บททั้งหมดของ รัชทายาทชะตาฟ้า: บทที่ 171 - บทที่ 180
228
บทที่ 171
กับการเย้ยหยันของมู่หรงซื่อควาน ซุนหั่ววั่งมุมปากกระตุก เมื่อก่อนล้วนเป็นเขาที่เยาะเย้ยมู่หรงซื่อควาน ไหนเลยจะมีส่วนที่อีกฝ่ายจะได้หยามเขา? ตอนนี้กลับตาลปัตรไปหมดแล้ว นี่ทำให้เขาคับแค้นใจมากแต่ที่สำคัญในตอนนี้คือจัดการฉินอวิ๋นฟานที่มาด้วยมาดใหญ่โต เขารีบทำหน้างุนงงถาม “รัชทายาท ท่านมาหาเชาเอ๋อร์มีธุระอะไรหรือ? วันนี้เชาเอ๋อร์ไม่อยู่บ้าน”“เขาจะอยู่หรือไม่ก็ไม่เป็นไร เจ้าดูนี่ก่อนเถอะ”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มน้อย ๆ แล้วโยนหนังสือสัญญาพนันที่ลงชื่อเมื่อเจ็ดวันก่อนใส่หน้าซุนหั่ววั่ง จังหวะที่ซุนหั่ววั่งเห็นฉินอวิ๋นฟานหยิบหนังสือสัญญาออกมา ใบหน้าพลันเปลี่ยนสี วิญญาณนักแสดงเจ้าบทบาทเข้าสิงเดี๋ยวนั้น สองมือสั่นระริก ความตื่นตระหนักเปื้อนอยู่เต็มใบหน้าซุนหั่ววั่งรีบถาม “นี่ นี่ นี่มันยังไงกัน? ปกติเชาเอ๋อร์ไม่สนใจเรื่องธุรกิจที่บ้าน ทำไมถึงลงชื่อในข้อตกลงไร้หัวสมองเช่นนี้กับรัชทายาทได้ นี่จะมีความเข้าใจผิดอะไรหรือไม่?”เพื่อกอบกู้สิ่งที่เสียไป เพื่อแสดงฝีมือต่อหน้าองค์ชายรอง ซุนหั่ววั่งคิดจนหัวร้างข้างแตก เตรียมจะไม่ยอมรับท่าเดียว ดูสิว่าจะให้เรื่องนี้ผ่านไปได้หรือไม่ ถึงอย่างไรก็เป็นลูกชายลงช
Read More
บทที่ 172
และต่อให้ได้ขายและขายดีทุกวันก็ไม่มีทางได้ยอดขายสี่สิบแปดล้านตำลึงเด็ดขาด นี่คือยอดขายของภัตตาคารเซิ่งหลงทุกสาขารวมกันสามปีเชียวนะ!“พ่อลูกเขย ของ ของขวัญชิ้นโตที่เจ้าว่า หรือจะเป็นเรื่องนี้?”นึกถึงที่ฉินอวิ๋นฟานพูดเมื่อเจ็ดวันก่อนว่าจะมอบของขวัญชิ้นโตให้เขา ไม่นึกว่าจะเป็นสัญญาเดิมพันนี้ นี่คือการเดิมพันซึ่งมีมูลค่าควรเมืองเชียวนะทุกคนต่างรู้ดู สาเหตุจากหอนางคณิกาชั้นสูงวั่งเจียง ไม่เพียงแต่ชักนำธุรกิจละแวกนั้น ยิ่งเป็นแถบพื้นที่ทองคำของเมืองหลวง ดังนั้นธุรกิจที่นั่นขายดีระเบิดระเบ้อแต่เดิมภัตตาคารต้าเฉียนและภัตตาคารเซิ่งหลงก็มีฐานะประมาณหนึ่งในเมืองหลวง ถ้าได้ภัตตาคารเซิ่งหลงมาก็เท่ากับผูกขาดอาหารและที่พักแถบนั้นยิ่งมีความหมายสำคัญที่สุดกับการเลื่อนตำแหน่งของภัตตาคารต้าเฉียน แถมยังสามารถข่มภัตตาคารเซิ่งหลงที่เป็นคู่แข่งนี้อีกฉินอวิ๋นฟานตอบ “ถูกต้อง!”“เยี่ยมไปเลย ภัตตาคารต้าเฉียนข้าได้ระบายความแค้นแล้ว” มู่หรงซื่อควานดีใจจนกระโดดโลดเต้น สำหรับเขาแล้วนี่คือข่าวดีที่สุด“เอ่อ รัชทายาท ตามหนังสือสัญญาฉบับนี้ ยอดขายเจ็ดวันของภัตตาคารเซิ่งหลงเทียบภัตตาคารต้าเฉียนไม่ได้ก็จริง
Read More
บทที่ 173
