“ถ้าแกไม่มีเงิน แล้วทำไมแกยังกล้ามาเปิดร้านอาหารในถิ่นฉันอีก? รนหาที่ตายแล้ว!”หากโดนลูกเตะนั้น เจ้าของร้านคงจะเจ็บปวดเป็นเวลาหลายวันในขณะนั้นเอง จู่ๆ ลูกค้าที่กินข้าวก็ลุกขึ้นและแทรกตัวเองระหว่างคนทั้งสอง ไม่เพียงแต่ป้องกันเจ้าของร้านเท่านั้น แต่สกัดการเตะอีกด้วย“เฮียคิดเงินที ทั้งหมดเท่าไหร่?” ลูกค้าคนนั้นคือฉู่เฉินเมื่ออยู่ที่เมืองหลวงเป็นเวลาหนึ่งวัน ฉู่เฉินก็ไม่รีบร้อนไปหาผู้เฒ่าเฉิน แต่เขาต้องการที่เรียนรู้ขนบธรรมเนียมและประเพณีท้องถิ่นของเมืองหลวงก่อนตอนที่มาถึงครั้งแรก นั่นเป็นสาเหตุที่เขามาปรากฏตัวในร้านอาหารเล็กๆ แห่งนี้ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ระหว่างมื้ออาหารที่เรียบง่ายด้วยความคิดที่จะยุติข้อพิพาทอย่างสันติ ฉู่เฉินจึงก้าวเท้าออกมาอันธพาลผมบลอนด์เห็นว่าลูกเตะของเขาถูกสกัดเอาไว้ได้ และไม่เพียงเท่านั้น อาการชาที่น่องยังบอกเขาด้วยว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา สกัดลูกเตะของเขาเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะมีฝีมือแค่ไหน ชายนุ่มผมบลอนด์ก็คิดว่าตัวเองได้เปรียบในด้านจำนวนคนแน่นอนว่า จู่ๆ ชายผมสีเขียวก็ปรากฏตัวขึ้นและส่งเสียงออกมาทันที

“แล้วพวกเขาล่ะ?” ฉู่เฉินชี้ไปที่หลังของอันธพาลฉันบลอนด์และคนอื่นๆ ที่วิ่งหนีไป“ขนาดฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะพบกับหัวหน้าแก๊งเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาเลย ผู้อาวุโส หากคุณต้องการพบกับหัวหน้าแก๊งค์จริงๆ คุณอาจพักที่โรงฝึกของฉันก่อน ฉันจะแนะนำคุณเมื่อมีโอกาสแล้วคุณจะได้พบกับหัวหน้า” เฉินเฟยอวิ๋นพูดอย่างกระตือรือร้นนับตั้งแต่ที่เห็นร่างของฉู่เฉินทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า เฉินเฟยอวิ๋นก็เข้าใจทันทีว่าเขาได้พบกับปรมาจารย์เข้าแล้ว เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินพูดคุยได้เป็นกันเอง เขาคิดว่าถ้าเขาสามารถติดตามอีกฝ่าย และถ้าได้รับการชี้แนะจากเขา ก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าจะสามารถก้าวกระโดดขึ้นไปอีก“ถ้านายไม่เคยเจอหัวหน้าแก๊งมาก่อน แล้วราชามังกรทั้งแปดล่ะ?” จู่ๆ ฉู่เฉินก็เริ่มสนใจสิ่งที่เรียกว่าราชามังกรทั้งแปด หากเจอกับหัวหน้าแก๊งไม่ได้ แค่ตามหาราชามังกรมาสักคน ก็น่าจะให้ผลลัพธ์เช่นเดียวกัน“ฉันก็ไม่เคยเจอราชามังกรทั้งแปดมาก่อนเหมือนกัน” เฉินเฟยอวิ๋นพูดอย่างไร้เดียงสาฉู่เฉินผิดหวังอย่างมากและกำลังจะจากไป“แต่ฉันรู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับหนึ่งในราชามังกร” เฉินเฟยอวิ๋นคว้าโอกาสอย่าง

หลังจากพูดแล้ว เฉินเฟยอวิ๋นก็จากไปฉู่เฉินมองไปที่คนหมดสติสองคนในยิม โบกมือแล้วโยนพวกเขาลงบนโซฟาด้านข้าง ลงไปจากชั้นสองโดยตั้งใจจะสำรวจชั้นหนึ่งขณะที่เขาเดินลงบันได พนักงานต้อนรับสาวสวยก็ทักทายเขาอย่างอบอุ่น“สวัสดีค่ะปรมาจารย์ฉู่!”เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟยอวิ๋นได้แจ้งให้พวกเขาทราบแล้ว ก่อนที่จะออกไปฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินออกไปด้วยตัวเอง“วีวี่ ผู้ชายคนนั้นคือใคร? กล้าดียังไงมาเมินเธอ!”ฉู่เฉินกำลังเดินจากไป ชายร่างกำยำก็ปรากฏตัวที่แผนกต้อนรับ และถามพนักงานต้อนรับ“เขาเป็นเพื่อนที่อาจารย์พากลับมาน่ะ ค่อนข้างลึกลับ อาจารย์บอกให้เรียกเขาว่าปรมาจารย์ฉู่ และให้ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพมากกว่าตัวอาจารย์เสียอีก” พนักงานต้อนรับบ่นกับชายร่างล่ำซึ่งเห็นได้ชัดว่าคุ้นเคยกันชายร่างกำยำไม่พอใจทันทีเมื่อได้ยินเข้า"อะไรนะ? อาจารย์เฉินออกจะเป็นคนดี เขาจะบอกเธอให้ทำแบบนั้นได้ยังไง? วีวี่ เธออยากให้ฉันสอนบทเรียนให้เขาไหม? แค่ไปกินข้าวเย็นกับฉันเป็นการตอบแทนก็พอ”“การทานอาหารเย็นกับคุณก็ได้นะ แต่อย่าทำเลย อาจารย์เฉินเน้นย้ำเรื่องนี้ไว้โดยเฉพาะ ดังนั้นเขาอาจจะเป็นเพื่อนคนสำคัญของอาจารย

