Tuwang-tuwa si Mrs. Gina Sebastian sa ibinalita sa kaniya ng kaniyang manugang. Sa wakas ay magkakaroon na rin ng church wedding ang dalawa. Sa unang kasal ng anak niya ay hindi siya dumalo dahil sa sama ng loob dito. Inabot pa ng buwan ang pakikipagmatigasan niya sa anak at sa napangasawa nito. Umabot pa nga sa pagkakataon na inalok na niya ng pera ang manugang para lang iwanan nito si Dreyk. Lumobo ang pa ang galit niya dahil sa mga ipinapasok ni Liset sa kaniyang isipan tungkol kay Selene. Hanggang sa siya na mismo ang tumuklas ng tunay na kwento. Nang mapanood niya ang laman USB drive na ibinigay ng kaniyang tauhan ay biglang nagbago ang kaniyang pananaw. Hindi lang kasi basta simpleng video iyon, ang laman ay tila isang viewing sa simula at katapusan ng kwento kung papaanong nagkaroon s*x video ang anak at si Selene. Doon niya naintindihan na wala naman talagang kinalaman ang babae sa pagkakasangkot ng kaniyang anak sa scandal na ‘yon. Kung sana’y noon niya pinanood hindi sana

“So, ano nang balak mo ngayon, bakla? Ano na ba talaga ang kukunin mong bridesmaid?” Kanina pa na naman nangungulit si Zusie tungkol sa bagay na iyon at nakailang ulit na rin ako kakasabi sa kaniya ng oo. “Alam mo, kung ayaw mo ay ‘wag na lang, Zusie, paulit-ulit ka na kasi. Hindi na rin nakakatuwa.” Hindi natuloy ang paglabas dapat namin ng byenan ko kahapon kaya ngayon na lang. Paano ba naman ay sumakit ang katawan ko kinaumagan ng matinding bakbakan namin ni Dreyk. Dilig na dilig ang katawang lupa ko. “Heto naman, hindi na mabiro eh. Sige na nga, ako na ang bridesmaid mo.” Kinikilig niya pang sabi habang nakapulupot na naman ang kamay niya sa braso ko. Sa mall ulit kami magkikita ni mama, sabi niyang nakapagpaeserve na siya ng slot ka kakilala niyang wedding planner. Nasabi ko na rin ito kay Dreyk at approve niya kung ano ang maibibigay na suhestiyon ng kaniyang mama. Ani pa nga nito na may gusto niya na mama niya ang kasama ko, dahil sa lawak daw ng alam nito sa industriya ng

“Makakauwi na tayo, Tiff.” Masaya kong bungad kay Tiffany pagkagaling ko sa nurse station upang ayusin ang Hospital bills namin sa nakalipas na apat na araw sa paglagi doon. Naabutan ko siya na nakatutok sa kaniyang cellphone, ni hindi niya pa ata narinig ang sinabi ko. Nilapitan ko si Tiffany, sinilip kung ano ang tinitignan nito. At laking gulat ko nga nga tumambad sa akin ang ilang litrato ni Selene, hindi lang basta simpleng litrato iyon. Walang saplot ang asawa ni Dreyk habang nakahiga sa isang lamesa, at mayroong lalaki na nakatalikod mula sa camera, wala rin itong suot na damit. Saan niya galing ‘yon? Mabilis kong inagaw sa kaniya ang cellphone at in-scroll kung may iba pang litrato doon. “Jeriko, amin na ‘yan!” Tila ba nagulat siya sa pagdating ko at lalo na sa pagkuha ko sa telepono niya. “Jeriko.” Pilit niyang inaabot ‘yon, ngunit dahil sa mas matangkad ako sa kaniya ay wala siyang naging lakas para makuha sa akin iyon. “Saan ‘to galing, Tiff? Bakit mayro’n ka nito?”

“Akala ko ba ay susubukan mo, ha? Umaasa kaya yong tao na makakausap ka niya.” Panay ang panenermon sa akin ni Zusie pagdating sa Botique. Sinabi ko kasi rito na baka hindi ko mapagbigyan si Jeriko sa gusto niya. Una ay sinabihan na ako ng asawa ko na ‘wag makikipag-usap rito dahil baka mamaya ay kung ano pa ang magawa raw nito sa akin. At pangalawa, naguguilty na agad ako sa gagawin ko na ‘yon kung itutuloy ko man. “May importante nga raw siyang sasabihin sa ‘yo,” dugtong niya pa. Napaisip ako, gaano ba kasi ka importante ‘yon? “Hindi niya ba puwedeng sabihin sa tawag na lang, o di kaya ay text?” “Bakla naman eh, kung puwede siguro ay gano’n na lang ang ginawa niya. Ang kaso ay hindi kasii gusto ka nga niyang makaharap.” “Bakit ba, atat na atat ka na magkita kami? Alam mo na ba kung ano ang sasabihin niya?” Nahihiwagahan din kasi ako sa kaniya eh. Panay niyang pamimilit sa akin, na para bang may nalalaman siya na hindi ko alam. “H-hindi, concern lang ako do’n sa tao,” aniya.“E

“Wife, kanina ka pa ba riyan?” Kabang-kaba si Dreyk sa biglang pagsulpot ng kaniyang asawa sa kanilang silid. Ni wala man lang siyang narinig na kahit anong ingay sa pagdating nito. Kung hindi pa siya tinawag ni Selene ay hindi pa siya magtitino sa katuliruan niya. “Huh? Hindi naman, kakapasok ko lang din,” sagot ni Selene. “Dinalhan lang kita ng kape, mukhang magpupuyat ka na naman kasi eh,” Dugtong pa nito. Tila nabunutan naman ng tinik ang lalaki ng malaman ang pakay ng asawa, mabuti na lang at wala itong narinig na kung ano dahil panigurado hindi magiging maganda ang outcome ng lahat. “T-thank you, wife,” sabi naman din niya. Kinuha nito ang baso sa kamay ng asawa t ipinatong ang mainit pa ngang kape sa kaniyang lamesa. Ngayon lang si Dreyk nakaramdam ng labis na pagkakaba sa dibdib niya. Iba kasi ang tama niya kay Selene, ang babae ay hindi katulad ng iba na nakilala niya. Mayroon talagang tinatawag na Love factor sa pagitan nila. “Welcome, hubby. Basta kapag may kailangan k