Daisy’s POV“I, Mariam Strauss, owner of Lavalle Designs and Builds, am leaving 70% (seventy percent) of my shares in my company to my daughter, Daisy Maria Strauss. And the 30% (Thirty percent) will be appointed to my son, Harold Nathaniel Strauss… My share in my husband and I’s conjugal properties will also be given to my daughter, Daisy Maria Strauss… I nominate my daughter to be my successor to my company, Lavalle Designs and Builds… Lastly, all my money in my bank account will be transferred to my grandchildren’s bank account, Astraia Snow Vidal.”“I, Fernan Strauss, Mayor of San Isidro, am giving half of my shares in Lavalle Designs and Builds to my daughter, Daisy Maria Strauss, while the other half will be given to my son, Harold Nathaniel Strauss. My entire share in my wife and I’s conjugal properties and all of my money in my bank account will be given to my son, Harold Nathaniel Strauss.”“Kilala mo na talaga kung sino ang paborito ni Mom,” pabirong usal ni Kuya Haniel.Mat

Daisy’s POVHindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko pero nang dumating ang araw ng kasal ni Eros at ni Leizhe ay nagpunta ako sa simbahan. Nakasuot ako ng hoodie, malaki ito kaya natatago ang laki ng anim na buwan kong pinagbubuntis. Nagsuot din ako ng itim na maskara para hindi makita ang mukha ko.Wala mang ngiti sa mukha ng dalawa ay hindi ko na maitatangging ikinakasal nga sila. Humahagulgol lang ako sa likod ng pintuan habang masaya ang mga nanonood sakanya. Inilagay ko ang kamay ko sa bibig ko habang pinapanood sila. Bakit, bakit mo nagawa sakin ‘to Eros?“You may now kiss the bride…”Ipinikit ko ang mga mata ko para hindi ko makita ang paghahalik nilang dalawa. Nakakatawa… dahil sa ilang taon na ako ang kasama niya, wala kaming napag-usapang kasal. Totoo ba, hindi mo ba ako minahal Eros?Nakita ko sa harap ng simbahan si Tita Monica na siyang mother ni Leizhe at mayor ng San Domingo, katabi niya pa si Tito Fredo kaya hindi imposibleng kasabwat din siya ni Tito sa pagkawal

Thena’s POVI was watching each car passing us on the road while my chin is on my hand. Napapaisip ako kung ano kaya ang mahalagang gagawin ni Mama at hindi niya ako hinatid sa unang araw ng pasok ko. Bukod sa unang araw ko sa senior high school ay unang araw ko rin dito sa San Isidro, bakit hindi niya manlang ako unahin?“Nagtatampo ka ba sa Mama mo?” tanong ni Papa.Nakanguso akong tumingin kay Papa, “Is it bad to feel this way po, Pa?”Hininto ni Papa ang sasakyan nang nasa tapat na kami ng school. Hinagod niya ang gilid ng ulo ko habang pinagmamasdan niya ako.“Valid naman ang nararamdaman mo anak, kaso alam mo rin dapat na para sa’yo rin ang ginagawa ng Mama mo.”Mapait akong ngumiti, “Alam ko po.”“Basta ako hindi papalya sa paghatid sundo sa’yo,” pagpapagaan ni Papa sa loob ko. Hinawakan niya ang pisngi ko at mariing pinisil ‘yon, “Wag nang sumimangot, angganda-ganda ng anak ko eh.”“Syempre,” buong kumpyansa kong sabi. Lumingon ako sa gate ng school at nakitang marami na ang p

Daisy's POV"And t-that's our presentation," a man said while standing on the front.I pursed my lips then I looked at Lizzie, "Can you summarize the presentation? I was looking at my phone."Lizzie shook her head, "You were talking to me the whole presentation, Ms. Red."My brows shot up and I looked at the man who was presenting the plans they have for the new building."Can you repeat it?" taas kilay kong tanong sa lalaki.I saw his throat moved up and down. He started presentation again but again, I didn't pay attention. He's boring, kung asawa niya lang ako at ganito rin siya sa kama ay hiniwalayan ko na siya. He also had some buckles, I understand that nobody's perfect but why is he buckling in all the fucking sentences?"My God, Mr. Strauss, is this your best employee to show me?" pag-iistorbo ko sa presentation ng lalaki. "I thought LD&B is one of the best construction group here in San Isidro, I guess that is all just a bluff."Gusto kong masuka sa paraan ng pagtawag ko sakan

EROS' POVNilagok ko ang alak na nasa loob ng bote. Nakasandal ang isang braso ko sa fence ng tulay habang nakatingin ako sa dulo ng natatanaw ko sa ilog. Rinig na rinig ko ang bawat pagdaan ng sasakyan sa kalsada at mayroon pang mga bumubusina dahil siguro sa bagal ng daloy ng trapiko.Hindi maalis sa isip ko ang boses ni Ryann, sobrang lambing ng bawat salitang lumalabas doon kahit kapag nagsusungit siya; kasing lambing ng kung paano ako kausapin ni Daisy. Hindi lang pagsasalita ang may pagkakapareho sakanila, pati yung kilos niya ngayon ay parang si Daisy na rin, yung paraan ng pagsasalita at pati na rin yung pag-irap.Natawa nalang ako sa naiisip ko tsaka ako muling uminom mula sa bote. Baka dala nalang ito ng lungkot na nararamdaman ko. Siguro kaya nakokompara ko na si Ryann kay Daisy ay dahil kahit labing-anim na taon na ang lumipas simula n’ong araw na iyon, hindi ko parin matanggap na wala na nga ang mag-ina ko.Dahil alam ko sa sarili kong qala akong nagawa para iligtas sila.