Dahil kilala na rin ako sa Opisina ni Dreyk bilang asawa niya ay hindi na ako nahirapan na makapasok sa kumpaniya. Sa lahat ng nakakilala sa akin, panay pag Good morning at pagbow ang ginawa nila. Ayaw ko namang magmukhang snob kahit pa nagmamadali ako na mapuntahan si Dreyk at malaman kung ano ang kalokohan na ginagawa nito, kaya naman binalikan ko na lang sila ng pag ngiti. “Good Morning ma’am, gusto niyo po bang tawagan ko si Sir at sabihin na narito kayo?” Pagkarating sa elevator ay nakasabay ko ang Marketing manager na si Ms. Karen. “Huh? No, hindi na. Hindi kasi niya alam na pupunta nga ako rito, gusto ko kasi siyang isorpresa.” sabi ko, mabuti na lang at nagbitbit ako ng lunch box, pang alibi pa. Tumango-tango si Ms. Karen sa ‘kin, “Gano’n po ba, ma’am? Naku, ang sweet niyo naman po.” Hindi na ako sumagot, nginitian ko na lang siya at naghintay na makarating ako sa Opisina ni Dreyk. Ngunit ilang sandali lang ay may naisip ako na itanong sa kaniya. “Excuse me, puwede ba ‘

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa pinaggagawa ni Selene. I already told her na lumayo na siya sa asawa niya kung ayaw niyang mas masaktan pa. Marami na itong itinatago sa kaniya. Ngayon naman, she still refused to talk to Jeriko, which is her chance na malaman ang sikreto ng asawa niya for having a baby to someone else. At ang pinaka masaklap pa ngayon ay ang pagpapabalik-balik niya sa Ospital at pag-aalaga sa babae na naanakan ng kaniyang asawa. Does she know the truth, at ngayon ay nagpapakabayani siya para i-save ang babaeng iyon? “Good afternoon, sir Hernandez.” “Hi. Good afternoon,” pagbati ko rin sa mga nurses na nakasalubong ko sa hallway. Pabalik na ako sa Duty, kagagaling ko lang sa lunch kasama ay ilan sa mga may matataas na katungkulan din sa Ospital nang matanaw ang pigura ng mag-asawang Sebastian. For the third time this week ay napaka consistent nila sa pagdalaw sa Ospital, na para bang ang pasyente nila ay isang malapit na kamag-anak. Naghintay ako sa pagbuka

Tahimik lang ako sa loob ng kotse habang pauwi kami ni Dreyk. Mula ng pagtaasan niya ako ng boses hindi na rin naalis ang pagkainis ko sa kaniya. Ano’t bigla na lang akong naechapwera? “Wife? Hey, any problem?” nagtatanong ito pero hindi ko man lang siya sinulyapan, nanatili lang na deretso ang tingin ko sa daan. “Wife?” Hinawakan niya pa ang kamay ko, pero dahil sa galit nga ako ay inilayo ko sa kaniya ang aking palad. “Ano’ng problema?” At talagang natatawa-tawa pa siya sa tanong niyang ‘yan? “Ano nga ba?” pag-iinarte ko. Inilayo ko pa nga ang mukha at sa may windshield nanghingi ng suporta? “You’re acting weird, wife. Just tell me kung ano ang problema mo hindi ‘yong pinaghuhula mo ako riyan.” aniya pa. “Well, you shouted on me.” “Where? When?” he chuckled. “Wow, limot mo agad? Doon sa Condo, no’ng inaalalayan mo si Tiffany. Ang rude kaya ng asal mo sa akin. Hindi ka ba puwedeng mag-ask lang ng maayos? You even cursed.” Wala, nagtatampo talaga ko sa ginawa niyang ‘yon. I

Lumabas ako ng Veranda para sundan ang pag-alis ni Selene, ngunit dahil sa nasa mataas na palapag ako’y halos hindi ko na nga maaniag pa kung nasaan na ito. Tinandaan ko lang ang kulay ng suot niya, para kapag may lumabas na sa Exit ay malaman ko na siya na ‘yon. Narinig ko kanina ang sinabi niya sa katulong na ibinigay niya sa akin, pinipa-una na niiya ito kasama ang driver nila, at siya ay magco-commute na lang. Tamang oras na ito upang isagawa ang plano ko para pag-awayin ang mag-asawa. Kaagad kong tinawagan ang aking kontak upang abangan ang pag-alis ni Selene sa Hewington. Ang balak ko ay ipadampot ang babae at saka dalhin sa kung saan, gusto kong pag-away nila ako. Dahil once na kidnapin nila si Selene ay tatawagan ko naman si Dreyk upang mag-inarte sa kaniya. Alam ko naman na hindi matitiis ni Dreyk kapag usaping tungkol na sa pinagbubuntis ko na. “Kayo na ang bahala sa kaniya, gawin niyo kung ano’ng gusto niyo. Basta ang akin lang ay abutin siya ng kinaumagahan na bago m

‘The number you are calling is under un-attended or out of coverage area, please try your call later’ Hindi na naman ako mapakali. Halos mapudpod na kasi ang daliri ko kakadial sa numero ni Dreyk ngunit hindi pa rin siya sumasagot. Kailangan ko siyang makausap para makaalis na kaagad ako sa madilim ay nakakasulasok na warehouse na pinagdalhan nila sa akin. Sinipat ko ang oras sa cellphone na hawak ko, nine pm na, almost three hours na ako sa kako-kontak sa kaniya’y hindi pa rin siya sumasagot. Hindi man lang ba siya nag-aalala sa akin? Hindi man lang niya ba ako hinahanap sa ganitong oras? Dreyk, please, answer the phone. “Ano, ilang oras ka na sa ginagawa mo pero hindi mo pa rin makontak ang sinasabi mong mayaman mong asawa? Kami ba pinagloloko mo ha?” Napapikit na lang ako sa boses ng isa sa mga goons na kumidap sa akin, nasa likuran ko lang siya kanina pa. Binabantayan niya ang mga numerong idina-dial ko sa kanilang cellphone dahil baka iba naman daw ang tawagan ko. Matata