"ผมอยากจะแสดงความขอบคุณและสนับสนุนองค์กรที่มีจิตสำนึกอย่างหวังซื่อเภสัช และสำหรับคนอย่างประธานหวังผู้อุทิศตนให้กับอุตสาหกรรมยาและรับผิดชอบต่อสังคม!"น้ำหนักของคำเหล่านี้หนักเกินไป!พวกเขาไม่เพียงแต่ยอมรับยาขับโรคเท่านั้น แต่ยังยอมรับหวังซื่อเภสัชและหวังฉีอิ๋งด้วยหวังฉีอิ๋งรีบทำท่าทางถ่อมตัวและพูดว่า "คุณหวงชมเกินไปแล้ว ผมไม่กล้ารับไว้หรอกครับ!""มีกำลังใจเหล่านี้จากคุณหวง แม้ว่าคนทั้งสังคมจะเข้าใจผิดหวังซื่อเภสัชของเรา ผมก็จะเดินหน้าต่อไป ไม่กลัวความยากลำบาก และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อการแพทย์แผนโบราณ""ประธานหวัง คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว"หวงอวิ๋นฉือกล่าวอย่างจริงจังว่า "คนที่มีเจตนาไม่ดีบางคน แผนการสมคบคิดของพวกเขาไม่สามารถประสบความสำเร็จได้""ทุกคนมีสายตาที่เฉียบคมและสามารถบอกได้ว่าใครเป็นคนดีและใครเป็นคนเลว!"ทันใดนั้นนักข่าวก็พูดเสียงดังว่า "ใช่ ประธานหวังเป็นคนดีที่ใส่ใจคนไข้อย่างแท้จริง เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย!"ทุกคนก็บอกว่าใช่หวังฉีอิ๋งแสร้งทำเป็นปลื้มใจและขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำอีก"เพื่อตอบแทนสังคมและตอบแทนความไว้วางใจและความรักที่ผู้ป่วยและญาติมีต่อยาขับโรค ผมให้คำมั่นสัญ

"คุณหวง คุณออกมาสนับสนุนหวังซื่อเภสัช ค่าปรากฏตัวไม่ถูกใช่ไหม?"หลี่เหวินหัวหัวเราะเบา ๆ และพูดประชด "เคมีบำบัดมีราคาแพงมาก ซึ่งเข้าใจได้!""แต่คุณไม่คิดว่าการเอาเงินที่ได้รับมาโดยไม่มีมโนธรรมเป็นเรื่องเดือดร้อนเหรอ?"บรรยากาศในเหตุการณ์เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดหวงอวิ๋นฉือจ้องมอง ลูบคอแล้วพูดว่า "จะรักษาแบบไหน เป็นอิสระของผม ยังไม่ต้องให้พวกคุณมาชี้นิ้วสั่ง"หวังฉีอิ๋งรีบเสริม "ใช่ นี่ไม่ได้หมายความว่ายาขับโรคมีปัญหา!""คุณสองคนพูดวกไปวนมา ก็ยังเปลี่ยนเรื่องอยู่"หลิวตงฉี่ดูเหมือนว่าคาดไว้แล้วว่าเขาจะพูดแบบนี้ ยิ้มและพูดว่า "เมื่อกี้คุณหวงกล่าวถึงตำรายานกกางเขนโบราณ นี่เป็นเพียงการสร้างจากคนรุ่นหลังเท่านั้น""สูตรยาส่วนใหญ่ในนั้น กุเรื่องขึ้นมาอย่างสะเปะสะปะ ดูผิวเผินโฆษณาว่ารักษาโรคและช่วยชีวิตคน จริง ๆ แล้วเห็นชีวิตมนุษย์เป็นผักปลา""คุณเป็นแพทย์แผนตะวันตก มีคุณสมบัติอะไรที่จะวิจารณ์ตำราการแพทย์แผนโบราณ?" หวงอวิ๋นฉือโต้กลับทันทีหลิวตงฉี่ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย "เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณอวิ่นชางชวี่ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นแพทย์แผนโบราณ ได้สรุปตำรายานกกางเขนโบราณออกมานานแล้ว"

"พวกคุณไม่มีสิทธิ์พาผมไป ผมจะโทรหาทนาย!" หวังฉีอิ๋งเกร็งคอแล้วพูด เขารู้ดีว่าเมื่อเขาไปกับอีกฝ่ายแล้ว อย่าคิดจะออกมาเลยออกไปจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน!แม้ว่าจะไม่สามารถนั่งเครื่องบินพลเรือนได้ แต่ก็สามารถออกไปได้โดยการลักลอบแค่หลบหนีไปต่างประเทศ แล้วพวกนายจะทำอะไรฉันได้?เจ้าหน้าที่จากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยากล่าวว่า "เราได้ตรวจสอบแล้วพบว่ายาขับโรคที่ผลิตโดยหวังซื่อเภสัช ไม่ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการ แต่กลับผลิตในชื่อผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ ปลอมหมายเลขลำดับ และปลอมเป็นยาพิเศษเพื่อขาย""คุณถูกสงสัยว่าผลิตและจำหน่ายยาปลอม วันนี้คุณหนีไม่พ้น และทนายความก็ปกป้องคุณไม่ได้""ทางสถานีตำรวจได้ยื่นขอหมายจับแล้ว หากไม่ให้ความร่วมมือจะถูกตั้งข้อหาขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่"ประโยคเหล่านี้เป็นความจริง!แม้ว่าหวังฉีอิ๋งจะมีหนทางนับพัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพลิกตัวกลับมาได้อีกครั้งบอดี้การ์ดถอยทีละคน คำว่า "ขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่" ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขายอมแพ้ตัวเองเป็นแค่ลูกจ้าง ทำเพื่อเจ้านายจนต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่คุ้มเลย!คนที่ปลอมตัวเป็นญาติและผู้ป่วยเหล่านั้น ยิ่งกลายเป

