แม้ว่าทุกคนอยากจะห้ามปราม แต่กลับทำไม่ได้ไม่นาน ซินเซิงก็จุดธูปปานปู้ปลีกตัวไปเขียนคำตอบข้างๆ องครักษ์ติดตามของเขาเฝ้าดูไม่ห่างราวกับกลัวว่าจะมีใครเข้ามาแอบดูคำตอบอย่างไรอย่างนั้นหยุนเจิงยิ้ม แล้วหยิบปากกาขนนกออกมาเริ่มคำนวณภายใต้สายตาที่อยากรู้อยากเห็นของทุกคนเยี่ยจื่อเหลือบมองปากกาขนนกในมือของหยุนเจิงด้วยความประหลาดใจ แล้วเดินเข้าไปใกล้หยุนเจิง ดูเขาแก้โจทย์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นX Y อะไรนั่น เยี่ยจื่อไม่เข้าใจเลยนางเพียวแค่เห็นหยุนเจิงขีดเขียนอยู่ตรงนั้นอย่างรวดเร็วy=(100-5x)/3ไม่นาน หยุนเจิงก็ร่างสมการออกมาแล้วเริ่มแทนค่าจากหนึ่งถึงยี่สิบ เพียงแค่แทนค่าที่ใกล้เคียงกันเป็นพอเพียงแค่ไม่กี่นาที หยุนเจิงก็ได้คำตอบถึงหกคำตอบด้วยกันเมื่อเห็นคำตอบทั้งหกข้อของหยุนเจิงแล้ว เยี่ยจื่อก็เข้าใจในทันทีมิน่าล่ะ ปานปู้ถึงได้มั่นใจเพียงนั้น แท้จริงแล้วก็มีคำตอบมากมายเพียงนี้นี่เองสมแล้วที่เป็นราชครูของเป่ยหวน เก่งเลขจริงๆ!ขณะที่เยี่ยจื่อกำลังตรวจสอบคำตอบเหล่านี้ในใจทีละคำตอบอยู่นั้น หยุนเจิงพลันวางปากกาลงแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ราชครู ตรวจคำตอบได้แล้ว!"ในเวลานี้ ธูปเ

คำตอบสองคำตอบตรวจสอบไม่ยากนักเพียงแค่บวกเพิ่มเข้าไปก็พอขณะที่ปานปู้ตรวจสอบคำตอบที่เพิ่มออกมาทั้งสองตัวแล้ว เขาก็ทำตัวไม่ถูกทันทีถูก!คำตอบทั้งสองตัวนี้เป็นคำตอบที่ถูกต้อง!โจทย์ข้อนี้มีคำตอบทั้งหมดหกตัวจริงๆ?เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?ทั้งๆ ที่ตนคิดรอบคอบแล้วนี่!เหตุใดจึงมีหกคำตอบ?“เป็นไปไม่ได้ๆ...”ปานปู้เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากอย่างร้อนรน แล้วเริ่มคำนวณขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นการกระทำของปานปู้แล้ว ตู้กุยหยวนและคนอื่นๆ ต่างตะลึงงันทันทีเกิดอะไรขึ้น?หรือว่าองค์ชายหกคิดถูกแล้ว?เป็นปานปู้ที่คิดออกมาไม่หมดนั้นหรือ?ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น เยี่ยจื่อพลันพยุงซินเซิงที่ยังไม่ทันไม่สติดีขึ้นพลางเอ่ยเสียงเบาว่า "เจ้าเด็กโง่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว องค์ชายหกชนะแล้ว!"นางคิดคำนวณดูแล้วคำตอบของหยุนเจิงทั้งหกตัวนี้เป็นคำตอบที่ถูก!ถึงแม้ปานปู้จะคำนวณอีกเป็นร้อยครั้งก็ยังถูกอยู่ดี!“องค์ชาย...ชนะแล้ว?”ซินเซิงมองเยี่ยจื่ออย่างโง่เขลาราวกับไม่เชื่อหูตนเองอย่างไรอย่างนั้นเหตุใดองค์ชายถึงชนะอีกแล้ว?ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ปานปู้ก็ล้มลงกับพื้นถูกจริงๆ ด้วย!คำตอบอีกสองตัวท

ยามดึก จักรพรรดิเหวินอารมณ์ดีไม่น้อยหลังจากรับประทานอาหารค่ำเสร็จแต่เช้า จักรพรรดิเหวินก็มาที่ตำหนักของซูเฟยไม่ว่าอย่างไร เรื่องขอเสบียงของเป่ยหวนก็คลี่คลายในที่สุดแม้จะเสียใจเล็กน้อย แต่ต้าเฉียนก็ได้รับผลประโยชน์บ้าง ซึ่งดีกว่าการมอบเสบียงจำนวนสามล้านชุดให้กับเป่ยหวนเปล่าๆ มาหลังจากที่เครียดกับเรื่องนี้มานาน ก็ถึงเวลาพักผ่อนเสียทีซูเฟยให้กำเนิดหยุนลี่กับจักรพรรดิเหวินเมื่ออายุได้สิบเจ็ดปี ปัจจุบันอายุได้สี่สิบสามปีแล้วแต่ซูเฟยได้รับการดูแลอย่างดี ไม่เพียงแต่มีเสน่ห์ตามธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังเก่งเรื่องบนเตียงอีกด้วย สามารถทำให้จักรพรรดิเหวินรู้สึกพึงพอใจได้ทุกครั้ง ทำให้จักรพรรดิเหวินโปรดปราณนางที่สุดบัดนี้องค์รัชทายาทก่อกบฏและถูกประหารชีวิตแล้ว ฮองเฮาเองก็ไม่มีทายาทคนอื่นๆ เรื่องที่จะถูกปลดจากตำแหน่งนั้นเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็วซูเฟยหมายครองตำแหน่งฮองเฮามานานแล้ว นางจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้จักรพรรดิเหวินพอใจภายใต้การยั่วยวนของซูเฟย ทำให้จักรพรรดิเหวินอดไม่ได้อีกต่อไปขณะที่จักรพรรดิเหวินกำลังเตรียมสู้รบกับซูเฟยนั้น ก็มีเสียงมู่ซุ่นที่ฟังดูร้อนใจกัง

