ไม่นาน หยุนเจิงพาคนมาถึงที่ค่ายใหญ่ทางเหนือเวลานี้ หัวหน้าภายในค่ายใหญ่ทางเหนือต่างตื่นตระหนกอย่างมากทหารม้าเป่ยหวนสี่หมื่นคนเชียวนะ!มารดาเขาสิ!คิดไปแล้วก็น่ากลัว“ให้ตายสิ เป่ยหวนหาทหารมากมายเช่นนี้มาจากที่ใด?”“เป่ยหวนบ้าไปแล้วใช่หรือไม่? เขาไม่ต้องการสามเมืองชายแดนแล้ว?”“พวกเขาไม่มีทางละทิ้งสามเมืองชายแดน พวกเขาต้องเรียกรับสมัครนักรบจากชนเผ่าโดยรอบชั่วคราวมาเฝ้าเมืองแน่นอน มิฉะนั้นพวกเขาไม่กล้าทำเช่นนี้!”“อื้ม น่าจะใช่ หากเป่ยหวนเปิดการระดมทหารเต็มรูปแบบ สร้างกองทัพใหญ่สามแสนห้าหมื่นคน ล้วนไม่มีปัญญาแม้แต่น้อย...”หัวหน้าแม่ทัพภายในค่ายปรึกษาหารือกันจนกระทั่งหยุนเจิงเดินเข้ามา ทุกคนจึงหยุดสนทนา พากันยืนขึ้นทำความเคารพ“เอาล่ะ เลิกสนใจมารยาทจอมปลอมเหล่านี้เถอะ!”หยุนเจิงโบกมือ เดินตรงไปนั่งตรงตำแหน่งประมุข “สถานการณ์ข้ารู้แล้ว พวกเจ้าหารือถึงยุทธวิธีรับมือกันต่อ ข้าฟังอยู่!”ห๊า?ให้พวกเขาหารือยุทธวิธีรับมือ?เขาไม่ตัดสินใจหรือ?“บอกความคิดเห็นของตัวเองมาเถอะ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนยิ้มมุมปาก “คิดสิ่งใดได้ก็พูดสิ่งนั้น องค์ชายกำลังทดสอบพวกเจ้าอยู่!”นางรู้แผนการของ

ปากเขาเขี้ยวหมาป่าอู้เลี่ยได้นำทัพมารวมตัวประจำการที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าแล้วทว่า ตอนนี้พวกเขาเพียงหยุดพักชั่วคราว ทำท่าทางเหมือนจะบุกไปที่เขาเขี้ยวหมาป่าได้ตลอดเวลายังมีคนส่วนหนึ่ง ถูกเขาส่งไปบริเวณทุ่งหญ้าหม่ามู่เพื่อเก็บเกี่ยวอาหารแห้งแล้วพวกเขาครั้งนี้แค่ลอบโจมตี ไม่อาจพกเสบียงอาหารมากมายเกินไปเสบียงของคนเป็นแค่เรื่องรอง ที่สำคัญคือต้องรับประกันว่าเสบียงอาหารม้าศึกเพียงพอยังดีที่ปานปู้ได้ทำการเตรียมการล่วงหน้าแล้ว ทางนี้เตรียมหญ้าแห้งให้ม้าไว้แล้วบริเวณใกล้หุบเขามรณะ ก็มีชนเผ่าเตรียมหญ้าแห้งและธัญพืชแห้งให้ม้าศึกของพวกเขารอทางนั้นพักผ่อนหนึ่งวัน ก็สามารถบุกเข้าข้างหลังกองทหารมณฑลทางเหนือได้อย่างสบายแล้วขอแค่สามารถยึดคูเมืองได้สักแห่ง แย่งชิงเสบียงอาหารมาได้ก่อน ไม่ว่าจะเป็นหญ้าแห้งของม้าศึกหรือเสบียงสำหรับคน ล้วนจัดสรรได้เพียงพอแล้วการจู่โจมกะทันหันสนามนี้ เขาเตรียมพร้อมรอบด้านอย่างดี!ต้องสำเร็จแน่นอน!เมื่อนึกถึงความสำเร็จที่ได้รับจากการจู่โจมกะทันหัน อู้เลี่ยอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นเมื่อแผนการนี้สำเร็จ ทั้งเป่ยหวน นอกจากสถานที่สำคัญอย่างด่านเป่ยลู่ ก็ไม่มีคูเม

ขณะที่เหลือระยะห่างจากหุบเขามรณะและทางออกประมาณสิบลี้ อู้เลี่ยสั่งให้กองทัพใหญ่หยุดชั่วคราว รอข่าวจากนายร้อยข้างหน้าเวลาเพียงไม่นาน นายร้อยส่งคนกลับมารายงาน “รายงานองค์ชายใหญ่ พวกเราพบทัพศัตรูที่ปากหุบเขา!”เมื่อได้ฟังคนกลับมารายงาน หัวใจของอู้เลี่ยพลันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม จากนั้นก็ถาม “ทัพศตรูมีกี่คน?”ผู้รายงาน “ไม่ถึงหนึ่งร้อย! กำลังต่อสู้กับกองกำลังของเรา”ไม่ถึงหนึ่งร้อย?อู้เลี่ยยินดีปรีดา ตะโกนลั่น “ถ่ายทอดคำสั่ง กองทัพทั้งหมดบุก!”นายกองจั่วต้าขมวดคิ้วเล็กน้อย กล่าวเสียงเคร่ง “องค์ชายใหญ่ ทัพศัตรูเหมือนจะมีการเตรียมพร้อม พวกเราควรรอดูสถานการณ์ก่อนหรือไม่?” “ไม่จำเป็นต้องดูแล้ว!”อู้เลี่ยส่ายหน้าด้วยความมั่นใจ “คนเหล่านั้นคงประจำการอยู่ที่ปากหุบเขา พวกคนที่ขัดขวางไม่ให้นักโทษเหล่านั้นหนีไป! พวกเราจำเป็นต้องบุกออกไปทันที ห้ามพวกเขามีโอกาสกลับไปรายงาน!”อู้เลี่ยไม่สนใจคำเตือนของหัวนายกองจั่วต้า ออกคำสั่งกองทัพบุกอีกครั้ง!”ภายใต้คำสั่งของอู้เลี่ย กองทัพเริ่มมุ่งหน้าสู่ยังปากหุบเขาตอนที่ส่วนหน้าของกองทัพใหญ่กำลังจะมุ่งออกจากปากหุบเขา หูของพวกเขาพลันได้ยินเสียงดังกึกก้องอ