เธอนึกถึงประโยคแรกที่ศาสตราจารย์ด้านการเงินพูดเมื่อตอนอยู่ในมหาวิทยาลัย "เมื่อคุณจ้องมองผลประโยชน์ของคนอื่น คนอื่นก็จ้องมองเงินของคุณ"เหตุผลตื้น ๆ แบบนี้ ทำไมถึงลืมไปจนหมดจด?หยางหว่านอวี่ยังนึกถึงคำพูดเดิมของลั่วอู๋ฉาง ตอนที่อยู่ที่ร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า "ขอเตือนอย่าทำเช่นนี้!"ตอนนี้มาคิดดูแล้ว นี่เป็นคำเตือนที่สมเหตุสมผลจริง ๆ!เพียงแต่น่าเสียดายที่ตอนนั้นตัวเองไม่เพียงแต่ไม่ซาบซึ้งใจ ยังด่าอีกฝ่ายว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่นน่าขำจริง ๆ!แม้แต่คนที่เพิ่งถูกปล่อยตัวออกจากคุกก็ได้กลิ่นอันตรายตัวเองที่รู้จักกันในชื่อประธานสาวสวยหมายเลขหนึ่งของเมืองจิงไห่ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเลย แถมรีบกระโดดลงหลุมให้คนหลอกในเมื่อหวังจื่อเฟิงหอบเงินหนีไปแล้ว แน่นอนว่าจะไม่รับโทรศัพท์แน่นอนตอนนี้พวกเขาคงพักผ่อนอย่างสบาย ๆ แล้ว ใช้เงินของคนอื่นเพื่อเพลิดเพลินกับชีวิตสำหรับหวังฉีอิ๋งนั้น หวังจื่อเฟิงอาจไม่สนใจเลยด้วย แล้วจะมาสนใจชีวิตของตระกูลหยางได้อย่างไร"หว่านอวี่ เธอต้องมีวิธีอื่นในการติดต่อหวังจื่อเฟิงใช่ไหม? เขาชอบเธอมาก โทรศัพท์ของคนอื่นไม่รับ ของเธอต้องรับแน่นอน!"จ้าวเหม่ยอวิ๋นดูเหมือน

ใครกันแน่ที่สบายใจ ยังบอกไม่ได้!ลั่วอู๋ฉางไม่ตื่นตระหนกเลย มองย้อนกลับไปแล้วพูดว่า "นายสองคน บอกชื่อขมาสิ!""ไอ้หนุ่ม นายกลับใจเย็นมาก รู้สึกว่าเต็มใจที่จะตายมาก!"โช่วหม่ากานยิ้มอย่างดูหมิ่นและพูดประชด "น่าเสียดายที่ไม่มีประโยชน์ อย่าคิดว่าเราจะชื่นชมนาย และอย่าหวังว่าเราจะปล่อยนายไป""ศิษย์พี่ พูดไร้สาระกับเขาทำไม?"ผู้ชายอีกคนพูดอย่างเย็นชา "ไอ้หนุ่ม ฟังให้ดีนะ หม่างตั้งชวงซ่าส่งนายกลับบ้านเก่า"ลั่วอู๋ฉางหรี่ตาลงเล็กน้อยเขาเคยได้ยินชื่อหม่างตั้งชวงซ่าตอนที่เขาอยู่ในคุกสองคนนี้เป็นพวกอาชญากรเพื่อเงิน ก่ออาชญากรรมทุกประเภทรวมถึงการฆ่าคนและขโมยของ ในเวลาเพียงไม่กี่ปี มือของเขาเปื้อนเลือดของผู้บริสุทธิ์หลายสิบคนหม่ากานเป็นคนมีตัณหาและมีผู้หญิงบริสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนถูกเขาข่มขืนตุนจื่อเป็นนักดื่ม พอดื่มเหล้าแล้วก็เกิดอาการคลุ้มคลั่ง ใช้อำนาจข่มขู่ลงมืออย่างรุนแรง ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายเมืองรอบ ๆ ตำรวจได้ร่วมมือกับผู้พิทักษ์หลายครั้งเพื่อล้อมจับหม่างตั้งชวงซ่า แต่ทุกครั้งก็ปล่อยให้พวกเขาหลบหนีได้อย่างราบรื่นจนทําให้ผู้คนตื่นตระหนก ชื่อของทั้งสองสามารถห