Nang marealise din ni Jeon ang isang bagay, ngayon ang babaeng ito ngayon ay nakahiga sa kama niya dahil dinala niya, hiniayaan niya at dahil nasaktan ng dahil sa kanya.Samantalang si Trish noon ay nakahiga sa kama niya dahil sinikap nitong akitin siya. Plinano ni ito ang mapunta sa kama niya.,Umiiyak ang babaeng ito, dahil natatakot ito sa kanya, umiiyak dahil nasasaktan siya, habang ang bitcha na babaeng iyon ay umiiyak para linlangin siya at pilit siyang papaniwalaain. Sinusunod din lamang ng babaeng ito ang mga patakaran at ginagawa ang bagay na utos sa kanya.Kaya ano nga ba ang kasalanan ng babae sa kanya?"BUT IRONICALLY NONE OF THEM GET HIS ATTENTION AND TRUST. BUT THIS WOMAN........... THIS WOMAN IS ON HIS BED NOW AND HE WONDERS WHY? NANG MAMATAY SI TRISH. HANGGANG NGAYON GUSTO NIYANG PARUSAHAN ANG SARILI NIYA NA NAMATAY SI TRISH SA SARILI NIYANG KAMAY. Ngunit kung minsan ay iniisip niya kung talagang karapat-dapat ba ang babae sa lahat ng paghihirap na ito sa kanya kamataya

Natawa pa siya dahil kahit malaki ang pagkakabuka ng bibig nito ay halos hindi kasya ang isinubo niya kaya inalalayan pa niya ng isa niyang kamay ang bibig nitp para lamang maisubo mgaayos ang kanin na may kasamang nilapirot na ulam. Punong puno ang bibig nito at halos hindi makapagsalita sa dami ng laman ng bibig. Sumilay ang magandang ngiti sa dalaga sa eksena nila ng amo niyang dragon. Ay hindi na pala Dragon. Baby dragon na pala dahil nagpapasubo na sa kanya. Alam ni Jeon na tinutukso siya nito dahil sa pag aalok nito sa kanya ng kanyang pagkain na malapit na niyang kainin gamit ang ang kanyang kamay.Pero maganda ang mood ni Jeon ngayon at maanda ang pa kiramdam niya na kaharap at kasalo ang dalaga. Masaya nilang natapos ang kanilang late lunch. Simple lang ito walang arte. Walang keme. Natural walang pagpapanggap. Kung anu siya yun sya. Ngunit ang pagiging simple nito ang lalong humahatak kay Jeon sa kaligayahang hindi niya maipaliwanang.Pamsamantala ay nakalimutan ni Jeon a

“Yes Sir, i'm sorry if it was not good, you give me short time and I’m in rush you know” Paliwanag ng dalaga hindi niya ma express sa English na biglaan ang utos nito kaya hindi siya makahanap ng mga tamang salita. “Damn!, are you serious? did you listen to your poem? it's fantastic Trish it's so beautifully created and take note given the pressure and the short time it was so great. Honey, Did you know that I’m so proud of you?” sabi ng kanyang amo at niyakap na naman siya nito. Nawiwili na talaga tong si Friend niya eh. Sakalin ko na kaya to. “Thank you, Sir” sagot ng dalaga kahit great and good lang naintindihan niya saka yung i'm so proud of you. Saka yung honey.Yun gets na get niya yun madalas niang marinig yun sa Tv eh may awitin pa ngans sikat na may honey sa lyric na madalas kanyahin noon ni makoy sa kanya yun nga lang kinikilabutan siya kapag naririnig. Hindi tulad sa boses ng amo niya diyos ko para siyang icream na bilad sa ilalim ng araw.Ewan ni Trisha pero ng yakapin s

Lumipas ang mga araw na naging ganun ang trato sa kanya ng amo. May mga araw pa nga na halos maghapon na siya sa silid ng binata.Minsan madaling araw ay ipapatawag siya kay mrs. Belle at papaupuntahin siya sa silid nito dahil hindi daw ito makatulog.Minsan maglalambing na kantahan niya minsan naman magja jam sila. Minsan ay yayayain siya nito sa garden sa hapon at doon sila magrerelax o magmemeryenda habang tomotogtog ng gitara.At habang lumalakad ang mga araw ay lalong lumulubog sa kumunoy si Trisha. Lalong lumalalim ang pagmamahal niya sa binata.Minsan natatagpuan na lamang niya ang sariling umiiyak sa gabi o sa madaling araw dahil sa labis na pagmamahal dito na alam naman niyang malabong magkaroon ng katuparan.Ang ilusyun niya ang humahatak sa kanya pailalim na nagbibigay naman sa kanya ng kakaibang lungkot. Sino ba kase ang manhid na hindi maiinlab sa binata.Tapos palagi ka pang yayakapin, palagi kang pangingitiin , palagi kang inaalala at higit sa lahat, hobby na yata ang pa

Walang tigil sa pagiyak si Trisha, naiiyak siya sa lahat ng insultong natamo dahil ang sinusunod niya ay ang hiling ng amo, naiiyak siya sa katotohanang nasasaktan siya na hindi siya ipinagtanggol ng amo.Naiiyak siya na hanggang dito na lang ang maliligayang araw niya sa mundo.At mas lalong naiyak ang dalaga dahil sa pesteng mga luha niya na walang tigil sa pagpatak na tila ba ulan na walabg katapusan. Samantalang noon ay astigin siya at malakas ang loob.Mga katok sa pinto ang nagpatigil sa pag iyak ng dalaga.Bigla siyang nataranta.Pinunas niya ang mga luha at inayos ang sarili saka t8nungo ang pinto. Pagbukas niya ng pinto ay nakita niya si Mrs. Belle. Bakas sa mga mata nito ang pagaalala at simpatya.Mabuti na lang talaga kahit papaano hindi man siya sigurado ay may kakampi ata siya sa mansion na ito kahit pa nga hindi niya kalahi at ewan niya kung nagkalaintodohan ba sila.“Trisha dear, I know you're hurting, I heard everything, I was there in the hallway. You didn’t do anything