ได้ฟังคำเว่ยเหวินจง แม่ทัพนายกองพากันพยักหน้าใช่แล้ว!เรื่องเร่งด่วน คือต้องป้องกันหม่าอี้!อีกทั้ง จำเป็นต้องป้องกันหม่าอี้!มิฉะนั้น ภายภาคหน้าของกองทหารมณฆลทางเหนือคือความพ่ายแพ้ย่อยยับ“สามารถโยกย้ายทหารม้าสองหมื่นจากป้อมเมืองสุยหนิง เร่งไปสนับสนุนหุบเขามรณะ!”เวลานี้ มีคนเสนอแนะอีกครั้ง“ไม่ได้!เว่ยเหวินจงปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด “ทหารและม้าของเมืองแนวหน้า ห้ามขยับเด็ดขาด! เป่ยหวนเพิ่มกำลังคนที่เมืองชายแดนกู้ไม่น้อย ทันทีที่กำลังทหารแนวหน้าว่างเปล่า เป็นไปได้สูงว่าเป่ยหวนจะฉวยโอกาสแย่งชิงสองป้อมเมืองแนวหน้า!”คนผู้นั้นสีหน้าเปลี่ยนไป เอ่ยปากเตือนอีกครั้ง “แต่หากไม่ส่งกำลังสนับสนุนไปหุบเขามรณะ ชีวิตองค์ชายหกก็ไม่อาจรักษาไว้ได้! ถึงเวลานั้นฝ่าบาทไล่เรียงไถ่ถาม...”“เลิกพูดได้แล้ว!”เว่ยเหวินจงตัดบทเขา กดฟันกล่าว “ซั่วฟางมีทหารชาวนาหนึ่งแสนกว่าคน หากไม่ได้จริงๆ องค์ชายกสามารถถอยมาป้องกันเมืองซั่วฟาง! หากองค์ชายหกมีอันต้องสูญเสีย ฝ่าบาทไล่เรียงไถ่ถาม ข้าจะรับผิดชอบเพียงผู้เดียว!”สิ้นเสียงของเว่ยเหวินจง เรื่องนี้ก็ถือว่าตัดสินได้แล้วเว่ยเหวินจงทำเช่นนั้น ก็สามารถเข้าใจได้

ทุกคนนิ่งไปอยู่นาน สุดท้ายก็ได้สติกลับมาอย่างยากเย็น“ห๊า?”หวังชี่มองหยุนเจิงด้วยความมึนงง ถามด้วยความอึ้ง “ท่านอ๋อง จะรายงานเช่นนี้จริงหรือ?”“จำเป็นต้องรายงานเช่นนี้!หยุนเจิงยิ้มมองหวังชี่ “มิฉะนั้น ทหารม้าลูกน้องของเจ้าจะย้ายมาให้ข้าได้เช่นไร? เจ้าวางใจ หลุมซ่อนทหารข้าล้วนขุดไว้ให้พวกเขาเรียบร้อยแล้ว! ให้พวกเขาไปหลบในหลุมซ่อนทหารได้อย่างสบายใจ ข้าจะให้พวกเขากินดื่ม แล้วก็ให้เบี้ยหวัดพวกเขา!”เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ทุกคนหน้าเปลี่ยนสีอย่างห้ามไม่อยู่ พากันมองหยุนเจิงด้วยความตกตะลึงหลุมซ่อนทหารของเขา เตรียมไว้เพื่อทหารม้าลูกน้องของหวังชี่?เขาคิดแผนการฮุบทหารม้าของหวังชี่ตั้งแต่เมื่อใด?เขามองการณ์ไกลไปแล้วกระมัง?หยุนเจิงไม่สนใจอาการตกตะลึงของทุกคน จากนั้นก็ออกคำสั่งต่อไปสั่งทหารม้าของหวังชี่ออกเดินทางข้ามคืน รีบเร่งเดินทางไปยังหลุมซ่อนทหารอีกอย่าง ทหารม้าห้าพันที่พวกเขาบอกว่าถูกหิมะกลืนกินไป ก็ต้องซ่อนไว้ชั่วคราวเช่นกันเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ ต่อให้เว่ยเหวินจงไม่มาด้วยตัวเอง ก็ต้องส่งคนมาตรวจสอบอยู่ดีหากความลับถูกเปิดเผย เช่นนั้นก็ไม่ดีแล้วอีกอย่าง คนเหล่านั้นที