หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ได้ลุกออกจากที่นั่งไปเช่นกัน"พ่อคะ" ถังรั่วเวยต้องการตามไป“รั่วเวย ไม่ต้องไปสนใจไม้หัวแข็งอย่างพ่อของเธอ” เหอหลานคว้าเธอไว้แล้วเยาะเย้ย “ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมพ่อของเธอถึงใจดีกับคนบ้านนอกขนาดนั้น ทำเหมือนกับเป็นลูกชายแท้ๆของเขาเอง”"โอเค โอเค กินข้าวกันเถอะ"เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ทุกคนก็นั่งลงและเริ่มกินทันทีหวังซวี่เปิดขวดเหล้าบรรณาการโบราณอายุ 79 ปีอย่างกระตือรือร้นมูลค่าหลายล้านบาท แล้วเทใส่แก้วทุกคนทีละคน: "มา มา มา ทุกคน ลองชิมดูว่าไวน์มูลค่าหลายล้านบาทนี้มันจะมีรสชาติเป็นยังไง"แม้แต่เหอหลานที่ไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์เลยก็ดื่มไป 2 แก้ว และพูดอย่างมึนเมาว่า "เสี่ยวหวาง ป้าเหอได้สัมผัสกับบุญบารมีของเธอ ได้ดื่มเหล้าดีๆ ในวันนี้เลยนะเนี่ย"“ใช่แล้ว นายน้อยหวัง เหล้าขาวแก้วนี้ นี้เพียงพอสำหรับฉันที่จะอวดกับเพื่อน ๆได้ ตลอดทั้งปีแล้ว” กัวรุ่ยพูดด้วยรอยยิ้มหวังซวี่ฟังคำชมของทุกคน และรู้สึกมีความสุขทั้งกายและใจ ตัวลอย“นายน้อยหวัง ไอ้คนบ้านนอกแซ่ฉู่บอกว่าพวกเราจะต้องเสียใจ ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันแทบอยากจะหัวเราะจริงๆ” เฉินย่าพูดอย่างดูถูก“มันคิดว่ามันเป็นใครและกล

"ได้ครับ"หูจือยิ้มและเรียกแคชเชียร์มาทันที "คำนวณให้หน่อยว่าพวกเขาสั่งมื้อนี้ไปทั้งหมดเท่าไร"แคชเชียร์คำนวณค่าใช้จ่ายด้วยคีย์บอร์ดก่อนจะพูดว่า "พี่หูจือ พวกเขาสั่งไปทั้งหมด 713 ล้านบาทครับ"เมื่อได้ยินราคา ทุกคนก็ต่างรู้สึกว่าขาเริ่มอ่อนแรงและแทบจะหมดสติไปกับพื้น713 ล้านบาท?ใครมันจะไปจ่ายไหว?“ทุกท่าน ต้องการชำระเงินด้วยการรูดบัตรหรือเช็คดีครับ?” หูจือถามด้วยรอยยิ้มหวังซวี่แสดงรอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้: "เรา... พวกเราไม่มีเงิน...""ไม่มีเงิน?" ท่าทางของหูจือเปลี่ยนเป็นเฉยชา โบกมือแล้วพูดว่า "เอาล่ะ ต้องทำตามกฎนะครับ ตัดมือให้แต่ละคนซะ"ทันใดนั้น ชายร่างสูงและแข็งแรงหลายคนเดินเข้ามาพร้อมขวานในมือและมีสีหน้าไร้ความเมตตาตึกตึก!กัวรุ่ยและ เฉินย่าไม่เคยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน พวกเขากลัวมากจนล้มลงกับพื้น“ไม่นะ อย่าตัดมือฉันนะ”“นายน้อยหวัง ช่วยพวกเราด้วย…”ถังรั่วเวยและเหอหลาน ต่างหวาดกลัว ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว"ช้าก่อน"หวังซวี่หยุดอย่างรวดเร็วและพูดว่า "พี่หูใช่ไหม? ฉันคิดว่าเรามีเรื่องเข้าใจผิดกัน พี่ให้ฉันคุยโทรศัพท์ก่อนได้ไหม?"จนถึงตอนนี้ เขายัง

