปลกหน้ามองมาที่ตัวเองอยู่มือของลู่เหวินหลี่เริ่มสั่นเขาอยากที่จะเรียกชื่อลู่เจ๋อ แต่ลู่เจ๋อกลับไม่เปิดโอกาสให้เขาเลย ลู่เจ๋อมองเขาอย่างเย็นชา แต่เสียงของเขาก็เย็นชายิ่งกว่า “ในเมื่อคุณเลือกที่จะจากไปแล้ว ทำไมคุณถึงยังกลับมาอยู่อีก? เป็นเพราะแก่แล้ว......เลยอยากได้คนเลี้ยงดูยามแก่

ลู่เจ๋อบีบคางของเธอ แล้วป้อนลิ้นตัวเองเข้าไป ลูกกระเดือกก็ขยับ แล้วเสียงของเขาก็แหบแห้งและเซ็กซี่ “ที่นี่คือลานจอดรถใต้ดิน ที่นี่ก็เป็นเหมือนถนนรถแล่นส่วนตัวของผม ไม่มีใครผ่านมาทางนี้อยู่แล้ว...... แต่ถ้าคุณไม่ชอบ พวกเราก็ไปที่บริษัท ไม่ก็โรงแรม”เขาพูดออกมาอย่างง่ายดาย แต่ร่างกายของเขากลับแสดงออกมาในท่าทีที่สวนทางกับคำพูดเขาแทบจะทนรอไม่ไหว!กระทั่งเขาจับมือเธอเพื่อมาปลดเข็มขัดให้ตัวเอง ครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อลูก แต่เพื่อความต้องการของพวกเขาเอง เป็นสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างก็มีความปรารถนาทางร่างกายเหมือนกัน......เขาพูดข้างหูเธอว่า เขาคิดถึงเธอบ่อยมาก คิดถึงจนร่างกายของเขาเจ็บปวดแทบทนไม่ไหวเขาบอกว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขามักจะคิดถึงเธอในทุก ๆ คืน......คำพูดหลัง ๆ ของเขาฟังดูไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่ แต่ทุกครั้งที่ผู้ชายพูดเรื่องพวกนี้ออกมา ก็เหมือนเป็นการพูดเล้าโลม พูดออกมาตั้งหลายครั้งแล้วแท้ ๆ เขากลับรู้สึกว่าครั้งนี้เธอตอบสนองได้เร็วมาก ๆ“ลู่เจ๋อ...... ”เฉียวซุนกัดไหล่ของเขาผ่านเสื้อ ไม่ยอมให้เขาพูดอะไรอีก......เธอแต่งหน้าเบา ๆช่วงนี้เธอค่อนข้างชอบสีโทนร้อน สีส้มอิฐนั้นแอบแต้มไ

เขาหันหลังกลับและเดินจากไปหนิงหลินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงไล่ตามออกไป “ลู่จิ้นเซิง! ”เธอหาเขาพบตรงทางเดินหนีไฟลู่จิ้นเซิงยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงสุดทางเดิน พอเธอเดินไปหาเขา เธอก็เห็นว่าดวงตาของเขาแดงก่ำไปหมด......หนิงหลินตัวสั่นด้วยความโกรธ “เธอกำลังจะแต่งงานแล้ว คุณเลยเศร้าอย่างงั้นเหรอ? ลู่จิ้นเซิง พวกคุณแยกทางกันมาก็ตั้งหลายปีแล้วนะ ยังจะอาลัยอาวรณ์อะไรกันนักกันหนา? เธอทำเสน่ห์อะไรใส่คุณถึงได้ทำให้คุณลืมเธอไม่ลงอยู่แบบนี้กัน หรือว่าเธอเก่งเรื่องบนเตียงมากอย่างนั้นเลยรึไง? ”แรงตบเหวี่ยงเข้าไปที่หน้าของเธอ!หนิงหลินมองดูเขาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พ่นคำพูดออกมาราวกับคนบ้า “นี่คุณตีฉันเพราะเธอเหรอ? ลู่จิ้นเซิง ฉันท้องอยู่นะ! ”“เมล็ดพืชในท้องของเธอ ไม่ใช่เมล็ดพันธุ์ของฉัน! ”เสียงของลู่จิ้นเซิงเย็นชาขึ้นมาทันทีหนิงหลินตกตะลึง เธอพูดพึมพำออกมา “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ลู่จิ้นเซิง นี่คุณกำลังพูดบ้าอะไรออกมา? ”ลู่จิ้นเซิงหลับตาลงเขามองบุหรี่ที่อยู่ระหว่างนิ้วเรียวยาวของเขา แล้วหัวเราะออกมาด้วยสีหน้าที่ดูราบเรียบ “ฉันทำหมันไปตั้งแต่เมื่อสามปีที่แล้ว! เพร

เธอหยิบเอกสารกลับมาเพื่ออ่านต่อ น้ำเสียงของเธอดูแผ่วเบา “นี่ไม่ใช่งานของพวกเขา ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปเพิ่มภาระให้พวกเขาด้วย......พอผ่านไปนานวันเข้า เดี๋ยวก็จะมีการร้องเรียนเข้ามาอีก แล้วอีกอย่างนะ ลู่เจ๋อ คุณไม่ใช่คนที่ไม่เคยแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนรวมกับเรื่องส่วนตัวมาก่อน”ท่าทางของเธอดูสงบนิ่งพอลู่เจ๋อมองก็รู้สึกใจเต้น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ยิ้มแล้วถามกลับว่า “แล้วเมื่อก่อนผมเป็นคนแบบบไหนเหรอ? ”เฉียวซุนวางเอกสารลง “เมื่อก่อนคุณมันไม่ใช่คน! ”ลู่เจ๋อตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ก้มศีรษะลงเพื่อจูบเธอ แม้ว่าจะเป็นการจูบอย่างอ่อนโยน แต่เฉียวซุนก็ยังคงหยุดเขาเอาไว้ “เหยียนเหยียนเองก็ยังอยู่ด้วยนะ”ลู่เจ๋อไม่ได้ทำต่อ แววตาของเขาค่อนข้างลึกซึ้ง “เธอกำลังตั้งใจเล่นมาก ผมจะไม่ทำให้เธอเห็นหรอก”เฉียวซุนไม่ได้สนใจเขาเธอยังคงอยู่ในท่าเดิม และอ่านเอกสารของเธอต่อไปลู่เจ๋อชอบบรรยากาศแบบนี้มาก เขาพยายามหาเรื่องมาชวนเธอคุย “เมื่อกี้ป้าเสิ่นเพิ่งทำเกี๊ยวให้ผมด้วย”เฉียวซุนก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นแต่อย่างใดภายใต้โคมไฟ ใบหน้าของเธอดูสว่างสดใส และน้ำเสียงของเธอก็ฟังดูราบเรียบ “เป็นเพราะตอ