ในฐานะที่เป็นรัชทายาทผู้ว่าราชการแผ่นดินของต้าเฉียน ยังจะถูกคนหน้าด้านรังแกได้หรือ? เขาฉินอวิ๋นฟานคือคนที่ยอมเสียเปรียบ?“รัชทายาท ด้วยฐานะสูงศักดิ์เช่นนี้ของท่าน ใช้อำนาจรังแกประชาชน เกรงว่าจะไม่เหมาะสมกระมัง?” ซุนหั่ววั่งยิ้มพูดแบบย่ามใจชิ้ง!!!ฉินอวิ๋นฟานคร้านจะไร้สาระกับซุนหั่ววั่ง คนประเภทนี้ก็คือหน้าด้าน จะจัดการเขามีแค่วิธีเดียว นั่นก็คือมาไม้แข็ง จากนั้นฉินอวิ๋นฟานก็ชักกระบี่ออกมาแล้วฟาดลงบนโต๊ะแรง ๆ เอ่ยเสียงหนาว “ไม่มีใครมีสิทธิ์ท้าทายข้า ยิ่งไม่มีใครสามารถท้าทายเส้นต่ำสุดของข้าได้!”“วิธีการของข้าฉินอวิ๋นฟาน คาดว่าเจ้าคงเคยได้ยิน องค์ชายห้าตายด้วยน้ำมือข้า เจ้าคิดว่าพี่รองจะสู้กับข้าตายไปข้างหนึ่งเพื่อปกป้องเจ้า? ไม่อยากตายก็รีบทำตามสัญญาเร็ว ๆ คำพูดแบบนี้ข้าไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สองนะ!”ความดุดันของฉินอวิ๋นฟานและเจตนาสังหารหนักอึ้งทำซุนหั่ววั่งตกใจจนหดหัว สีหน้าเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดขึ้นมาในพริบตา เขารู้วิธีการของฉินอวิ๋นฟานดี ไม่นึกว่าพอพูดไม่เข้าหูก็จะฆ่าล้างบาง ใครบ้างไม่กลัว?“เอ่อ ทำ ทำขอรับ รัชทายาทโปรดรอสักครู่”แต่ไหนมาซุนหั่ววั่งก็เป็นคนขี้ขลาด เล็งแต่ผลประโย
Read More
บทที่ 174
“ไอ้หยา ท่านอาจารย์ ท่าน ท่านจะซุกซนเกินไปแล้วนะ”เสี่ยวซวงเอามือปิดหน้าเขินอาย อยู่ที่หอวั่งเจียงนานหลายปีอย่างนั้น นางมีวิธีการและรูปแบบหลอกล่อผู้ชายมากมายนัก ดังนั้นมีหรือที่นางจะไม่เข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของฉินอวิ๋นฟาน?“ฮ่า ๆ ๆ ไป!”ฉินอวิ๋นฟานอารมณ์ดี โบกมือใหญ่ พาอู่จ้านตรงไปยังหอวั่งเจียงทันทีนาทีที่ย่างเข้าฉินอวิ๋นฟานก็ถูกภาพบรรยากาศตรงหน้าทำให้ทึ่งไปเลย ทั้งหลังมีทั้งหมดสามชั้น ล้วนทำมาจากไม้หนานทองทั้งหมด อยู่บนเกาะเพียงลำพัง อลังการมาก กลิ่นหอมจรุงขจรขจายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งไม่ว่าพนักงานคนไหนก็หน้าตาได้มาตรฐานมาก อยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นคนไหนก็เป็นดาวเด่นในไนต์คลับได้ทั้งนั้นในห้องซูเปอร์วีไอพียิ่งมีกลิ่นหอมในแบบโบราณ ให้คนรู้สึกสดชื่น ฉินอวิ๋นฟานเพิ่งนั่งก็มีนางฟ้าในชุดสีฟ้าอ่อนลอยมาเริงระบำราวกับผีวิญญาณ“เอ่อ...”ภาพนี้ทำเอาฉินอวิ๋นฟานมุมปากกระตุก สมกับที่เป็นสถานบันเทิง รู้ความจริง ๆ เพิ่งจะเข้ามาก็จัดสาวมาให้แล้วต้าซวงหัวเราะเสียงเบาพลางพูด “ท่านอาจารย์ ท่านพอใจกับการจัดการของซวงเอ๋อร์หรือไม่?”“พอใจ พอใจมาก”ฉินอวิ๋นฟานไม่ได้ผลักใจ ในความเป็นจริง สถานที
Read More
บทที่ 175