มีคนตบหน้าตัวเองด้วยฝามือชายร่างกำยำไม่เชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า และตบหน้าตัวเองให้ตื่นความเจ็บปวดบนใบหน้าบ่งบอกชัดเจนว่า ไม่ได้กำลังฝันไปขณะที่ฉู่เฉินวางบาร์เบลลงแล้วเดินไป ชายร่างกำยำก็ถอยหลังกลับไป“นายต้องขอโทษเดี๋ยวนี้!” ฉู่เฉินพูดเบา ๆ“ขะ... ขอโทษ ฉันเข้าใจนายผิดไป” ชายร่างกำยำรู้ดีว่า ถ้าไม่ขอโทษ คนที่แข็งแกร่งคนนั้น แค่ปล่อยหมัดออกมาส่งๆ เขาอาจจะตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัดก็ได้ก่อนหน้านี้ เขาเคยคิดที่จะสั่งสอนบทเรียนให้กับคนคนนี้ แต่ตอนนี้รู้ว่าความคิดนั้นโง่เขลาเพียงใดฉู่เฉินเห็นว่าชายร่างกำยำได้ขอโทษแล้ว ก็เลยไม่ได้บีบคั้นไปกว่านี้ ยังไงซะที่นี่ยังคงเป็นร้านเฉินเฟยอวิ๋น ฉู่เฉินเดินจากทุกคนไปและเดินออกไปจากที่นี่เมื่อเดินไปตามถนน บางครั้งมีคนมองมาที่เขา และฉู่เฉินก็ตระหนักว่านี่ตอนนี้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว และเขาก็สวมเสื้อแขนสั้นและกางเกงขาสั้นมาตลอด ไม่เพียงแต่เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเสื้อผ้าที่เก็บไว้ในจี้มังกรหยกด้วยคงถึงเวลาไปห้างสรรพสินค้าเพื่อช็อปปิ้งแล้วสินะโบกแท็กซี่มาหนึ่งคัน หลังจากนั้นไม่นาน แท็กซี่ก็พาฉู่เฉินไปยังห้างสรรพสินค้า

แม้แต่พนักงานขายทั้งสองคนก็ยังอิจฉาอย่างมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้แค่พาไปงานวันเกิดด้วย ก็ได้สามารถรับของได้ขนาดนั้น ใครบ้างล่ะที่จะไม่อิจฉา?เรื่องสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชา"ไปให้พ้น"ทันทีที่คำพูดพูดออกไป ฉีอันน่าก็ช็อคทันทีพนักงานขายสองคนก็ตกใจเช่นกันผลประโยชน์มหาศาลอยู่ตรงหน้า แต่เขากลับเลือกที่จะปัดมันทิ้งผู้ชายที่อยู่ข้างๆ คุณหนูฉีตะโกนด้วยเสียงที่แหบเหมือนเป็ด: "เจ้าหนู แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกกำลังคุยกับใครอยู่ ท่านนี้คือลูกสาวที่สามของตระกูลฉีแห่งเมืองหลวง และมีฐานะไม่เหมือนคนธรรมดา ซึ่งด้วยฐานนะนี้คนธรรมดายังไม่กล้าสบตาด้วยเลย กล้าดียังไงมาดูหมิ่นเธอขนาดนี้ แกยังอยากมีชีวิตรอดอยู่ในเมืองหลวงอยู่หรือเปล่า?”ชายคนนั้นดูโกรธมากกว่าฉีอันน่า“นี่มันไร้สาระ หากนายต้องการลดตัวลงมา นั่นก็เป็นเรื่องของนาย อย่าคิดว่าทุกคนเป็นเหมือนนาย” ฉู่เฉินพูด โดยไม่ให้โอกาสทั้งสองคนโต้ตอบ แค่เดินผ่านพวกเขาและไปหาพนักงานขายเสี่ยวเหวิน“เอาแค่เสื้อผ้าแบบนี้ ใส่ถุงมาสิบชุด”"ฮะ!"เสี่ยวเหวินรู้สึกสับสน“มีไม่พอเหรอ?” ฉู่เฉินถามด้วยความงุนงง“มีค่ะ… ฉันจะเตรียมให้คุณ