Sa isang wasiwas ng machete, hiniwa ni Frank si Leo. At pagkatapos nito, bumagsak ang top dog ng West City. Sa di kalayuan, nanginginig si Robin habang pinagmamasdan niya ang bangkay ng kanyang ama, hindi siya makapaniwala sa kanyang nasaksihan.Walang makakatalo sa kanyang ama—paano siya namatay ng ganun na lang?! Gayunpaman, magmadali siyang tumakas mula sa malaimpyernong opisina, ngunit sinipa siya ni Frank papunta sa sahig. “Pakiusap maawa ka, Frank—nagkamali ako! Hindi ko dapat ginulo si Helen. Pakiusap huwag mo akong patayin! Isa lang akong—-”Naglaho na ang lahat ng kayabangan ni Robin habang paulit-ulit siyang yumuyuko, at hinahampas niya ang kanyang ulo sa sahig. Siguradong pinagsisisihan na niya ang mga ginawa niya ngayon—-kung alam lang niya na pinoprotektahan si Helen ng isang elite na gaya ni Frank, nilayuan sana niya siya! Tumingin si Frank pababa sa kanya, kasing lamig ng yelo ang boses niya. “Huli na ang lahat.”At pagkatapos ng mga salitang iyon, humiwal

Sumimangot si Frank—humingi ng tulong si Helen kay Vicky? Kung ganun ‘yun pala ang dahilan kung bakit nagpunta dito si Yara! Gayunpaman, bago niya masabi kay Helen ang tungkol kay Yara at Vicky, itinulak siya palayo ni Helen. Mabilis niyang nasalo ang kamay ni Helen. “Mayroong hindi pagkakaunawaan dito—”“Tama na. Bahala ka kung gusto mong maging tuta ni Vicky Turnbull.” Kumawala si Helen mula sa kanya at naglakad siya paalis sa inis. Tiningnan naman siya ng masama ni Gina. “Ayos lang sa'kin na sabihin sa'yo na tinawagan ni Helen si Ms. Turnbull, pero wala siyang pakialam kung mamatay ka. Pero nagmakaawa pa rin kay Leo Grayson ang anak ko para sa'yo—patay ka na sana ngayon kung hindi dahil sa kanya!”Inirapan niya si Frank, at umalis siya kasama si Sean, na may malaking ngiti sa kanyang mukha dahil siya ang pinakamasayang tao doon. Samantala, naiwang nakatayo doon si Frank, at nag-iisip. Nagulat siya na pumunta si Helen kay Leo upang magmakaawa para sa kanya—talagang nagk

Biglang may kumatok sa pinto niya noong sandaling iyon, at binuksan ni Frank ang pinto at nakita niya ang isang lalaking hindi niya kilala.Gayunpaman, halata sa suot niyang mamahaling suit na hindi siya isang ordinaryong tao, at mayroong isang malaking bodyguard na nakasuot ng itim sa likod niya.“Sino ka?” Ang tanong ni Frank.Hindi nag-aksaya ng oras si Tidus at agad siyang nagtanong, “Frank Lawrence? Ako ang anak ni Gerald Simmons.”Agad na naunawaan ni Frank kung bakit siya nandito. “Mukhang mas malala pa sa inaasahan ko ang kondisyon ng tatay mo.”Agad na hinablot ni Tidus ang kanyang kolyar. “May ginawa ka sa kanya, hindi ba?!”Maayos ang kalagayan ng kanyang ama sa kabila ng pagkakaroon niya ng sakit ngunit bigla siyang nalagay sa bingit ng kamatayan matapos niyang makilala ang binatang ito!Duda siya na inosente ang binatang ito!Ngumiti lamang si Frank. “Maraming iba’t ibang sakit ang dinaramdam ng tatay mo, mula noong mapinsala ang kanyang dibdib noong kabataan niya.

Nagtataka sila Peter, Gina, at Helen kung sino ang nakita ni Sean. Tumingin sila habang papunta si Sean sa malaking grupo ng mga tao sa may entrance, na sumisipsip ng parang isang mababang alipin.Namutla si Gina. “S-Sino ang mga taong ‘yun?”Maging si Sean mismo ay iginagalang sila!Di nagtagal ay naningkit ang mga mata ni Helen.Hindi niya nakilala ang iba maliban sa isa—si Norman Schmidt.“Ang isa sa kanila ay ang chief ng commerce guild ng Riverton,” ang sabi niya. “Hindi ko na kilala yung iba.”Mukhang inggit na inggit si Peter—kailan kaya niya makakasalamuha ang mga bigatin ng gaya ng ginagawa ni Sean?“Hayy,” bumuntong-hininga siya. “Nakakausap pa niya ang chief ng commerce guild ng Riverton… Grabe!”“Wow!” Sumigaw sa tuwa si Gina at humarap siya kay Helen ng may seryosong tingin. “Isa siyang espesyal na lalaki, nagagawa niyang makisalamuha sa mga bigatin. Nakikita mo ba kung gaano kalawak ang kanyang impluwensya? Kailangan mo siyang makuha sa lalong madaling panahon!”

”Ang sarap nito sa pakiramdam!” Ang sabi ni Gerald habang naglalakad siya palapit kay Frank at yumuko siya. “Mr. Lawrence, humihingi ako ng paumanhin sa kakitiran ng isip ko noon. Malaki ang naging kasalanan ko sa'yo.”“Walang problema dun, Mr. Simmons, “ Kalmadong sumagot si Frank. “Ginagawa ko lang ang tungkulin ko bilang isang manggagamot.”“Talino at kabutihan—isa kang mabuting ehemplo sa henerasyon mo,” Masayang humalakhak si Gerald at inilabas niya ang isang debit card. “Mayroon itong lamang limang milyon—ituring mo itong isang munting regalo mula sa’kin.”Umiling si Frank. “Si Mr. Zimmer na ang nagbayad para sa’yo.”Nang marinig niya na nabanggit ang kanyang pangalan, naiilang na ngumiti si Dan. “Ikinalulungkot ko na muntik nang mamatay si Gerald dahil sa kakulangan ko ng kakayahan. Maswerte kami na nakilala ka namin, Mr. Lawrence!”Bigla siyang nasabik—iniisip niya na maaari niyang gayahin ang anumang technique na gagamitin ni Frank upang gamutin si Gerald, ngunit nagawa n