“รัชทายาท ไม่ขอปิดบัง พี่หยวนให้พวกเรานัดหมายท่านจริง ๆ แต่พวกเราพี่น้องเลื่อมใสความสามารถของท่านจากใจ อยากศึกษากับให้ท่านผู้เป็นอาจารย์ท่านนี้ให้มาก!”ต้าซวงเห็นฉินอวิ๋นฟานมองแผนการของนางออกจึงอธิบายทันที“ในเมื่อพวกเจ้าพี่น้องก็มีความคิดนี้ ไม่ว่ายังไงคืนนี้ข้าก็ต้องหาเวลาสักสองสามชั่วยาม พวกเราสามคนมาจับเข่าคุยกันเป็นอย่างไร? ระดับภาษาต่างประเทศของข้าเจ๋งมากนะ!”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มร้ายพลางพูด“หา? ภาษาต่างประเทศคืออะไรหรือ?”แม่นางต้าซวงและแม่นางเสี่ยวซวงประกอบการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของฉินอวิ๋นฟานและคำสำคัญเข้าด้วยกัน จับเข่าคุยกันอะไรนี่ยังพอเข้าใจ แต่ประโยคนี้ของเขาต้องมีปัญหาแน่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าภาษาต่างประเทศตกลงคือท่าไหน หรือจะเป็นรูปแบบการละเล่นแบบใหม่ “ภาษาต่างประเทศ ความจริงเป็นท่วงทำนองที่ไพเราะมาก ขอแค่พวกเจ้าอยากเรียน ข้าต้องสอนอย่างเต็มที่แน่นอน ประเดี๋ยวคุยธุระจบก่อนพวกเขาค่อยว่ากันนะ”ฉินอวิ๋นฟานไม่อยากอธิบายมาก เพราะนี่คือมุกของยุคปัจจุบัน ไม่สามารถอธิบายได้ในเวลาสั้น ๆ มีแต่ขึ้นเตียงแล้วจึงจะเข้าใจทั้งหมด“ในเมื่อท่านกล่าวเช่นนี้ พวกเราพี่น้องจะรอทุกเมื่อ เจ้าห
Read More
บทที่ 176
หวงต้าหยวนสีหน้าประหลาดใจ เพื่อไม่สะกิดอารมณ์เกลียดและล่วงเกินฉินอวิ๋นฟาน นับจากนาทีที่เข้าห้องมาก็ระวังมารยาทมาก พูดกับฉินอวิ๋นฟานด้วยความเกรงใจเป็นพิเศษ ไม่นึกว่าแค่สองประโยคจะทำให้นายท่านท่านนี้ไม่พอใจแล้ว? ทำเสียจนหวงต้าหยวนสับสนไปหมด“ข้าฉินอวิ๋นฟานก็เป็นคนมีหน้ามีตาคนหนึ่ง ในเมื่อเจ้าไม่เคารพข้า เช่นนั้นเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องคุยกัน!”พูดจบ ฉินอวิ๋นฟานก็ลุกขึ้นเตรียมจะไป“เอ่อ? ไม่เคารพรัชทายาท? นี่ นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?”การกระทำเหนือความคาดหมายของฉินอวิ๋นฟานทำให้หวงต้าหยวนงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เคารพ? ไม่เคารพตรงไหน? ตั้งแต่เข้าประตูมานางก็รักษากิริยามารยาทตลอด ผลคือทำให้ฉินอวิ๋นฟานไม่พอใจ?ยามนี้หัวใจหวงต้าหยวนพังทลายโดยสิ้นเชิง นางทำถึงขึ้นนี้แล้ว กลับเป็นเรื่องที่จบแบบไม่สวย“ในเมื่อมีธุระหารือ ข้าก็ต้องรู้ว่าคนที่คุยธุระกับข้าคือใครกระมัง? เจ้าปิดหน้าเช่นนี้ แม้แต่โฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้าข้าก็ยังไม่รู้ แล้วจะให้ข้าคุยเรื่องสำคัญเช่นนี้กับเจ้าได้อย่างไร?”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ถ้าข้าก็ใส่หน้ากากมาคุยธุระกับเจ้า เจ้าคิดว่าข้ามีความเคารพต่อเจ้ากี่ส่วน? ถ้ายังค