ตาเฒ่าคนนี้ ไม่รู้จักสะกดกลั้นอารมณ์เอาเสียเลย!หยุนเจิงบ่นในใจ โบกมือแล้วพาทุกคนออกไปน่าเสียดายที่ปานปู้ไม่มีสิ่งใดที่สามารถนำมาเดิมพันได้จริงๆไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่รังเกียจที่จะเดิมพันกับปานปู้อีกสักครั้งด้วยระดับความรู้ทางคณิตศาสตร์ของปานปู้ อย่างมากก็อยู่ในระดับชั้นประถมศึกษาเท่านั้นเพียงแค่ออกโจทย์เกี่ยวกับฟังก์ชัน ก็พอให้เขาคำนวณไปทั้งชีวิตแล้วขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดเรื่อยเปื่อย ก็เห็นขบวนมังกรยาวเฟื้อยมาแต่ไกล“ฮ่องเต้เสด็จ!”พร้อมกับเสียงตะโกนดัง สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที ทั้งหมดลงจากหลังม้าเพื่อถวายบังคมจักรพรรดิเหวินไม่นานหลังจากนั้น ราชองครักษ์สองแถวที่แต่งกายเต็มยศก็คุ้มกันขบวนรถม้าพระที่นั่งของจักรพรรดิเหวินเข้ามาใกล้มู่ซุ่นเปิดม่านรถม้าออก จักรพรรดิเหวินก็ก้าวออกมาด้วยสีหน้าถมึงทึง“น้อมรับเสด็จฝ่าบาท!”ทุกคนต่างแสดงความเคารพ“เจ้าหก ออกมาหาข้าบัดเดี๋ยวนี้!”จักรพรรดิเหวินตวาดเสียงดุดัน ทำให้ทุกคนตัวสั่นสะท้านด้วยความตกใจหยุนเจิงพูดไม่ออก เดินช้าๆ ออกจากฝูงชน “ถวายบังคมเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ”“เจ้าทำอะไรของเจ้า”จักรพรรดิเหวินถลึงตาอย่างเกรี้ยวกราด แผดเ

จักรพรรดิเหวินต้องการเสด็จไปจวนของหยุนเจิง หยุนเจิงก็ไม่สามารถหยุดเขาได้หลังจากสั่งให้หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนเมืองส่งม้าไปยังกองทหารเสินอู่ จักรพรรดิเหวินผู้ซึ่งอารมณ์ดีจึงให้คนจัดขบวนเสด็จไปยังจวนขององค์ชายหกในขณะที่กำลังเบิกบานพระทัย จักรพรรดิเหวินก็เริ่มรู้สึกกังวลอีกครั้งควรให้รางวัลเจ้าหกเป็นสิ่งใดดี?เอาม้าศึกชั้นดีหลายร้อยตัวมาจากเจ้าหกแล้ว ถ้าไม่ประทานรางวัลให้บ้าง ก็ดูจะไม่เหมาะสมแต่ของรางวัลสำหรับความดีความชอบของเจ้าหกก่อนหน้านี้ก็ยังไม่ได้ประทานให้ ตอนนี้เขาก็สร้างผลงานอีกแล้ว!คราวนี้เขาไม่รู้ว่าจะให้รางวัลเขาอย่างไรขณะที่จักรพรรดิเหวินกำลังกลุ้มพระทัยอยู่นั้น มู่ซุ่นก็ตามขึ้นมา และรายงานจักรพรรดิเหวินผ่านม่านรถม้าว่า “ฝ่าบาท เมื่อครู่มีคนจากจุดพักม้ามารายงานว่า องค์ชายหกทำให้ปานปู้โกรธจนกระอักเลือด เขาถามว่าควรส่งหมอหลวงไปตรวจอาการดีหรือไม่...”“อะไรนะ”ทันใดนั้นจักรพรรดิเหวินก็เปิดม่านแล้วตรัสว่า “เจ้าหกยังทำให้โจรเฒ่าปานปู้โกรธจนกระอักเลือดงั้นรึ”“พ่ะย่ะค่ะ!”มู่ซุ่นพยักหน้า“รีบบอกข้าเร็ว ว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร ให้ข้าพลอยสนุกไปด้วยคน”จักรพรรดิเหวินเบิก