“นายไม่ได้บอกว่าเขาไร้นิกาย แล้วทำไมเขาถึงอยู่ในพื้นที่ของนิกายเมียวหยิน?”“ท่านอาจารย์ เขาพูดจริงๆ ว่าเขาไม่มีนิกาย ผมไม่ได้โกหกท่าน” ฮวาหลางเยว่พูด พร้อมลูบหัวด้วยหน้าตาที่แสดงออกถึงความเสียใจ“เจ้านี่ ใครพูดอะไรก็เชื่อหมดเลยเหรอ ไม่คิดจะหาทางตรวจสอบหน่อย?” ชายชราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง“ท่านอาจารย์ เป็นไปได้ไหมที่เพราะท่านช้า จึงมีคนอื่นแย่งเขาไปก่อน?” ฮวาหลางเยว่ยังคงเถียงคำไม่ตกฟาก“แก... ช่างมันเถอะ หลังจากดูการต่อสู้แล้ว ฉันจะกลับไปคิดบัญชีกับแก” ชายชราเอามือไว้ข้างหลังและไม่ได้สนใจฮวาหลางเยว่อีกต่อไปบนยอดเขานี้ไม่มีเสียงรบกวนมากนัก และใครก็ตามที่ตั้งใจฟังก็จะได้ยินอย่างชัดเจนฉู่เฉินได้ยินเข้า ก็เข้าใจทันทีว่าชายชราคนนี้น่าจะเป็นปรมาจารย์ของนิกายแพทย์ซวนเทียนที่เคยชักชวนเขา แต่ในขณะที่การต่อสู้ชี้ชะตา ฉู่เฉินไม่ได้อธิบายอะไร เรื่องทุกอย่างจะเอาไว้พูดคุยกันหลังการต่อสู้ฉู่เฉินกวาดสายตาไปรอบๆ สังเกตเห็นหลายบริเวณมีปรมาจารย์ระดับมหากาฬอยู่ด้วย และมีแม้กระทั่งสิ่งที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้เขาเห็นจางหนิงที่กำลังจะเข้ามาทักทายทันใดนั้นท้องฟ้าทั้งหมดก็มืดลง เมื่อท้องฟ้าแจ

ตอนนั้นเอง เซี่ยจื่อเต้าไม่สามารถรักษาท่าทางสงบนิ่งเหมือนก่อนหน้านี้ได้ หมัดสั่นสะเทือนความว่างเปล่า ราวกับว่าแม้แต่มิติที่มองไม่เห็นก็ไม่สามารถต้านทานพลังจากแรงหมัดได้คนทั้งบริเวณต่างอ้าปากค้าง และลูกศิษย์ของนิกายต่างๆ ต่างขยี้ตาอย่างไม่เชื่อ“ปรมาจารย์ฉู่คนนี้ไม่ใช่อยู่ขั้นห้าระดับมหากาฬหรอกหรือ? จะกดดันมหากาฬขั้นหกแบบนั้นได้ยังไงกัน เป็นไปได้ไหมที่ฉู่เฉินมีพลังที่สามารถท้าทายคู่ต่อสู้ที่อยู่เหนือระดับของเขา แม้แต่ในนิกายซ่อนเร้น ความแข็งแกร่งแบบนี้ก็ไม่มีใครเทียบได้ ในฐานะปรมาจารย์ป่าเถื่อนอย่างเขาจะบรรลุสิ่งนี้ได้ยังไงกัน”“ท้าทายคนเหนือระดับของตัวเองเหรอ อย่าไร้สาระไปหน่อยเลย เจ้าวิหารของวิหารวรยุทธยังไม่ได้ใช้พลังเต็มที่เลยนะ สิ่งที่เห็นตอนนี้เป็นเพียงเขากำลังหยอกล้อกับฉู่เฉินเอง”“บางทีเซี่ยจื่อเต้าอาจกำลังรอช่วงเวลาที่เหมาะสม ซึ่งนั่นจะเป็นโอกาสที่จะโจมตีให้ตายภายในครั้งเดียว”หลายคนที่มีสายตาเฉียบแหลม และสามารถมองได้อย่างทะลุปรุโปร่งอันที่จริงตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ เซี่ยจื่อเต้ายังไม่ได้เริ่มโจมตี เขากำลังประเมินถึงขีดจำกัดของฉู่เฉินอย่างใจเย็น ซึ่งรอโอกาสที่จะโจมต