Read More
บทที่ 177
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หวงต้าหยวนแสดงจุดยืนพร้อมพยายามให้เหตุผล ฉินอวิ๋นฟานย่อมไม่บีบคั้นคนอีก มิเช่นนั้นจะไม่ดีกับทุกฝ่ายฉินอวิ๋นฟานพูดอย่างจริงจัง “ลองว่าความคิดของเจ้ามาดู!”หวงต้าหยวนยกยิ้มมุมปาก แย้มยิ้มกระหยิ่มใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย “ไม่ขอปิดบัง ขาดแคลนอู่เหลียงเย่จริง ๆ เบียดเสียดแย่งมาแต่ละวันเพิ่งจะได้ร้อยกว่าไห ซึ่งมันไม่พอเลย”“ท่านก็ทราบว่าหอวั่งเจียงเราทำการค้า ขุนนางใหญ่โตพวกนั้นไม่เพียงชอบดูการแสดงของหญิงงาม ยิ่งนิยมดื่มสุราไปพลาง หากไม่มีอู่เหลียงเย่ ทุกคนก็ไม่อยากมาอุดหนุนแล้ว สำหรับเรา มันคือการโจมตีอย่างรุนแรง”หวงต้าหยวนไม่หมกเม็ด และไม่บอกความต้องการของนางและสถานการณ์ในปัจจุบันของหอวั่งเจียงโดยตรง หอวั่งเจียงให้บริการขุนนางใหญ่ของแคว้นต่าง ๆ มิขาดเงิน แต่ขาดอู่เหลียงเย่ในเมื่อฉินอวิ๋นฟานทำให้ตลาดหิวโหย ย่อมมองสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของพวกนางออก“อู่เหลียงเย่เข้าตลาดระยะหนึ่งแล้ว ผลลัพธ์ไม่เลว แน่นอน ข้าก็ทำไปเพื่อธุรกิจ เพื่อแสวงหาผลกำไร จะเปิดทางสะดวกให้ก็ใช่ว่าจะยาก แต่...ข้ามีเงื่อนไข”ฉินอวิ๋นฟานพูดเปิดอก“เชิญท่านกล่าวมาได้เลย ขอเพียงเป็นเรื่องที่หอ
Read More
บทที่ 178
“ได้ข้อมูล?”หวงต้าหยวนขมวดคิ้ว เหมือนกับที่นางสันนิษฐานจริง ๆ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก นางถามด้วยสีหน้าสับสน “ไม่ทราบท่านต้องการข้อมูลอะไร? พวกเราหอวั่งเจียงแค่ทำการค้า ไม่ทราบความหมายของท่าน”“เราต่างเป็นคนฉลาด ไยเจ้าหอหวงต้องแสร้งเป็นไม่เข้าใจต่อหน้าข้าด้วย?”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มบางพลางพูด “ในเมื่อเจ้าเชิญข้ามา ย่อมรู้จุดประสงค์ของข้า ถ้าเจ้ารับไม่ได้ เราคงไม่ได้นั่งคุยกันที่นี่ เจ้าว่าอย่างไร?”ฉินอวิ๋นฟานกล่าวเปิดโปง ปิดโอกาสทำไขสือของหวงต้าหยวนโดยตรง และฉินอวิ๋นฟานก็รู้ดีถึงวิธีการแล้วปัญญาของหวงต้าหยวน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้จุดประสงค์การมาขอเขาถ้าหวงต้าหยวนไม่รู้จริง เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่มีความจำเป็นที่จะร่วมมือกัน แต่ถ้ารู้ นั่นคือจัดการง่าย“ขออภัยรัชทายาท พวกเราหอวั่งเจียงทำการค้าเป็นหลัก ไม่ร่วมการต่อสู้ใด ๆ ในราชสำนัก และไม่เลือกที่จะอยู่ฝ่ายไหน นี่คือหลักการของเรา และเป็นเส้นต่ำสุดของเราเช่นกัน”หวงต้าหยวนไม่ทำไขสืออีก แต่แสดงจุดยืนของตัวเองอย่างจริงจัง อย่าว่าแต่ฉินอวิ๋นฟานที่ตอนนี้หัวเดียวกระเทียมลีบเลย ต่อให้องค์ชายรองมา พวกเขาก็ไม่สนับสนุนบอกข่าวอยู่ดีฉินอวิ๋นฟ