เมื่อหูจือเห็นฉู่เฉินเดินเข้ามา ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปทันที และเขาก็รีบก้าวขาไปข้างหน้าและโค้งคำนับเขา“ พี่หูใช่ไหม คุณช่วยเห็นแก่หน้าฉันแล้วปล่อยพวกเขาไปได้ไหม?” ฉู่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม“คุณฉู่ไม่ต้องเกรงใจเลยครับ ในเมื่อคุณพูดแบบนี้แล้ว ผมก็จะปล่อยพวกเขาไป” หูจือยิ้มอย่างสุภาพแล้วโบกมือให้อีกฝ่ายด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงออกจากตี้หวังไจ่ราวกับตกอยู่ในความฝันไปในระหว่างทางกลับ เหอหลานอดไม่ได้ที่จะถามว่า "เอาล่ะ เสี่ยวฉู่ ทำไมพวกเขาถึงให้ความเคารพเธอขนาดนี้?"ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนรวมถึงถังรั่วเวยและหวังซวี่ ก็มองไปที่ฉู่เฉินทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่ถังไห่ซานก็ด้วยหลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนั้น เขาก็ตกใจเช่นกัน โชคดีที่ในที่สุดคนเหล่านี้ก็ปล่อยพวกเขาไปเพราะเห็นแก่ฉู่เฉินถังรั่วเวยกัดริมฝีปากของเธอแน่นและมองไปที่ฉู่เฉิน ด้วยสีหน้างุนงงเมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของทุกคน ฉู่เฉินยักไหล่และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "เพราะหัวหน้าของพวกเขา ฉู่เซี่ยงตงคือลูกน้องของฉัน"เมื่อคำพูดของเขาจบลง ทุกคนก็เงียบลงทันทีดวงตาของทุกคนเบิกกว้างและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะ

“เป็นไปได้ยังไง? พ่อของฉันเป็นโรคหัวใจไม่ใช่เหรอ?” ซู่จื่อเหยียนพูดด้วยความประหลาดใจ"โรคหัวใจ?" ซุนหย่างซินขมวดคิ้วและยิ้ม "ฉันขอถามได้ไหมว่าคุณได้รับการรักษามานานหลายปีแล้วหรือยัง? เพราะด้วยระดับการรักษาพยาบาลในปัจจุบัน ไม่ใช่แค่โรคหัวใจ แต่การเปลี่ยนหัวใจเทียมก็ไม่ใช่ปัญหา..."ซู่จื่อเหยียนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง“บอกตามตรง อาการป่วยของคุณซู่ไม่ใช่โรคหัวใจเลย แต่เป็นโรคที่หายากและแปลกประหลาดมากที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน”ซุนหย่างซินส่ายหัวแล้วพูดว่า "พวกคุณไปเถอะ มันเกินกว่ากำลังของผมที่จะรักษา"ซู่จื่อเหยียนรีบร้องไห้และพูดว่า "หมอเทวดาซุนคะ ฉันขอร้องล่ะ ช่วยตรวจให้พ่อฉันดูอีกครั้งเถอะนะคะ ฉันเชื่อว่าคุณต้องมีวิธีแน่ๆ"“ลืมมันซะ จื่อเหยียน พ่อมีความเข้าใจที่ชัดเจนเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของตัวเอง บางทีมันอาจจะเป็นโชคชะตา” ซู่ชานถังพูดราวกับว่าเขาได้เปิดตาพบกับความจริงแล้ว หากแม้แต่ซุนหย่างซินผู้โด่งดังยังช่วยไม่ได้ คนที่เหลือก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้วล่ะซุนหย่างซินมองดูพ่อและลูกสาวแล้วพูดขึ้นว่า "บางทีอาจมีคนสามารถรักษาอาการป่วยของคุณซูได้ ถ้าบุคคลนี้เต็มใจที่จะช่วยเหลือ คุณซู่ก็

ฉู่เฉินหันหลังกลับและเดินจากไป แล้วเสียงที่เฉยชาก็ดังขึ้นมา: "ผิด มันคือห้าแสนล้านต่างหาก!""อะไรนะ?"ซู่จื่อเหยียนรู้สึกประหลาดใจและคิดว่าเธอได้ยินผิดไป เมื่อเธอฟื้นคืนสติและต้องการจะด่าสาปเขา เธอก็พบว่าร่างของฉู่เฉินได้หายไปแล้วเธออดไม่ได้ที่จะนั่งยองลงไปกับพื้นและร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังซู่ชานถังเดินออกไปและปลอบใจ “ลูกสาวที่รัก พ่อรู้ตั้งนานแล้ว…”“คุณหนูซู่ ขอโทษที่ฉันต้องพูดตรงๆ” ซุนหย่างซินที่ติดตามมาพูดอย่างเย็นชาว่า "คุณหยิ่งยโสเกินไป"“ คุณคิดว่าธุรกิจที่ยอดเยี่ยมของตระกูลซู่นั้นมีความสามารถล้นหลามและน่าดึงดูด แต่คุณไม่รู้ว่านี่เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่”“คนอย่างท่านอาจารย์ของฉัน ความมั่งคั่งและอำนาจในโลกก็เหมือนเมฆที่ล่องลอยสำหรับเขา ไม่ต้องพูดถึงว่าคุณเป็นเพียงตระกูลซู่ แม้แต่เจียงหนานทั้งหมดก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย”“คุณใช้วิธีที่ผิดที่สุด ซึ่งไม่ต่างจากการตัดสินให้ทำให้คุณซู่ตาย!”คำพูดที่ไร้ความปรานีของซุนหย่างซินทำลายความภาคภูมิใจภายในของซูจื่อเหยียนไปโดยสิ้นเชิงเธอร้องไห้อย่างขมขื่นและพูดว่า "หมอวิเศษซุน ฉัน... ฉันควรทำอย่างไรดีในตอนนี้? ฉัน... ฉันไม่อยากให้