จางหนิงเหอวิตกกังวล“ศิษย์พี่ เราสองคนสามารถเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นแล้วได้อย่างนั้นหรือ? เพื่อเห็นแก่อารามสวรรค์ ศิษย์พี่ ได้โปรดอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม”จางหนิงผิงรีบคว้าศิษย์พี่ไว้อย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่านิสัยไม่คิดหน้าคิดหลังของศิษย์พี่ จะพาอารามสวรรค์ได้ตั๋วทัวร์ไปเที่ยวนรกด้วย“ฉู่เฉิน คุณห้ามเป็นอะไรนะ” หลินหยิงหยินก็แอบกระวนกระวายใจด้วยเช่นกัน ตอนที่คิดว่าปรมาจารย์ฉู่ในตำนานคือคนที่เพิ่งช่วยเหลือเธอ หลินหยิงหยินก็สะดุ้งและกลับมาสู่ความเป็นจริง เมื่อเห็นฉู่เฉินกระอักเลือดออกมา เธอก็เกลียดความอ่อนแอของตัวเอง ที่ไม่สามารถเข้าไปช่วยเหลือได้บนยอดเขา มีนักสู้หลายคนก็กำลังมองภาพเบื้องหน้านั่นอยู่จากสักแห่งท่ามกล่างฝูงชน ใบหน้าที่หยาบกระด้างและดุร้ายเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ซึ่งก็นั่นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากจางเฉียง แม้ว่าจางเฉียงจะไม่เข้าใจเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเห็นฉู่เฉินกระอักเลือด ก็ทำให้หัวใจรู้สึกกระชุ่มกระชวย“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกคือฉู่เฉิน แม้ว่าฉันจะเอาชนะแกไม่ได้ แต่ตอนนี้แกก็ถือตายไปแล้ว”จางเฉียงพึมพำกับตัวเองในใจตอนนั้นเองร่างสีขาวพุ่งขึ้นไปบนท้อง

“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้? ฉู่เฉินได้ก้าวผ่านจิตไปถึงขั้นหกของระดับมหากาฬ และอยู่ในระดับเดียวกับผู้นำวิหารวรยุทธสาขา”มีผู้อาวุโสตะโกนออกมา เพื่อพยายามกระตุ้นให้เกิดการอภิปรายในปรมาจารย์ระดับมหากาฬแต่การพูดคุยนี้ไม่ได้ส่งผ่านกระแสจิต แต่ถูกพูดออกมาอย่างตรงๆ ซึ่งทุกคนที่อยู่บนยอดเขาสามารถได้ยินชัด“อะไรนะ ฉู่เฉินก้าวผ่านจิตได้ระหว่างการต่อสู้ได้จริงหรือ?”“จริงเหรอ? ปรมาจารย์ระดับมหากาฬตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่ ฉันไม่เชื่อ นี่คงเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ”“เขาต้องมียาแสงสวรรค์อะไรสักอย่างติดตัวแน่ ไม่เช่นนั้นจะก้าวผ่านจิตระหว่างการต่อสู้ได้อย่างไร”พวกอัจฉริยะจากนิกายซ่อนเร้นแทบไม่เชื่อความจริงข้อนี้เลยเดิมทีระดับวรยุทธฉู่เฉินก็ล้ำหน้าอัจฉริยะหลายคนที่อยู่ที่นี่แล้ว และยังไล่ล่าผู้อาวุโสของนิกายหลักอีก แถมตอนนี้เมื่อได้ยินว่าเขาก้าวผ่านจิตไปอีกขึ้นหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องนี้สามารถหักหน้าเหล่าอัจฉริยะจากนิกายหลักๆ อย่างมาก“ท่านอาจารย์ ผมบอกท่านแล้วว่าเขาเป็นปรมาจารย์ด้านการเล่นแร่แปรธาตุ เขาคงกินยาแสงสวรรค์มาบ้าง หรือบางทีเขาอาจจะกลั่นยาเม็ดนี้ขึ้นมาเองก็ไ

ทั้งร่างหดลงเหมือนกับเต่าที่หดหัวมุดกระดอง และสามารถหลีกเลี่ยงปลายดาบสังหารปีศาจได้อย่างหวุดหวิดเกือบไปแล้วฉวยโอกาสนี้เซี่ยจื่อเต้าถอยกลับไปหลายสิบเมตรทันที และกดจุดบนแขนที่ขาดของเขาอย่างรวดเร็ว เพื่อห้ามเลือด“เกิดอะไรขึ้น? เจ้าวิหารวรยุทธสาขาจะถูกฟันแขนขาดได้ยังไง? ปรมาจารย์ฉู่ใช้วิชาแบบไหนกัน!”“ใช่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“ดูเหมือนว่าพลังของฉู่เฉิน จะเพิ่มขึ้นไปอีกระดับหนึ่งหลังจากได้รับดาบสังหารปีศาจหยินหยาง”การต่อสู้บนท้องฟ้าเป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้ถึงผลแพ้ชนะ เพราะทั้งสองฝ่ายต่างก็มีฝีมือทัดเทียมกัน แต่เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น เซี่ยจื่อเต้าถูกฟันแขนขาดไปแล้ว จึงทำให้เกิดวิพากษ์วิจารณ์อย่างบ้าคลั่งในคนดู แม้แต่ผู้อาวุโสนิกายบางคนก็ร่วมวงสนทนาและเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้เสื้อผ้าของเซี่ยจื่อเต้าหายไป และแม้แต่เส้นผมบนร่างกายก็กลายเป็นขี้เถ้า เนื่องจากสายฟ้าเซี่ยจื่อเต้าซึ่งมีแขนเพียงข้างเดียวและหัวล้านก็รู้สึกอับอายขายขี้หน้ามาก เขาจ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาเย็นชา เพื่อขู่ไม่ให้ฉู่เฉินไล่ตามเขาอีก และก็พูดด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง: “ฉู่เฉิน แกกล้าดียังไงมาตัดแขนฉั