Read More
บทที่ 179
“อ้อ? เดิมพันหนัก? หมายความว่ายังไง?”ฉินอวิ๋นฟานถามด้วยความอยากรู้“รัชทายาทมอบสิทธิ์ตัวแทนขายอู่เหลียงเย่ให้กับพวกเราหอวั่งเจียง นี่คือมูลค่ามหาศาลจริง ข้าหวงต้าหยวนเลื่อมใสยิ่งนัก ในเมื่อท่านมองการณ์ไกลและมีความกล้าเช่นนี้ ข้าจะขี้เหนียวก็กระไรกระมัง”หวงต้าหยวนพลันพูด “แต่จากเรื่องนี้ มองออกได้ว่าสถานการณ์ของท่านในตอนนี้ไม่สู้ดีจริง ดังนั้นข้าจึงอยากทอดสะพานให้ท่านสักหน่อย ยกผลประโยชน์ส่วนหนึ่ง ดึงตระกูลเซี่ยงเข้าร่วมด้วย”ช่วงนี้หวงต้าหยวนตรวจสอบทำความรู้จักกับฉินอวิ๋นฟานรอบด้าน พบว่าฉินอวิ๋นฟานนอกจากจะมีความกล้าหาญห่วงใยใต้หล้า ยิ่งมีจิตใจกว้างขวางรับได้กับทุกสิ่ง กับมหาอำนาจไม่เคยถอย ปณิธานแน่วแน่นั้นทำให้นางรู้สึกศรัทธาและสิ่งที่ทำให้หวงต้าหยวนนึกไม่ถึงคือ ฉินอวิ๋นฟานกลับมีความกล้าเช่นนี้ อู่เหลียงเย่คือสุราที่ขายดีที่สุดในตลาดปัจจุบัน มิมีหนึ่งใน ด้วยวิธีการของฉินอวิ๋นฟานในปัจจุบัน สามารถสะสมทรัพย์สินมหาศาลก้อนหนึ่งได้อย่างไม่มีปัญหาไม่คิดว่าเขาจะมอบโอกาสร่ำรวยนี้ให้กับหอวั่งเจียง แค่จุดนี้ ก็มิใช่องค์ชายโอหังอวดดีที่อยู่กินไปวัน ๆ รอความตายพวกนั้นจะเทียบติดดังนั้นนา
Read More
บทที่ 180
“นั่นสิ พี่จ้านสมกับที่เป็นลูกผู้ชายแท้ ๆ พลังรบแข็งแกร่งยิ่ง พวกเราพี่น้องสู้ไม่ได้เลย”......ฉินอวิ๋นฟานกำลังจะเรียกอู่จ้านกลับ ไม่นึกว่าเขาจะเมามันเช่นนี้ ผ่านไปสองชั่วยามกว่าแล้ว กลับยังไม่เสร็จ?พอได้ยินสองนางในห้องยอมจำนน ฉินอวิ๋นฟานไม่เพียงแต่ยิ้มเจื่อน ดูท่าหลายปีนี้อาจ้านคงอัดอั้นแย่แล้วแค่ก ๆ ๆ...ฉินอวิ๋นฟานกระแอมกระไอสองทีอยู่หน้าห้อง แม้ความบันเทิงจะสำคัญ แต่การไปตระกูลเซี่ยงสำคัญกว่า เขาจึงได้แต่รบกวนเรื่องดีของอาจ้านแล้ว“หา มาแล้ว มาแล้ว!”อู่จ้านได้ยินเสียงของฉินอวิ๋นฟานจึงรีบกระโดดลงจากเตียงทันที ใส่เสื้อผ้าด้วยความเร็วสูงสุด จากนั้นก็เปิดประตูพรวด หน้าแดงเถือกไปถึงคอ เหมือนเด็กน้อยที่ทำความผิด พูดแบบเขิน ๆ “ฟานเอ๋อร์ พวกเราจะไปกันแล้วใช่ไหม!”“อาจ้านสนุกสมใจแล้วหรือไม่?”ฉินอวิ๋นฟานถามอู่จ้านเกาหัวตอบ “สมใจ สมใจมาก สมกับที่เป็นหอวั่งเจียง บริการดีจริง สาว ๆ จิ้มลิ้ม มิน่าขุนนางใหญ่โตพวกนั้นถึงวิ่งหน้าตั้งมาที่หอวั่งเจียง”“เช่นนั้นก็ดี ตอนนี้ข้ามีเรื่องสำคัญมาก ๆ ต้องทำ จำต้องขัดจังหวะอาจ้าน รีบจะไปตระกูลเซี่ยงแน่ะ”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย“หา? ไปตระกูลเซี่ยง
Read More
ก่อนหน้า
1
...
1617181920
...
23
DMCA.com Protection Status